In het schemerig verlichte kerkerklaslokaal, uitgerust met ketels die rustig pruttelden op de stenen werktafels, liep professor Sebastian Stern - lang, streng en een stem zo glad als zijde - voor zijn klas. Hij deed zijn gewaad af terwijl hij de leerlingen een vernietigende blik toewierp die zowel autoriteit als intrige uitstraalde. Hij probeerde zijn idool te zijn, de overleden professor Severus Sneep.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Goed, klas..." begon hij, zijn stem dwars door het gedempte geklets heen. "Vandaag gaan we het Wiggenwelddrankje brouwen - een krachtig helend drankje. Veel van de ingrediënten zijn zeldzaam en moeten met zorg verzameld worden. Let goed op, want ik zal niet in herhaling vallen." Zijn blik ging door de kamer en bleef even hangen bij James Potter II, wiens vaders reputatie hem voorging, en bij Niemh Runcorn, die altijd een nieuwsgierige blik in haar ogen leek te hebben.
James Potter II leunde naar Lee Drewitt toe en fluisterde: "Denk je dat we weer naar eenhoornharen moeten zoeken? Of misschien in het meer duiken voor schubben van zeemeerminnen?" Phoebe Clarke, die vlakbij zat en zorgvuldig haar perkament voor aantekeningen uitrolde, wierp James een geamuseerde blik toe. "Als je zo graag nat wilt worden, James, dan weet ik zeker dat professor Stern meer dan bereid is om je op je eigen zoektocht te sturen." James trok een gezicht en probeerde niet te lachen toen Miles Ogden, die naast hem zat, een gniffel probeerde te onderdrukken.
"Hebben jullie drieën iets met de rest van de groep te delen?" Professor Sterns stem was scherp terwijl hij een wenkbrauw in hun richting optrok. Ze werden snel stil en Stern ging verder. "Voor het Wiggenwelddrankje is een zorgvuldig mengsel nodig van Wiggenboomschors, maansteen, luiaardhersenslijm en een paar druppels salamanderbloed. Elk ingrediënt heeft eigenschappen die essentieel zijn voor het genezen van verwondingen, het herstellen van vitaliteit en het bieden van veerkracht."
Terwijl Stern maar doorzeurde over het gebruik van Wiggenboomschors, stootte Ciara Stormbeam Sebastian Peekes zachtjes aan en giechelend. "Kun je je voorstellen hoe het zou zijn om hersenen te hebben die zo traag zijn als het slijm van luiaardhersenen?" fluisterde ze. Sebastian snoof en zag Andrew Jordan aan de andere kant van de tafel. Andrew rolde minachtend met zijn ogen. "Eerlijk, Ciara..." mompelde hij "...brouw de toverdrank nou eens een keer goed, wil je?" Lindsey Scott, een serieuze studente, keek licht fronsend op van haar tekstboek. "Sommigen van ons proberen hier echt te leren." siste ze. Andora Thomas grijnsde en voegde zich erbij: "Ja, dit drankje gaat zichzelf niet brouwen."
Professor Stern negeerde hen en ging verder. "Deze ingrediënten zijn te vinden in de kas en aan de rand van het bos. Maar wees op je hoede, de Wiggenboom staat onder bescherming van Bowtruckles, die notoir territoriaal zijn."
Violet Goldstein, altijd de avontuurlijke, fluisterde opgewonden tegen Niemh Runcorn, "Bowtruckles! Denk je dat ze zo woest zijn als de verhalen zeggen?" "Oh, zeker weten. Ik heb gelezen dat ze je ogen kunnen uitsteken als je te dichtbij komt!" antwoordde Niemh met een grijns, waardoor Violets ogen zich van verrukking verwijdden.
Professor Stern zuchtte toen hij het gemompel hoorde. "Ik zou het op prijs stellen als jullie je praatjes voor na de les bewaren. Dit drankje maken is een serieuze zaak."
Dominika Nott, die naast Allyson Zabini zat, boog zich naar Jake Peterwood en fluisterde. "Wedden om tien galjoenen dat Potter per ongeluk zijn ketel opblaast?" Jake onderdrukte een lach en keek naar James, die deed alsof hij het niet hoorde. Vincent Zhong, die naast Elliot Garseley zat, fluisterde: "En jij, Elliot? Denk je dat je een Wiggenwelddrankje kunt maken zonder het op te blazen?" Elliot grijnsde zelfverzekerd. "Beter dan Potter, dat is zeker."
"Genoeg!" Professor Stern stak zijn hand op en de klas werd stil. "De kunst van het toverdranken maken vereist geduld en concentratie. Ik tolereer geen verdere verstoringen."
Mary Warrington en Anton Alldridge wisselden een blik en probeerden niet te lachen. Ze hadden allemaal gehoord van Professor Sterns opvliegendheid, maar dit was een nieuw niveau van strengheid. "Nu..." vervolgde hij met een vleugje ergernis. "Degenen onder jullie die dit serieus willen nemen, verdeel je in tweetallen en begin je ketels klaar te maken. De rest van jullie, beschouw dit als je laatste waarschuwing."
Terwijl de leerlingen hun spullen begonnen te verzamelen, vroeg Viola Pusey stilletjes aan haar partner. "Denk je dat professor Stern altijd zo streng was?" Mary hoorde het en haalde haar schouders op. "Geen idee."
Ze gingen aan de slag en mengden hun ingrediënten met wisselend succes. Onder het toeziend oog van professor Stern hakten, roerden en pruttelden ze hun toverdrankjes. Ondanks hun gefluisterde uitwisselingen waren ze benieuwd of hun Wiggenwelddranken het succes zouden worden dat professor Stern eiste.
---- in de tussentijd... De leerlingen van de teruggekeerde excursie volgden hun eigen lessen. Onder hen was Merrick. Hij liep traag, begon te zweten en zijn gelaatskleur ongewoon bleek. Even later zakte hij plotseling in elkaar, zijn lichaam stuiptrekkend.
"Maak de ruimte vrij! Geef hem ruimte om te ademen!" blafte zuster in opleiding Edith, terwijl ze naast hem neerknielde. Ze sprak snel Epione uit, een spreuk om kleine aanvallen te stabiliseren, maar de stuiptrekkingen hielden niet op. Merricks lippen kleurden alarmerend blauw. "Dit is geen normale magische uitputting." mompelde Edith terwijl paniek in haar stem kroop. "Laat iemand professor Stern of een van de andere professors halen, nu!"
Zonder op antwoord te wachten, rende een leerling naar de kerkers, waar Professor Stern, les aan het geven was. Haar voetstappen weerklonken door de stenen gangen en haar hart bonste als een malle in haar borstkas.
De leerling stormde de klas binnen en hijgde: "Professor Stern, het is een noodgeval! Merrick is ingestort en de behandeling van zuster Edith werkt niet. Hij kreeg een toeval en..." Professor Stern liet onmiddellijk zijn klas en ketel in de steek. "Heeft ze al Epione geprobeerd?" ....
De twee haastten zich terug naar de binnenplaats, waar studenten zich nu in bezorgde groepjes verzamelden. Merrick lag stil op de keien, zijn ademhaling was oppervlakkig, terwijl een zuster Edith en een ander leerling hem probeerden te troosten. Stern knielde naast Merrick en zijn scherpe ogen scanden de toestand van de jongen. "Is hij blootgesteld aan magische planten of wezens tijdens de excursie?" vroeg Stern, terwijl hij een klein flesje groene toverdrank uit zijn gewaden haalde.
"De groep is in de buurt van het Grote Meer geweest om te observeren, maar we hielden afstand. Maar Hagrid en professor Ogden spoorden ons aan om terug te gaan." zei de leerling. Sterns uitdrukking werd donkerder. Hij ontkurkte het flesje, waardoor een zwak gloeiende vloeistof in Merricks mond druppelde. "Ik hoop dat dit helpt. Laten we hem zo snel mogelijk naar de ziekenboeg brengen."
"Maar waarom werkte Epione niet?" vroeg Edith, zich schuldig voelend omdat ze de symptomen niet herkende. Stern keek haar onzeker aan. Even nadat het drankje in Merricks lichaam was gedrongen, werd zijn ademhaling rustig en hielden de stuiptrekkingen op. Zijn ogen fladderden open en verwarring vertroebelde zijn blik. Zijn ogen werden kort daarna pikzwart en hij kon niets meer zien.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
