Ik word wakker van het licht dat door mijn oogleden door schijnt. Ik doe mijn ogen langzaam open en rek me uit. Ik voel een steek in mijn rug, maar ik negeer het.
Hoe laat is het? Ik pak mijn telefoon uit mijn joggingbroek en kijk erop. Half tien... Half 10?!
Fuck! Ik moest om half 9 op school zijn! Ik schiet overeind. Mijn rug begint weer te steken, waardoor ik mezelf weer op de bank laat zakken. Ik haal diep adem en wrijf met mijn handen door mijn ogen.
Waarom heeft Harry me niet wakker gemaakt?!
Kom op, Louis. Moet je daar nou serieus overna denken?! Hij mag je niet! Hij vindt je niks, minder dan niks.
Veel tijd om er verder overna te denken heb ik niet. Het is tenslotte al half 10 en ik ga meer dan een uur te laat komen... Op mijn eerste dag. Ik spring op en probeer de pijn in mijn rug te negeren.
Ik loop naar de spiegel in de gang en bekijk mezelf: ik zie er vreselijk uit. Ik probeer mijn haar te fatsoeneren, maar het lukt niet echt.
Ik loop de trap op, naar de badkamer. Ik ben nou toch al te laat. Ik doe mijn haar en poets mijn tanden. Daarna loop ik naar de slaapkamer. Zachtjes, bang dat Harry er misschien is. Maar natuurlijk is hij er niet: hij is op school.
Ik trek mijn vest en shirt uit, logische volgorde Louis. Ik pak een nieuw vest en shirt uit mijn nog ingepakte koffer, zonder mijn lichaam maar één blik te gunnen: ik wil het niet zien.
Ik trek het shirt voorzichtig aan, bang dat mijn haar wordt geruineerd. Ik trek mijn vest aan en rits hem voor de helft dicht. Ook trek ik snel een andere broek aan.
Ik ren de trap af en trek snel mijn zwarte vans aan. Ik pak mijn tas en maak de deur open. Ik loop naar buiten. Het is warm...
Waar moet ik heen? Ik begin te lopen, zomaar ergens heen. Ik geniet van de zon die op mijn gezicht schijnt. Ik geniet van de vogels, ik geniet van de rust.
Als ik school nader en erachter kom dat ik goed gelopen ben, baal ik. Ik zucht. Het is druk buiten, het is vast pauze. Zonder iemand maar één blik te gunnen, ren ik naar binnen, op zoek naar mijn kluisjes. Ik wil op tijd zijn, voordat de pauze voorbij is.
Als ik mijn kluisje vind, maak ik hem open. Als ik mijn boeken in mijn kluisje wil doen, voel ik een harde duw in mijn rug. Ik voel de steek van vanochtend weer.
"Hee rat!" hoor ik een bekende stem vanuit de verte. Ik draai me met een ruk om en zie de persoon waarvoor ik vanaf het begin al bang voor ben: Harry Styles. Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij grijnst.
Een jongen met een hoop tattoos duwt me harder tegen de kluisjes aan. Ik hap naar adem. "Ben je een beetje bang? Dan ben je bij Styles en Malik zeker goed." Harry duwt de jongen weg en pakt me bij mijn kraag. Ik slik.
"Dit verdien je, rat," sist hij, terwijl hij zijn hij zijn vuist heft. Ik wil het liefste mijn ogen dichtknijpen. Ik adem diep in en sluit mijn ogen. Ik bereid mezelf voor op een klap in mijn gezicht, ik heb ze vaker gehad. Ik haal diep adem.
"Waar zijn jullie mee bezig?" Ik doe mijn ogen open. Daar staat hij: mijn redding! Harry laat me los. "Ik wijs mijn nieuwe huisgenoot de weg in de school." De manier waarop hij 'huisgenoot' uitspreekt... het maakt me misselijk. De leraar lijkt niks te merken. "Ga nou maar naar de les, Styles," commandeert hij. Harry maakt zijn kluisje open en pakt er een tas uit. "Prima, gym is toch mijn favoriete vak," mompelt hij sarcastisch. "Kom, Zayn, we gaan." Daarna trekt hij de jongen, die dus Zayn heet, mee de gang uit. Ik blijf achter.
Fck, gym! Het meest verschrikkelijke vak ooit bedacht. Het vak waarbij ik altijd blijf liegen, liegen dat ik mijn spullen vergeten ben, dat ik mijn enkel heb verstuikt. De gevolgen daarvan maken me niet zoveel uit: als ik maar niet hoef te gymen.
Ik slenter in de richting waarnaar ik Harry en Zayn heb zien gaan. Ik heb toch tijd zat: ik zeg gewoon dat ik de weg kwijt was.
Als ik, sneller dan gehoopt, bij de gymzaal aankom, is iedereen al omgekleed. Iedereen heeft een kort, zwart broekje en een wit t-shirt aan. Ze kijken me allemaal aan; vierentwintig paar ogen, inclusief die van de leraar.
"Zo. Jij moet Tomlinson zijn. Twee uur niet op komen dagen en te laat bij gym. Geen goed begin, of wel?" Ik schud snel mijn hoofd en ga op de hoek van de bank zitten, een halve meter bij de rest vandaan.
"Waar is je gymkleding?" vraagt de leraar ineens. Ik voel de blikken van mijn klasgenoten branden. "Ik kon ze niet vinden. Door de verhuizing en zo," lieg ik, in de hoop dat hij het geloofd. De leraar zucht geïrriteerd.
"Toch doe je mee. We gaan boksen. Doe je vest maar uit." Ik hoor mensen zuchten. Ik speel zenuwachtig met de rits van mijn vest. "Uhm... Dat kan niet. Ik ben vreselijk verkouden. Ik heb het al koud," mompel ik. De leraar rolt met zijn ogen. Ik hoor mensen lachen.
"Goed, jongens, kies mar een partner." Ik zucht opgelucht, blij dat hij er niet verder op in gaat. De klas komt in beweging. Iedereen kiest een partner, ik blijf achter. De leraar gaat bij me staan.
"Iemand die met Louis wil?" vraagt hij, terwijl iedereen bokshandschoenen aandoet. Het blijft stil, fijn dit.
"Jongens, kom op. Is er iemand die met Louis samen wil doen?" herhaalt de leraar zijn vraag. Harry, die zijn bokshandschoenen al aanheeft, steekt zijn vuisten in de lucht. "Ik wel!" Hij grijnst. Nee, alsjeblieft... Niet Harry! Iedereen behalve Harry!
"Nou, je hoort het Louis. Ga handschoenen aandoen," commandeert de leraar me. Met tegenzin sta ik op. Als ik langs Harry loop, houdt hij me tegen. "Ik eerst, rat." Ik knik en trek snel mijn handschoenen aan. Ik ga tegenover Harry staan, die met zijn bokshandschoenen tegen elkaar aan slaat.
"Ik ga afmaken waar ik mee bezig was," zegt hij op een zachte, dreigende toon. Hij haalt zijn vuist uit en raakt me vol in mijn buik. Ik krimp in elkaar. Ik voel hoe zijn vuist mijn hoofd raakt. Tranen springen in mijn ogen, terwijl ik naar adem hap. Harry schopt me tegen mijn scheen, waardoor ik op de grond zakt. Hij begint te lachen.
"Ik boks liever met Zayn, jij vecht als een meisje." Harry geeft me een trap na en loopt dan naar Zayn, die aan de andere kant van de gymzaal staat te lachen.
Ik probeer op te staan. Ik help mezelf overeind met behulp van de muur. Ik twijfel geen moment en ren weg, ondanks alle pijn. Ik hoor Harry en Zayn lachen. "Tot straks thuis, Lou," roept Harry me nog na.
-
Sorry voor het opnieuw posten, op de een of andere manier stonden ze privee xx
JE LEEST
Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)
Hayran Kurgu"Weet je, je zult echt moeten veranderen wil je hier kunnen overleven. Ik ga je leren te overleven." Na een vreselijke tijd met zijn vader en een hoop pesterijen vanwege zijn geaardheid verhuisd Louis naar een andere stad. Één probleem: ze trekken i...
