វង្វេងស្នេហ៍ ពង្វក់ដួងចិត្ត

ភាគ១៣

៣ថ្ងៃក្រោយ
រយះពេលដែលហ្វូតមករស់នៅជាមួយនិងជេម ហ្វូតប្រៀបដូចជាម្ចាស់ក្សត្រីដែលឆ្លងកាត់ការមើលថែនិងបម្រើយ៉ាងដឹតដល់ពីអ្នកបម្រើតាមការបញ្ជារបស់ម្ចាស់វិមាននេះ ជេមតាមចិត្តហ្វូតគ្រប់បែបយ៉ាងមិនថាហ្វូតចង់ធ្វើអ្វីឬចង់បានអ្វីគេអាចបំពេញចិត្តគ្រប់រឿង គេថ្នាក់ថ្នមរាងតូចប្រៀបដូចជាគ្រាប់ពេជ្រមានតម្លៃសូម្បីតែស្រមោចមួយក្បាលក៏មិនអនុញាត្តអោយវាកាត់លើស្បែកសខ្ជីដូចជាព្រិលរបស់ហ្វូតដែល អាចថាគេហួងហែងជ្រុលក៏បានតែក៏មិនអាចបន្ទោសគេទាំងស្រុងដូចគ្នា អ្នកណាអោយហ្វូតស្អាតទាក់ទាញខ្លាំងបែបនេះធ្វើអីជួយមិនបាននោះទេ
"ជេម ហ្វូតខ្លាចវារត់លឿនដូចការពីមុនទៀត"រាងតូចឈររេរាមិនហ៊ានដើរទៅជិតសេះពណ៍ខ្មៅដែលមានជេមអង្គុយចាំលើខ្នងសេះ
"កុំខ្លាចមានយើងនៅទីនេះហើយ...ឆាប់មក"
"ក៏បាន តែបើហ្វូតធ្លាក់ហ្វូតប្រាកដជាខឹងជេមមិនខាន"មុននិងដើរទៅជិតសេះហ្វូតនិយាយគម្រាមទុកមុន រួចបោះដៃហុចទៅអោយជេម រាងក្រាស់ឃើញបែបនោះលូកដៃមាំទៅចាប់ក្រោមក្លៀកហ្វូតលើកមកជិះច្រកគាវពីមុខខ្លួនដៃម្ខាងក៏អោបចង្កេះមួយក្តាប់របស់ហ្វូតជាប់ឯដៃម្ខាងទៀតចាប់ខ្សែរសេះបណ្តើរអោយដើរទៅមុខយឺតៗ
"បាត់ភ័យហើយមែនទេ?"ជេមអោនទៅខ្សឹបក្បែរត្រចៀកហ្វូតពេលដែលឃើញរាងតូចគិតតែពីអង្គុយស្ងៀមមិនឮមាត់និយាយអី
"ជ..ជេម..សេះនេះខ្ពស់ជាងសេះដែលហ្វូតជិះលើកមុនទៅទៀត"
"ព្រោះនេះជាសេះឈ្មោល វាខ្ពស់បែបនេះឯង បន្ធូរអារម្មណ៍បន្តិចទៅកុំតានតឹងប្រយ័ត្នសេះផ្អើលទៀតទៅ"ហ្វូតបន្ធូរអារម្មណ៍តាមគេប្រាប់ដោយបន្លប់មើលទេសភាពជុំវិញសួនក្រោយវិមានជំនួសវិញ ពួកគេទាំង២នាំគ្នាជិះសេះលេងរហូតជិតថ្ងៃលិចទើបត្រទ្បប់មកវិមានវិញ៕

"បងរីស.."គ្រាន់តែដើរចូលវិមានភ្លាមឃើញវត្តមានហ្វារីសឈរនៅទីនោះ ហ្វូតស្ទុះវឹងចូលទៅអោបបងប្រុសក្រៅខោខ្លួនយ៉ាងណែនដៃ មិនបានជួបមុខហ្វារីសប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះគេនឹកសឹងតែស្លាប់ទៅហើយសុំជេមមីណាយទៅលេងមួយភ្លែតក៏មិនបានមិនដឹងហាមគេអីណាស់ណានោះទេ
"នឹកបងរីសណាស់"
"បងក៏នឹកហ្វូតដូចគ្នា"ហ្វារីសលើកដៃអោបហ្វូតតប គេក៏នឹកហ្វូតខ្លាំងដូចគ្នា នឹកពីភាពក្បាលខូចនិងចចេសរបស់ហ្វូតដែលចូលវិត្តធ្វើអោយគេឈឺក្បាលគ្រប់ពេល តែពេលឃើញជេមដើរចូលមកតាមក្រោយព្រមជាមួយនិងកែវភ្នែកពិឃាតដែលសម្លឹងមើលដៃរបស់ខ្លួនដែលអោបចង្កេះហ្វូតដោយការមិនពេញចិត្ត ហ្វារីសក៏ប្រញាប់ពន្លែងដៃខ្លួនចេញហើយរុញហ្វូតចេញពីខ្លួនបន្តិច
"បងរីស នៅញុំាបាយជាមួយហ្វូតណា៎"
"អឺ..គឺ..មិនបានទេថ្ងៃនេះបងមិនទំនេរ"
"រវល់ទៀតហើយ ថ្ងៃណាទើបទំនេរទៅហ្វូតចង់និយាយជាបងរីសណា៎...ហ្វូតអផ្សុក"ជេមដើរមកទាញដៃហ្វូតអោយមកឈរជិតខ្លួន គេគ្រាន់តែឃើញហ្វូតធ្វើរឹកពារបែបនេះដាក់អ្នកដ៏ទៃដែលមិនមែនជាខ្លួន គេខឹងសឹងតែឆ្គួតទៅហើយ
"ហ្វារីសគេរវល់ កុំរំខានគេ"ជេម
"ហ្វូតដឹងថាបងហ្វារីសរវល់ តែហ្វូតគ្រាន់តែ.."
"ឯងមានកិច្ចការអីក៏ទៅធ្វើទៅ"ជេមងាកទៅបញ្ជារហ្វារីសកាត់ពាក្យដែលហ្វូតកំពុងនិយាយ ហ្វារីសគ្រាន់តែឮបែបនោះក៏ដើរចេញតាមការបញ្ជារភ្លែត
"អ្ហាយ..ជេមបីហ្វូតធ្វើអី..ហ្វូតដើរខ្លួនឯងបាន"ខ្លួនប្រាណរបស់ហ្វូតត្រូវបានលើកហើបពីដីដោយស្នាដៃរបស់ជេម រាងក្រាស់មិននិយាយអ្វីបីហ្វូតចូលបន្ទប់ខ្លួនយ៉ាងរហ័ស ហើយដាក់ហ្វូតអោយអង្គុយលើតុតាំងគ្រឿងសង្ហារឹមដែលមានគេឈរនៅចន្លោះភ្លៅហ្វូតយកដៃឃាំងជាប់មិនអោយហ្វូតចុះមកបាន
"ជេមចង់ធ្វើអី?"
"ប្រដៅកេ្មងក្បាលរឹង"
"ហ្វូតចង់ចុះ ដាក់ហ្វូតចុះវិញ"
"ថើបសិនមក"ជេមហុចថ្ពាល់ម្ខាងឲទៅហ្វូត រាងតូចឃើញបែបនោះសម្លឹងមើលថ្ពាល់គេបន្តិចរួចអោនទៅថើបគេយ៉ាងលឿន
"ហ្វូតថើបហើយៗ ដាក់ហ្វូតចុះទៅ"
"អ្នកណាគេថើបបែបនិង? គ្មានជាតិ"ជេមមិនព្រមព្រលែងហ្វូតចេញពីដៃគេនៅរករឿងហ្វូតមិនឈប់
"ថើបបែបណា ហ្វូតអត់ចេះទេ"
"ចាំជេមបង្រៀន គេថើបបែបនេះ"គ្រាន់តែនិយាយចប់ភ្លាមជេមឆ្មក់ទៅថើបបឺតជញ្ជក់មាត់ហ្វូតមិនអោយដឹងមុន ដំបូងហ្វូតរាងភ្ញាក់ផ្អើលដូចគ្នាតែព្យាយាមសម្របខ្លួនហើយព្យាយាមថើបតបតទៅគេវិញ ដៃមាំទុកមិនឲទំនេរ លូកលាន់អង្អែលពាសពេញរាងកាយហ្វូតមិនឈប់
"ជេម...អ្ហា៎ស"អាវស្តើងរបស់ហ្វូតត្រូវបានដោះចេញតាមដោយបបូរមាត់ក្រាស់របស់ជេមអោនមកថែថើបតាមស្មាស្អាតបន្សល់ជាស្នាមក្រហមដុំៗដែលបោះត្រានៅលើខ្លួនហ្វូត
"ជេមកុហក..ក្រែងថាគ្រាន់តែបង្រៀនថើបនោះអី..អ្ហា៎"
"បង្រៀនថើបរួចហើយត្រូវតែមានអ្វីតបស្នងវិញ"ជេមប្រលះលេវអាវខ្លួនបោះទៅម្ខាងរួចចាត់ការដោះបំណែកផ្សេងៗទៀតរបស់ខ្លួនឯងនិងហ្វូត រហូតពួកគេទាំង២លែងមានអ្វីបិតបាំងតទៅទៀត
"ហ្វូតខ្លាច..ជេមកុំធ្វើវាអី"ហ្វូតលើកដៃទប់ទ្រូងមាំរបស់ជេមអង្វរគេដោយសម្លេងញ័រៗព្រោះនៅភ័យខ្លាចនិងយប់នោះមិនទាន់បាត់
"ជេមនិងថ្នមមិនអោយឈឺដូចលើកមុនទេ ជឿជេមណា៎"
"ហ្វូត.."បបូរមាត់ក្រាស់អោនមកបំបិតមាត់តូចមិនអោយឲនិយាយអីបន្ត មុននិងយករបស់គេដាក់ចូលខ្លួនហ្វូតយឺតៗ ហ្វូតដកមាត់ចេញពីការថើបរបស់ជេម ខាំមាត់ស្រក់ទឹកភ្នែកចុះមក
"ឈឺ..ជេមកុហកទៀតហើយ..ហុឺៗ"
"បន្តិចទៀតលែងឈឺហើយជឿបង"ជេមអង្អែលតាមដងខ្លួនហ្វូតដើម្បីអោយហ្វូតបន្ធូរអារម្មណ៍មកវិញ ពេលដែលឃើញហ្វូតរាងភ្លេចខ្លួនបន្តិចគេក៏សន្សឹមៗបញ្ចូលប្អូនប្រុសគេចូលទៅក្នុងខ្លួនហ្វូតទាល់តែកប់
"អ្ហាស៎..ជេម"ហ្វូតយកដៃទៅខ្ញាំខ្នងមាំ ជើងញ័រលើកមកពាក់ជុំវិញចង្កេះជេម
"ទៅបន្តលើគ្រែវិញនៅទីនេះមិនស្រួលនោះទេ"ជេមលើកចង្កេះតូចហ្វូតដើរតម្រង់ទៅគ្រែគេងរបស់គេរួចដាក់ហ្វូតអោយគេងលើគ្រែថ្នមៗរួចថើបបូរមាត់តូចម្តងទៀតហ្វូតក៏មិនប្រកែក
"អ្ហឹម..អ្ហាស៎"ជេមចាប់ផ្តើមកម្រើកចង្កេះខ្លួនតិចៗមិនខ្លាំងៗដូចជាពេលមុន តែក៏យល់ថាវានៅតែឈឺសម្រាប់ហ្វូតដដែរ
"ហ្វូត..អ្ហាស៎..តឹងណែនខ្លាំងណាស់"រាងក្រាស់ងើយក្បាលទៅលើថ្ងួចថ្ថូរចេញមកយ៉ាងមានក្តីសុខ ញើសរបស់គេស្រក់ចុះមកលើដងខ្លួនហ្វូតដែលកំពុងយោលយោគតាមចង្វាក់បង្កើតជារូបភាពសិចសុីពេញៗភ្នែក
"ជេម..អ្ហាស៎..ថើបហ្វូត"ជេមអោនទៅថើបមាត់ហ្វូតតាមការសុំមិនចាំយូរ ចង្កេះនៅតែកម្រើកមិនឈប់តែហ្វូតក៏មិនរើបម្រាស់ដូចមុននៅមានពើងចង្កេះតបស្នងគេដើម្បីឲជេមស្រួលធ្វើចលនាជាងមុនទៅទៀត។ សង្រ្គាមស្នេហ៍បើឆេះហើយក៏មិនងាយរលត់ទៅវិញងាយៗដូចគ្នា មិនដឹងថាពេលណាទើបបញ្ចប់ទៅនោះទេដឹងត្រឹមថាពេលនេះពួកគេទាំង២កំពុងតែផ្តល់ក្តីសុខឲគ្នាទៅវិញទៅមកមិនឈប់ឈរ។

To be continued

ខ្ញុំប្រាប់ហើយថារឿងនិងវាpink pinkអត់មានអួអាប់អីទេ😭🤣😼