hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım
Okul çıkışı eve dönmek yerine sırtımda sırt çantamla sokaklarda dolaşırken adımlarım istemsizce aynı ara sokağa gidiyordu.
Barış'ın sarhoş bir hâlde yanıma gelip derdini bana anlattığı sokağa. O gecenin sabahı Barış her şeyi unutmuş bana yine uzaktan izlemek düşmüştü.
Ara sokağın başına geldiğimde Barış'ı sevdiğim için kendimden nefret ettim.
O ara sokaktan nefret ettim.
Kendimden nefret ettim.
Barış'a olan karşılıksız sevgimden nefret ettim.
Arda'nın her zaman benden önce davranmasından nefret ettim.
Birbirlerini değen dudaklardan nefret ettim...
Barış Arda'yı duvarla arasına alıp dudaklarına kapandığını görmemle baka kalırken bütün bedenime onlarca bıçak saplandı sanki.
Canım acıdı, ruhum daha çok acıdı.
Gözlerim dolarken Barış beni farketmiş ben ise çoktan koşarak uzaklaşmaya başlamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Diğer bölüm final
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üçüncü Şahsın Şiiri | Baİsm
Fanficgözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım çöp gibi bir oğlan ipince hayırsızın biriydi fikrimce ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım felâketim olurdu ağlardım ne vakit maç...
