Balesin Series 2: My Cherie Amour {ON-HOLD}

Chapter 4 - This Is Me & Forgiveness is More Than Saying Sorry

Ipinagbukas ako ng driver ng pinto and I slid onto the plush leather seats of my 2012 Montero Sport.

“Saan tayo ser?” Sabi ng driver ko.

“Balik na tayo sa hotel, kuya Mar.”

When the car began moving I glanced down to whatever it is that I held in my hand,

“Puta! nadala ko pala ‘to?” Napamura ako ng makita kong yun yung brochure na iniabot niya sa akin kanina and my mind started recalling everything Lia had said.

Hindi ko talaga naimagine na yung ang kahahantungan ng usapan namin kanina. She wanted a baby. My baby. And she wanted us to spend a week on Balesin to make it happen. To say I was stunned would be an understatement, pero nung narinig ko yung sinseridad sa boses niya. Narealize kong seryoso talaga siya.

 Nag-umpisa akong basahin yung mga nakasulat sa brochure.  If the words didn’t hit me below the gut, the pictures most definitely did. Procreation vacations. Isang bagay na usong-uso ngayon para sa mga couples na gustong magkaanak. The success rate of the woman returning from one of these trips pregnant was very high, pero mas nakucurious akong isipin kung ano kaya ang mangyayari sa akin sa resort with Lia with the sole intent of having a full week of constant sex. xxjfmxx I felt aroused just thinking about it, about the possibility of making all those fantasies he’d tried pushing to the back of his mind about Lia, to a reality.

Kung magpapakatotoo lang ako sa aking sarili ay aaminin kong ako may nagnanais ding magkaroon ng anak (sa kanya). The thought had crossed my mind several times in the past year, simula nung mabanggit ni dad ang birthday wish niya, kung sabagay hindi na bumabata sina dad at mama, although they both appeared to be in great physical shape, hindi maikukubli noon na they were aging with each passing day and Lia Sanchez, of all people, wanted to conceive; si Lia na nga siguro ang makapagbibigay ng solusyon sa problemang medyo matagal nang bumabagabag sa akin.

But still, all things considered, marami pa ring mga bagay ang dapat naming pag-usapan ni Lia.

Marami pa akong tanong na nangangailangan ng kasagutan, tulad ng kung anong klaseng mga benefits ng joint custody ang mapupunta sa magiging anak namin, at kung bakit n’ya naisip na wala akong gagastusing kahit magkano kapag nakabuo nga kami?

Inaakala kaya niyang tatakbuhan ko kung anumang financial obligations ko sa bata?

Napasandal na lang ako sa kinauupuan ko, Hay, I am very much looking forward to my dinner date with Lia later tonight.

Nandito na pala kami sa hotel, bumaba ako at dumiretso sa may lobby.

Ang Rodriguez Warp-Manila ay isa sa pinakamagandang hotel & resort complex sa bansa (siyempre love your own hehe) ito ang kauna-unahang hotel ng Rodriguez Empire. First Class Service ang inooffer dito, at dito ako nag-umpisang magtrabaho noon, bilang assistant manager.

“Your parents are waiting for you in your suite, Sir Miggy.” sabi nung sumalubong sa akin.

“Salamat, Joseph,” Sabi ko sa kasalukuyang hotel manager bago ako magtuloy sa elevator na magdadala sa akin sa Penthouse.

Hindi na ako kumatok pagpasok sa suite ko kasi ako naman ang may-ari nito, napangiti na lang ako nung makita kong magkayakap ang aking mga magulang. Hindi naman ako nagulat o nailing na makita silang nakatayo sa gitna ng suite ko habang nasa ganoong posisyon. Despite having been married for thirty-six years, my dad, Miguel Antonio Rodriguez IV, and mama, Maria Marcela Torres-Rodriguez were still deeply in love.  As long as I could remember, his parents were openly affectionate. I had always known how much they loved each other as well as how much they xxjfmxx had unselfishly loved me; naalala ko tuloy kami ni Camilla dati, subalit bago pa ako magpatangay sa isiping iyon ay napagdesisyunan kong batiin na ang aking mga magulang.