Love Passed By

Seven

ISA

She did not text or call me not even once. Even if it looks stupid I waited for her calls. Nag bakasakali akong pupuntahan niya rin ako.

Lumipas ang isang linggong wala kaming naging koneksyon ni isang beses. I stayed in my old condominium. I also did not work for a week.

Grace and Imee stayed with me. Sila ang naging kasama ko dito sa loob ng isang linggo. They made sure that I'm okay before they left me. I even ask them to check on her once in a while.

I'm not really sure whether they are checking on her dahil wala naman silang sinasabi sa akin but I'm still hoping na sana nga binabantayan parin nila siya.

I don't want her to be sad.

On the second week, even if we were both working on the same company ay never kaming nag kita o nagkausap. I feel sad about it but I'm giving her the time to think kung gusto pa ba niya ang relasyong ito o hindi na. Although it's obvious that she no longer wants to be with me ay handa naman akong mag hintay.

Third week I'm supposed to attend sa isang project niya but I declined and asked someone to go instead of me.

Almost a month already masakit parin pero unti unti na akong nasasanay na hindi siya kasama. I often meet with my business partners and investors.

I kept myself busy. I work almost ten hours a day. I've became workaholic and alcoholic hehe.

Sa pangalawang buwan na hindi kami nag kita o nag kausap manlang ay sinubukan kong silipin siya kahit saglit. Bumaba ako mula sa opisina ko at sumilip saglit sa opisina niya.

I miss you

I whispered like an idiot.

Paulit ulit kong ginawa yon, ang tanawin siya sa malayo ng hindi niya alam. May mga oras na sumisilip ako sa meeting niya, may mga oras ding kapag nasa labas siya para mag trabaho ay naka bantay lang ako.  Even if we were no longer together I'm happy that each day passed by, she's slowly moving on. Unti unti na niyang naibabalik ang dati niyang ngiti.

Kaya narin niyang makisalamuha sa iba, dati rati ay sa opisina ko lang siya nag lalagi. She made friends and I'm so proud of her.

Nakakalungkot lang isipin na umalis narin siya sa bahay naming dalawa, ni minsan ay hindi rin siya bumalik doon. May mga pagkakataong umuuwi ako doon para hintayin siya, ang kaso ay ni minsan hindi siya umuwi.

After 4 months of watching her from afar. I made a decision, I think it's time na mag usap narin kami. I can't wait any longer. Masiyado nang maraming oras ang nasasayang.

Not everyone knows our relationship, although when someone would ask I will proudly say before that she's my wife.

Bumaba ako at nag punta sa opisina niya. Dahan dahan akong sumilip sa pinto niya, she's busy signing some documents. I'm nervous but I made sure to conceal my emotions.

Mabuti nalang at wala gaanong tao ngayon dito sa opisina. Walang makaka istorbo.

I knocked on her door and as soon as she saw me, agad na nanlaki ang mga mata niya.

_
_
_
_

ALI

Apat na buwan na ang lumipas, ngayon ko nalang ulit siya nakita. Mas pinili kong lumayo sa kanya dahil narin palagi ko siyang nasasaktan.

Sa mga unang buwan na hindi kami mag kasama ay nag luksa ako, pero dahil ako ang may kasalanan ay alam kong wala akong karapatan.

Nagalit ang mga kaibigan niya sa akin, pero kahit na masama ang loob nila sa akin ay kinaya nilang pakisamahan ako. Alam kong utos iyon ni Isa, ayaw niyang palagi akong mag isa at hindi kumakain.

May mga oras na nag papadala parin siya ng pagkain. Mahal na mahal niya ako pero puro sama ng loob lang ang naibigay ko.

Wala na akong balak pang ayusin kung ano man ang meron sa amin ngayon. Ang gusto ko nalang ay mapatawad niya ako. Nag sayang ako ng oras niya at pag mamahal niya. Hindi ko siya deserve, hindi rin siguro talaga ako ang para sa kanya.

Siguro ito na nga ang tamang oras para sabihin sa kanya ang lahat. Kinakabahan man ay mas pinili kong ngumiti at pakiharapan siya.

Sa opisina siya parin ang boss.

"A-anong kailangan mo?" kinakabahang tanong ko.

Alam kong iniwasan niya ako, sa lahat ng meetings ko na dapat kasama siya ay wala siya. Palaging si sir Robin o di kaya ay si Grace ang nasa meeting.

"Can I come in?"

Na miss ko ang boses niya, pero hindi na tulad ng dati. Masaya nalang akong makita siya dahil kapag ako ang kasama niya, lungkot lang ang nararamdaman niya.

"Sure sure" sagot ko at tumayo

Umupo siya sa may sofa at kahit kinakabahan ay tumabi ako sa kanya. Kahit na sobrang ganda niya halata parin ang lungkot sa mga mata niya.

Ako ang rason kung bakit siya ganyan, nasasaktan akong maisip na kung hindi ko sana sinabi ang mga yon ay kami pa.

"A-anong pag uusapan natin?"

"What do you want to happen next?" deretsong tanong niya

"A-anong ibig mong sabihin?"

"Do you still want to work on our marriage?"

Tangina

Do you still want to work on our marriage?

Do you still want to work on our marriage?

Paulit ulit kong naririnig ang mga tanong niya.

Aminin ko man o hindi kinabahan at natakot ako. Hindi ko lubos maisip na dito lang kami matatapos. Dahil ulit sa kagagawan ko.

Napayuko ako at hindi makatingin sa kanya.

"Ali I'm asking you, are you giving up or do you still want to work on it?"

suko na nga ba ako?

Katulad ng sinabi ko, dahil sa akin ay nasasaktan siya. Dahil sa akin ay palagi siyang malungkot. Masiyado ko na siyang nasaktan.

Kung ipag papatuloy pa namin to ay mas lalo lamang naming masasaktan ang isa't isa.

"I think four months is already enough for you to think. What is your decisions Ali?"

Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin kong desisyon o hindi pero sa pagkakataong ito, itatama ko na ang lahat nang pagkakamali ko. Oras na para matapos ang dapat matagal nang natapos.

Kung ito lang ang magiging susi para maging masaya siya ay handa na ako.

Handa na akong masaktan at saktan siya ulit sa huling pagkakataon.

"I'm sorry for hurting you my love." Hinaplos ko ang pisngi niya at pinunasan ang mga luha niya. Hindi ko akalaing dito kami hahantong dahil sa kagagawan ko. "Let’s close this chapter of our lives and set our hearts free from this marriage babe. Masiyado na kitang nasaktan para manatili pa sa relasyong ito"

___
___
___

ISA

Fvck

Hearing her say that hurts more than I expected. Akala ko okay na ako. Akala ko kahit na anong maging desisyon niya ay magiging okay ako.

Ang sakit parin pala.

More than five years of marriage and this is how are relationship ends.

I will respect her decision. Wala naman na akong magagawa kung ayaw na niya talaga.

I guess this is how our book ends, with a chapter closed and love passed by.

_____

_____

_____

To be continued...