İlk hikayem
Doğan:Şu an bir örgüt lederiyle evleneceğinin farkında mısın güzelim
Leyla:Sen o örgütün lideriysen bende Savcısıyım pardon Hakimi ayağını denk al derim Doğan Öztürk. ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Suç ve Adalet... -
------ Doğan, Leyla'nın kalbinde bir iz bıraktı, Bir yoldaş, bir lider, bir aşktı. Onun gözlerinde hep umut vardı, Ve her anı, birlikte kurdukları dünyayı hatırlatıyordu.
Leyla, her gecede adını fısıldadı rüzgâra, Yokluğunda bile, kalbinde hissetti onu her zaman. Sadakatiyle her engeli aşmaya yemin etti, Çünkü aşk, güçten daha büyüktü.
Doğan’ın anısı, onun gücüne dönüştü, Leyla, her adımda onun yolundan gitti. Ve her karanlıkta, Doğan’ın ışığıydı, Birlikte olmasalar da, kalpleri hep bir arada kaldı.
_______________________________________
Leyla, Doğan’ın evine geldiğinde, evin içinde her şey sessizdi. Yavaşça içeri girdi, kapıyı kapattı ve gözlerini o tanıdık yatağa dikti. Yatak, sanki hâlâ Doğan’ın varlığını taşıyor gibiydi. Bir süre onu izledi, derin bir nefes aldı. Burası onun dünyasından farklıydı. Her şey tanıdıktı ama bir o kadar da yabancıydı. Kalbinin derinliklerinde bir yerlerde, bu eve, bu yatak odasına ait olmayan bir şeyler vardı.
---
Leyla, Doğan’ın odasında uzun süre kaldı. Oda, hâlâ Doğan’ın varlığını hissedebiliyordu, ama bu sessizlik Leyla’ya ait bir sessizlikti artık. Gözleri, odanın her köşesini tararken, her şeyin yavaşça değiştiğini hissetti. Burası bir zamanlar Doğan’a aitti, ama şimdi her şey onun elindeydi.
Doğanın yokluğu, yer altı dünyasında güç boşluğu yaratmıştı, ancak Leyla bu boşluğu hızla doldurmak zorundaydı. Doğanın ölümünden sonra her şey değişmişti, ama bir şey vardı ki o hiçbir zaman değişmeyecekti: Leyla’nın ona olan sevgisi. O, yer altı dünyasında kalıcı izler bırakmayı ve Doğan’a olan sadakatini en yüksek noktaya taşımayı planlıyordu.
Sena ve Emir, içeri girerken, Leyla’yı derin düşünceler içinde buldular. Leyla, sessizdi ama gözlerinden ne düşündüğü okunuyordu. Doğanın izlerinin hâlâ odanın her köşesinde olduğunu görmek, Leyla’yı hem hüzünlendiriyor hem de ona bir şeyler hatırlatıyordu.
---
Sena, Leyla’nın yanına yaklaşarak nazikçe omzuna dokundu. “Leyla, biraz dinlenmelisin,” dedi, sesinde endişe vardı. “Her şey çok hızlı ilerliyor. Ama senin için en önemli şey, kendine bir süre ayırman.”
Leyla, hafifçe başını salladı, ama gözlerinde bir kararlılık vardı. “Doğan’ın gidişinden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bu yer altı dünyasında hakimiyet kurmam gerek, ama önce onun anısını yaşatmalıyım,” dedi, dudaklarını sert bir şekilde bükerken. “Doğan... O bana sadece bir lider değil, aynı zamanda bir aşktı. Bir zamanlar sadece bir adam değildi; hayatımın anlamıydı. Şimdi de o anı yaşatmak ve her şeyin doğru bir şekilde ilerlemesini sağlamak zorundayım.”
