Numara komşum

|8.bölüm|bu sefer güldürmedi

Selamm bu bölümde sizlere hayat hikayemi anlatıcam biliyorum biraz geç ama olsun.

Annemle babam o zamanlar daha sevgilililermiş beraber sevgililik yıldönümlerini kutlamak için bar tarzı eğlence mekanına gitmişler ikiside o kadar içmiş ki kendilerini kaybetmişler

Sonrasını tahmin ediyorsunuzdır ben olmuşum ama annem kendini anneliğe hazır hissetmediği için beni hiç istememiş babam işe gittiğinde beni evde tek başıma bırakıp kaçmış babam eve geldiğinde annemi göremeyince paniklemiş

Saatlerce annemi beklemiş ne gelen varmış nede giden saatler günler olmuş günler ise aylar babam artık beklemeyi bırakmış, oldum olasıda beni pek sevmez annemin hep benim yüzümden onu bıraktığını düşünürdü

Bir gün babam beni babaannem ile dedeme emanet edip annemi bulmaya yola çıktı o günden beri de geri gelmedi..babaannem ve dedeme çok şey borçluyum onlar benim gerçek ailem o yaşımdan bu yaşıma kadar onlar büyüttü beni 18 yaşıma geldiğimde ise hemen karşı apartmanlarında 1+1 daire tuttum onlara fazla yük olmak istemiyorum zaten yıllardır bana bakıyorlar

Tabii bu karşılıksız değil zamanında onlar bana baktı bende onlara bakıyorum ve halimdende cidden memnunum yine olsa yine bakarım

Hayatımdan pişman değilim bazen iyi ki beni bırakıp gittiler diye düşünüyorum yoksa başka türlü sevgisiz bir ailede mutsuz bir şekilde büyürdüm babaannemle dedem tek torunları olduğum için sevgilerini benden hiç esirgemediler

O yorgun halleriyle bile benle sürekli oyun oynarlardı hatta bir keresinde dedemle oyun oynarken kendimi demirin sivri bir köşesine çarptım yanağımda ufak bir iz kaldı oraya ne zaman baksam dedemle bu anım geliyor aklıma, canım ne kadar acımıştı! Ama pekte önemli değil.