1.BÖLÜM

2 1 0
                                    

🖤

Soğuk,çok soğuk hemde.

Gözlerimi açmaya çalışıyorum, beceremiyorum. Parmaklarım kımıldamıyor. Ağzımı açamıyorum. Sadece hissediyorum. Bir ölü gibi,gibiyi sil,bir ölü.

Ben bir ölüydüm.

Biri gömülü toprağımı kazıyor. Gözlerim acıyor az da olsa açıyorum göğe belki de hiç kapatmamıştım. Yüzüme değen rüzgarı hissedebiliyorum,ne kadar da özlemişim. Ay ışığı tüm göğü aydınlatıyor. Yalanlarla beraber batıcak saatler sonra.

Toprağımı kazan eller yüzümde geziniyor. Görüyorum onu, görüyorum. Çok tanıdık. Onu tanımıştım. O şeytandı. Çığlık atmak istiyordum. Sesim neredeydi?

Onu şimdi tanıdım o şeytan değil.

O bendim.

Çığlığım odamın içinde yankılanırken teyzem kapımı açmıştı. Kalbim kulaklarıma misafir olmuş ciğerlerim bir bebek gibi ilk nefesini alıyordu. Derin bir nefes alıp ağzımdan verdim.

"Efsun,iyi misin bitanem?"

Sorduğu sorunun cevabı basitti "İyiyim sadece bir kâbustu.". Gerçekten iyi miydim,peki? İyiydim, yaşıyordum. Geçmişim tüm hafızamı terk etmiş ve bilinmeyene yolculuk yapmakla meşguldü.

İyiydim, ölmemiştim.

Efsun iyiydi ama kimdi?

Varlığımın her milimini en ünlü filozoflarla sorgulasam bile bir sonuca varamayacaktım. Çünkü geçmişi olmayan birisi nasıl var olabilirdi? Kaybolmuştum olan buydu.

Teyzem saçlarıma bir öpücük kondurmuş, iyi geceler dileyip  odadan çıktı. O odadan çıktığında yağmur şiddetini artırmıştı. Şimdi,yalnızdım fakat kimdim?

Nasıl biriydim? Efsun en çok neyi severdi? Hatırlamıyordum. Ben kim olduğumu hatırlamıyordum. Tüm anılarımı bir kasaya koymak ve kilitlemek isterdim. Acılarım, yaralarım kayıpken kimdim ben?

Kendimle aramda mesafeler vardı.

Sorduğum her soru kendini kancasına asmıştı. Cevabı bile kayıp sorulara tutunmaya çalışıyordum. Bu hâle nasıl gelmiştim?

Zihnimi zorladığımda gördüğüm tek şey üstüme son hız gelen bir araba oluyordu. Beni öldürmek için gelen bir araba. Markasını, plakasını, rengini hatırlamıyordum fakat onu süren kimse Azrailin rolünü çalmıştı.

Tam bir ay olacaktı kazadan bu yana geçen süre. Bir insan bir kaç dakika da tüm dünyasından olabiliyormuş bunu öğrendim. Hiç bir kamera görüntüsü olmaması ise bu kişinin lanet şanslı ya da planlı olmasındandı.

Bedenimi esnetmeye çalıştım, uyuyamayacağım belliydi. Göğüs kafesime giren ağrı ile esneme işine son verdim. Yavaş adımlarla banyoma girdim. Açılan ışık gözlerimi bir kaç saniye kamaştırdı, alışmasını bekledim. Aynaya bakmak istemiyordum fakat kendime engel olamamıştım.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: 12 hours ago ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Beni kim öldürmek ister?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin