ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ

6) Ιταλικο...;

Καθοτανε μπροστα στον καθρεφτη με ανυπομονησια ειχε διαλεξει ενα κοκκινο φορεμα με μαυρες ψηλες γοβες τονιζοντας τα σαρκωδη χειλη της με το αγαπημενο της κοκκινο κραγιον,ηθελε να ειναι ομορφη για εκεινον αλλα και για την ιδια,ειχε καιρο να νιωσει επιθυμητη και το γεγονος αυτο ειχε κανει την αγωνια της ακομα μεγαλυτερη...

Οταν κατεβηκε απο το διαμερισμα τον ειδε να την περιμενη εξω απο το αυτοκινητο του αγνοοντας τα γυναικεια βλεμματα, τον πλησιασε και αισθανθηκε ενα περιεργο ηλεκτρισμο...

-Εισε πανεμορφη. Της ψιθυρισε στο αυτη καθως της ανοιγε την πορτα...
-Ευχαριστω. Του ειπε ντροπαλα... Που θα παμε;
-Ξερω ενα Ιταλικο εστιατοριο λιγο πιο κατω και αν δεν εχεις αντιρρηση ελεγα να παμε εκει,εγω πηγαινω συχνα εκει και ελπιζω να σου αρεσει...
-Ναι φυσικα,εχω σπουδασει στην Ιταλια και λατρευω καθε τι Ιταλικο...

Οταν ο σερβητορος πηρε την παραγγελια τους και εμειναν μονη η Ολιβια ξαφνηκα αισθανθηκε εναν φοβο,το ψεμμα που του ειχε πει για την ταυτοτητα της εμοιαζε με θηλια που οσο πηγαινε την επνιγε ολο και πιο πολυ... Ειχε αποφασισει ομως να μην του πει ακομα την αληθεια.

-Λοιπον πως ητανε η μερα σου σημερα;
-Καλα το πρωι στην δουλεια και το απογευμα συναντηθηκα με την Αντρια...
-Πρεπει να σε αγαπαει πολυ η φιλη σου...
-Απο την στιγμη που εχασα και τους δυο μου γονεις ειναι πια η οικογενεια μου...
-Εισε τυχερει που την εχεις,εγω οταν εχασα τους γονεις μου δεν ειχα κανεναν για να με στηριξει... Της ειπε και τα ματια του σκοτεινιασαν,ακομη και μετα απο τοσα χρονια ο πονος φαινοτανε να μην ειχε ξεθωριασει ακομη μεσα του...
Η Ολιβια ειδε αυτην την θλιψη στα ματια του,τον ιδιο πονο που ειχε ζησει και η ιδια,γι'αυτο και εσπευσε να αλλαξει θεμα...

-Με τι υποθεσεις ασχολησε αυτην την περιοδο...;
Ο Ερικ αισθανθηκε αβολα με την ερωτηση της,δεν μπορουσε να της πει οτι ειχε αφησει τα παντα για να καταστρεψει τον υπαιτιο για τον θανατο των γονιων του,δεν ηθελε να την τρομαξει,αυτη η κοπελα δεν ητανε σαν τις αλλες,το εβλεπε στο καθαρο βλεμμα της οπου κανενας δεν μπορει να κρυφτει απο αυτο...

-Ειχα μια δυσκολη υποθεση αυτην την περιοδο,και σκεφτηκα να απεχω λιγο...ομως θα αρχισω να ψαχνω να βρω ομως κατι,ισως σε καποια εταιρεια ως νομικος συμβουλος...

Η Ολιβια εγνεψε απλα,ποσο πολυ θα ηθελε να ειναι λιγο διαφορετικα τα πραγματα και να του προτεινει μια συνεργασια στον ομιλο του πατερα της...

Ειχανε περασει κιολας 3 ωρες χωρις να το καταλαβουν,και η Ολιβια ευχαριστουσε απο μεσα την τον υψιστο που δεν ητανε ενα ρεντευου σαν ολα τα αλλα...

Στην διαδρομη για το σπιτι δεν μιλουσε κανεις,αυτη προσπαθουσε να αποφασισει αν θα τον καλουσε σπιτι της και ο Ερικ σκεφτοταν αν επρεπε σε μια τετοια περιπτωση να δεχτει και ισως με αυτον τον τροπο να εκανε τα πραγματα πιο περιπλοκα...

-Σε ευχαριστω που με εφερες,πραγματικα περασε πολυ ωραια αποψε...
-Και εγω το ιδιο,να το επαναλαβουμε...
-Φυσικα αποτε θες... Του ειπε καθως εβγαινε απο το αυτοκινητο του ενω ταυτοχρονα το υποσυνειδητο της την εβριζε που δεν τον προσκαλεσε επανω...
Φτανοντας στην πορτα γυρισε και τον ειδε να την κοιταει ακομα,τοτε χωρις να το σκεφτει πηγε ξανα προς το μερος του και τον ρωτησε αν θα ηθελε να ανεβει για ενα ποτο επανω...

Η Ολιβια μεχρι να μπουν στο διαμερισμα της αισθανθηκε τα ποδια της να τρεμουν ειχε παρει την αποφασει και δεν μπορουσε να το βαλει στα ποδια,αν και θα το ηθελε πολυ...
Μπαινοντας στο δισμερισμα ο Ερικ τη πηρε στην αγκαλια του και την φιλησε...την γυρισε και αρχισε να της ξεκουμπωνει το φορεμα,και το κορμι της ανταποκρινεται στο παραμικρο αγγιγμα του...οταν εκουμπησε το χερι του στην ευαισθητη περιοχη της μετα απο λιγο αρχισε να φωναζει απο την ηδονη που της χαριζε...
-Και ειμαστε ακομα στην αρχη μωρο μου... Της ψιθυρισε καθως την αρπαζε στην αγκαλια του με κατευθυνση τηη κρεβατοκαμαρα...
Εκατσε στην ακρη του κρεβατιου και την εβαλε να κατσει επανω του,πρωτη φορα ενιωθε τοσο μεγαλο ποθο για καποιον και αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να θελει να δωσει τον καλυτερο ευατο της...
-Σε θελω... Του επαναλαμβανε καθως η κινηση της γινοτανε ολο και πιο γρηγορη...
Μετα απο λιγο εκτονωθηκαν και οι δυο ταυτοχρονα και ψαπλωμενη σαν ενα σωμα η νυχτα τους παρεσυρε στα ονειρα της...