KAYRA İNCİ ALTUN/GERÇEK AİLEM

0.1-Gerçek Ailem

Selam ilk kurgum umarım beğenirsiniz.

Hangi tarihte başladığınızı yorumlara bırakabilirsiniz.

Keyifli okumalar!

*********

Altun ailesi için önemli bir gündü minik kızları İnci'nin 2. Yaş günüydü. Hazırlık yapmak için İnci'yi bahçeye çıkarmışlardı.

İnci paytak paytak arka bahçede dikkatini çeken şeye yürümeye başladı. İnci'nin gittiğini sadece küçük abisi Aras farketmişti, merakla peşinden ilerliyordu bir yandanda onu korkutmamak için çabalıyordu. Arka bahçede kimsenin göremeyeciği bir yere gelmişlerdi ki bir silüet gördü. Aras'ın gördüğü kişi İnci'yi kucaklamıştı. Bu kimdi? Neden İnci'yi almıştı ki? Diye düşündü Aras, ardından düşüncelerinden ayrılarak adama baktı. Arka bahçeden çıkıyorlardı. Aras aniden aklına gelen şeyle onlara doğru koştu. İnci kaçırılıyordu. Aras bir koala gibi adamın bacağına yapışınca adam kardeşini korumak isteyen Arasa baktı.
Adam Aras'ı tabiri caizse çimenlere fırlattı. Ardından hızla bahçeden çıktı..

**********

"KAYRA!" Diye bağırdı abim hayır hayır adeta bir aslan gibi kükredi.

Hızla annemin arkasına saklandım. Annem şaşkınlıkla bir bana birde abime bakıyordu. "Koru beni validem!" Dedim yalvarırcasına az kaldı ayaklarına kapanacaktım.

"Karışma kızıma Çınar" dedi annem. Karşımda kırmızı görmüş boğa gibi duran abime bakıp dil çıkardım ve anneme sarıldım. "Bu kimin annesi yaa" dedim yanağını sulu sulu öpüp. "Yalaka" diye fısıldamıştı abim. Göz devirdim. Kapının çalınması ile annemden ayrılmıştım.

Kapıyı açtığımda anlık bir şok geçirdim. Ulan! Kadın bana çok benziyor. Ağzım açık karşımdaki kadına bakarken kadın bana gülümsedi. "Kızım.. sonunda bulduk seni" dedi kadın.

Ne diyon abla?

Ben hala kadına bakarken annemin sesi geldi. "Kayra kim gelmiş kızım" dedi yanıma gelerek. "Buyrun" dedi validem.
"Kızım.." dedi kadın.

abla takılı kalmış açma kapama tuşu yok mu acaba.

Kadın bir anda ağlamaya başlayınca yanında olduğunu yeni fark ettiğim amca kadını sarmaladı. Mutlu aile tablosu. "İyi misiniz?" Dedi annem. Ve kenarı çekilerek onları içeri buyur etti. Kim bunlar lan.

"Kayra, sen bizim yıllar önce kaçırılan kızımızsın" dedi karşımdaki adam.

NE?!

"NE!?" Dedim iç sesimi dışa vurarak. Noluyo lan. Yanımda duran abime baktım. Hüzünle bana bakıyordu. Lan yoksa oda mı biliyordu. "Nasıl yani?" Dedim şaşkınlıktan popomdan çıkan sesimle. Kimse cevap vermeyince anneme döndüm. "Doğru mu bu?" Dedim o da abim gibi bakıyordu bana. "Evet kızım doğru" dedi.

OHAA TAM WATTYLİK HAYAT.

"Peki ben sizinle mi yaşayacağım" evet tek derdim buydu. Adam yerinde doğruldu "En doğrusu bizimle yaşaman Kayra" dedi. Abim "Nasıl, benim kardeşim sizinle mi yaşayacak" dedi 'sen atlamasan olmazdı' bakışları attım yandan yandan. "O sesini alçalt Çınar,Kayra için en iyisi gerçek ailesi ile yaşamak" dedi sende mi be aneğğ.

Karşımdaki kadın adeta bir zafer kazanmış gibi gülümsedi. "O zaman biz Kayra ile eve gidelim. Olur mu Kayra?" Dedi banada fikrimi sorması ince bir ayrıntı. Olm ama harbi kadının kayıp ikizi gibiyim aq. "Peki o zaman" dedim abime yan bakış atarak. Hain bunca zaman benden üvey olduğumu saklamıştı. Karşımdaki kadın ellerini çırpıp ayağa kalktı. Abla benden daha heyecanlı. Adamda ayağa kalkınca bende kalktım. Bir an gözlerim üstümdeki civcivli pijama takımıma gitti. "Ben üstümü değiştirip gelsem daha iyi olucak" diyip hızla odama koştum.