Tak doskwiera mi wrażenie,
Przez które nie mogę zmądrzeć,
I tak kuje mnie pragnienie,
Któremu nie mogę się oprzeć.
Chodźmy świat miał się kruszyć,
Łamać mi się pod stopami,
W dół już nie będę patrzeć,
Gdyż i ja cel mam
Przed oczami, widok białej kartki,
W dłoniach drżących, trzymam,
Marker, na połaci łza za łzami.
I szarpią mnie demony,
Szepczą mi do ucha,
Że przez każdą kolejną liczbę,
Nie nadaje się dziewucha.
Dlatego z sercem bijącym,
Z rytmem nadchodzącego końca,
Ściągam z serca ciężar,
Wzrokiem błądząc bez końca.
Tracę swoją duszę,
Całą swoją siebie,
Jednak wiem, że będzie warto,
Zmienić wreszcie całą siebie.
W sercu mróz, chociaż bym chciała
Kochać, krzyczę jej to nieustannie,
Wrócę jeszcze kiedyś do Ciebie,
Kiedy z serca ten śnieg spadnie.
Gdy stopnieje, martwą powieką spojrzę,
Wreszcie się poprawię.
Kiedy poczuję, że się opuszczę,
To już nigdy się nie wstanę.
CZYTASZ
✨🌹Szum - Tomik Wierszy Mojego Autorstwa
Poesía✨🌹 Witaj nieznajomy wędrowcze... Gotowy zanurzyć się w świecie, gdzie wszystko, co ludzkie, jest jednak obce, a to, co oczywiście, ma znaczenie ukryte. Serdecznie zapraszam na amatorskie i mniej amatorskie wiersze, które kształtowałam przez lata 🌹✨
