Karanlık GÜLÜCÜK ...

Harabe Köşk...

[ Arkadaşlar videoda ki müziği ve fotoğrafı açmayı unutmayın. Bu ilk kitabımızdır... ]

Ben Nefes...

Belki de sevdiklerime herkesten çok değer veriyordum...

En büyük korkum onları kaybetmekti...

Hatta bunu aklıma bile getiremiyordum , istemiyordum da...

İşte o güne kadar............

2 yıl önce...

(17 Mart 2013)

Ailecek çıkacağımız ilk tatildi. Hepimiz tatilimizin çok sıkıcı olucağını düşünüyorduk. Ama işler beklediğimiz gibi değildi. Babam biraz aksiyon olsun diye bizi ıssız ve ürpertici bir ormana getirdi...

Kamp yerimize giderken , harabe bir eve rastladık.Tek fark eden benimle Murat 'tı. İçimde çok kötü bir his vardı. İzleniyormuş gibi bir hisse kapılmıştım. Ama bunun saçma olduğunu düşünüp tatilimin keyfini çıkarmaya karar verdim. Kamp yerine geldiğimizde kardeşim Murat yanıma sokulup korktuğunu söyleyince yanımda uyumasına izin verdim ve uykuya daldık....

Yanımdaki boşluğu hissedince korkuyla uyandım...

Murat yanımda yoktu....

Onu bulmalıydım...

Daha çok küçüktü ve daha 5 yaşındaki bir çocuk ıssız bir ormanda ; tek başına ne yapabilirdi ki...

Aklıma o harabe ev geldi...

Ayaklarım beni harabe eve doğru götürüyordu. 

Ve sonra ...

Evin önüne geçtim ve izlemeye başladım...

Kardeşimin en sevdiği oyuncak ayısı kapının hemen önündeydi...

Kapı aralıktı...

Yavaşça evin içine girdim. Her ne kadar yavaş olsam da kapı sanki beni engellermiş gibi delicesine gıcırdıyordu...

Ev , örümcek ağlarıyla doluydu...

Demek ki , terk edilmişti ve kimse bulunmuyordu. Benim dışımda...

Yukarı kata çıkan bir merdiven gördüm. Yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya başladım.  Adımlarım ,  ( beni buraya getirdikleri halde ) beni durduruyor , sanki buradan gitmemi istiyordu...

Sonra minik bir çığlık duydum.ve sesin geldiği yöne koşmaya başladım. Sanki çığlığın geldiği oda, koridorun metrelerce ilerisindeydi ; bitmek bilmiyor ama yormuyordu...

Odanın kapısına geldim...

Kapıyı açtım...

Ve...