Numara komşum

|15.bölüm| aman Allah'ım patron çıldırdı

Kim Taehyung

Öylece kala kalmıştım...tabii ya aramızda öğretmen-öğrenci ilişkisinden başka hiç bir şey yok ama ben ondan cidden hoşlanıyorum, sıkıntılı bir nefes verip arabama bindim ve eve doğru sürmeye başladım

Yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum kalp işte söz geçiremedim kendi içimde direndim ama olmadı

_____________________________

Jeon Jungkook
Biliyor musunuz bizimkiler başka okullara nakil aldırmış sadece Jimin kalmış ve bana haber vermemişler çok sinir oldum onlara bir süre Jimin dışında onlarla konuşmıycam!

Jiminle beraber sınıflarımıza doğru yürüyorduk bay kimi görür görmez jimini orda bırakıp hızlı adımlarla sınıfa girdim

Çok tuhaf oldu ama onu görürsem utançtan konuşamam bile, jiminide öyle bıraktım ama o bana kızmaz açıklarım ona durumu...

Teneffüs zili çalmıştı ve jiminin yanına koştum
"Lan manyak beni niye pişmiş kelle gibi koridorun ortasında bırakıp kaçtın"dedi "özür dilerim jimjim öyle olması gerekiyordu" konuyu açıklamakla uğraşmak istemedim çünkü az çok biliyordu

"Bay kim seni sordu"söylediği şeyle içtiğim sütü püskürtmem bir oldu "nasıl yani?" Dedim "adam salak değilse ondan kaçtığını anlamıştır yanında da ben olunca neden kaçtı diye sordu" "sen ne dedin"
"Öğretmenlerinin sınıfa girdiğini gördü bay kim o yüzden öyle yaptı dedim" gülümsedim "hay aklınla bir yaşa jimjim"

Zilin çalmasıyla birlikte Jiminle birlikte sınıflara çıkıyorduk ki yine bay kimle karşılaştık tam kaçıyordum ki bay kim beni yakaladı
"Jungkook senin benimle gelmen lazım,Jimin sende sınıfına" jimin başıyla onayladığı gibi sınıfa girdi ben ise bay kimi takip ederek nereye gittiğimizi anlamaya çalışıyordum

Pansuman odasına gelmiştik bay kim kapıyı kilitledi ve yanıma geldi "neden benden kaçıyorsun?" Gözlerimi kaçırdım "bay kim utanıyorum" kaşlarını havaya kaldırdı "neden?" "Sizden" diye cevap verdim
"Benden neden utanıyorsun?"... "bakın bay kim sizden cidden hoşlanıyorum ama aramızda öğrenci-öğretmen ilişkisinin olduğununda farkındayım lütfen hiç söylememişim ve hiç olmamış gibi dav- "
Sözümü kesen şey bay kimin dudaklarıydı öpmüyordu sadece duruyordu bir kaç dakika öyle durmuşuzdur tam geriye çekilicekken bu sefer ben öpmeye başladım

O kadar nazik öpüyordu ki sanki canım yansın istemiyordu bende ondan farksız değildim o an sanki zaman durmuştu sadece ikimiz vardık

Bir süre sonra benden ayrıldı ve ellerimi tuttu "sen her ne olursa sevicem bu okuldan atılmama sebep olsa bile" hafif bir şekilde tebessüm ettim "bende seni sevicem"

İşte orda o an dudaklarımızı tekrar birleştirdi...