Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)

Hoofdstuk 46 - Harry

"Doet dit pijn?" Ik zucht. "Nee." 

"Dit dan?" Ik schudt mijn hoofd. "Nee ook niet."

"En di-" 

"Neehee." Ik duw de dokter uit de weg en kijk hem vals aan. "Het doet allemaal geen pijn, hijg is niet zo in mijn gezicht." Zeg ik een beetje pist. "Harry, take it easy, hij doet gewoon zijn werk." Zegt mijn vader die de dokter gerust stelt. "Stelletje maloten." Fluister ik. 

De dokter verlaat de kamer en ik kijk zoekend om me heen. "Wat?" Vraagt mijn vader. "Telefoon?" Mompel ik. "Onder je kussen, hey Harry, doe nou niet zo bot, je hebt zojuist een paniek aanval gehad en mensen worden dan nou eenmaal bezorgd om je, ze doen gewoon wat ze moeten doen om je beter te maken, doe eens aardig. Zonder hem had die paniek aanval misschien je hart wel laten stoppen en was je er nu niet meer geweest, oke?" Ik zucht en knik verveeld. "Best." 

Ik graai met mijn hand onder mijn kussen en klik op de home knop van mijn Iphone. Veel gemiste gesprekken en een hoop Whatsapp berichten, jammer dan. Ik zucht en leg mijn telefoon terug. 

Ik hoor dat iemand zijn keel schraapt vanuit de ingang van de kamer. "Uhm, Harry?" Ik draai me om en zie dat Louis in de deur opening staat. Ik voel hoe het bloed naar mijn hoofd stroomt en hoe het langzaam begint te koken. 

"JA HALLO!! KAN IEMAND DEZE HALVE ZOOL UIT MIJN KAMER HALEN! HALLO!! IEMAND?? IK WIL DEZE KLOOTZAK WEG HEBBEN, OF MOET IK ALLES ALTIJD ZELF DOEN??" Schreeuw ik door mijn kamer heen. Louis slikt en ik zie dat hij begint te huilen, wat een zielige rat, vieze vuile aansteller.

"HARRY! Doe eens normaal." Zegt Des die zich er mee is gaan bemoeien. Hij gaat naast me staan en pakt me vast bij mijn schouder. "Hij is wel je vriend." Ik proest het uit van het lachen en schud mijn hoofd. "Vriend, leuk joh, zo'n vriend." Ik keer me terug om naar Louis die de tranen over zijn wangen laat stromen.

"Wat moet je rat? Was je uitgespeeld met die andere klootzak. Wat was zijn naam ook al weer? Ben hem spontaan vergeten, en nu ik er aan denk.. Wat was jou naam ook alweer? Ow ja!! Rat." Ik sta op en loop dreigend naar hem toe. Ik plaats mijn handen tegen zijn schouders en duw hem tegen de muur.

"Als jij ook maar 1 stap in de buurt van me zet, trek ik die lelijke ratten kop af van die lelijke romp van je. Ben ik duidelijk?" Spit ik uit, spugend op zijn gezicht. "J-J-Ja.. N-Natuurlijk." Mompelt hij terwijl hij zijn ogen dicht houd. "Harry laat hem los!" Des trekt me van Louis af en ik ga terug zitten op het bed. 

"Louis misschien is het slim als je even buiten wacht met je moeder, Harry heeft het nogal zwaar.." Mompelt hij. Ik zucht en schud mijn hoofd. "Natuurlijk, dat was het.. Louis, Louis de rat." Zeg ik dreigend waarna ik het deken over me heen trek en Louis vuil aankijk. 

"Ik. Maak. Je. Helemaal. Kapot." Spit ik naar hem uit. Louis kijkt naar de grond en loop zachtjes de kamer uit. Jammer dan.

"Harry.." Mompelt Des waarna hij zijn hand op mijn schouder legt, alweer. "Wat is er toch met je aan de hand." Ik begin te lachen. "Met mij? Met mij is er helemaal niks aan de hand. Het feit dat hij zijn lul niet in zijn broek kan houden bij andere jongens, dat is wat er aan de hand is. Vieze vuile klootzak dat hij is. Ik ben helemaal klaar met hem. helemaal. Ik zweer het, als die gast nog een keer in mijn buurt komt, ik maak hem af. Ik doe het, ik doe het hoor." Des schudt zijn hoofd en laat me los. 

"Jij moet even afkoelen. Ik ben buiten als je me nodig hebt, ik zal wat drinken voor je meenemen, maar alsjeblieft, doe een beetje normaal en let op je woorden." Mompelt hij.

"Woef." Zeg ik terug.

Des schudt zijn hoofd opnieuw en loopt ook de kamer uit.

Ik ben alleen.

Helemaal alleen.

Harry is alleen.

Zoals altijd is Harry alleen.

(a/n Sorrryy voor het super super late hoofdstuk, maar we hebben zoveel stress achter de rug. Ik begrijp het als veel mensen het vandaar niet meer lezen maar mensen die toch gebleven zijn, super bedankt! Jullie zijn geweldig! xWienowa)