Ik duw Zayn opzij en samen lachen we hard. "Die rat had dat echt nodig." Zegt hij als we na schooltijd de school uit lopen. "Ja inderdaad, ik kan niet wachten om dadelijk thuis te komen." Zayn knikt. "Heb je nog wat aan dat spul gehad?" Vraagt hij ineens, fluisterend. Ik knik en stap mijn auto in, en zonder enige reden laat ik Zayn staan. Ik had even geen zin om hem naar huis te brengen zoals ik normaal wel doe, ik was even toe aan wat rust.
Ik rij de oprit op en stop de auto. Ik stap uit en neem mijn panter print jas in mijn handen mee. Iedereen vond hem altijd lelijk omdat die lang is, en met panter print, maar eerlijk gezegd vond ik hem wel mooi, en ja, wie moet hem dragen? Ik, dus ik geef er niks om wat andere zeggen.
Ik loop naar de voordeur en open de deur zachtjes, hopend dat niemand me opmerkt zodat ik naar boven kan en geen gezeik heb. Maar helaas, als ik de deur opengooi staan mijn vader en die rat van een vrouw voor mijn neus.
"Heb je Louis gezien? Hij is al een uur uit en ik ben ongerust." Mompelt de rat waarvan ik nog steeds haar naam niet weet. "Uhh nee? Ik ga niet met ratten om." Mijn vader zucht diep. "Harry doe normaal en vertel me waar Louis is." Ik haal mijn schouders op en gooi mijn jas in de hoek van de kamer. "Weet ik veel, misschien in een rivier of zo?" Mompel ik voordat ik naar de trap loop en daar mijn schoenen uit trap.
Ik loop de keuken in en voel hoe mijn vader en zijn vriendin me volgen alsof ik honing aan mijn kont heb. "Wat was jou naam ook al weer?" Mompel ik naar de vrouw terwijl ik de koelkast open maak en er een pak melk uit haal.
Ze kijkt me verward aan. "uhm.. Johannah?" Fluistert ze. "Niet interessant dus." Ik neem een slok van de melk en gooi de koelkast deur dicht. "Harry gedraag je." Ik schud mijn hoofd en haal mijn zakken leeg op de tafel zodat ik deze spullen straks in de was kan gooien. Ook het zakje wiet komt dus op de tafel terecht.
Mijn vader pakt het op. "Wat is dit?" zegt hij als hij ermee zwaait. Ik trek het uit zijn handen en zucht. "Mijn eigendom." Ik loop de gang terug in waar ik mijn bandana van mijn hoofd af haal. "Harry kun je asjeblieft even nadenken over waar Louis kan zijn?" Mompelt Johannah. "Louis boeit mij vrij weinig, dus waarom zou ik mijn hersencellen een opdracht geven om over hem na te denken?" Ik schud mijn hoofd.
"Harry asjeblieft-" Ik steek mijn duim omhoog en ren de trap op. Ik hoor hoe mijn vader nog van alles naar me roept maar ik reageer niet. Ik open de deur van mijn kamer en gooi hem met een klap dicht. Ik ga op mijn bed zitten en neem mijn akoestische gitaar in mijn handen, ik wil muziek maken, voor heel even muziek maken en weg zweven van dit moment, want muziek was het enige dat me zover kon krijgen.
Ik leg hem op mijn been en houd hem stevig vast. langzaam ga ik met mijn vingers over alle 6 de snaren. Elke snaar krijgt zo zijn eigen aandacht. Mijn gitaren waren mijn leven, de enige die me begrepen. Ik kon er urenlang mee bezig zijn en ik zou me nooit vervelen. Nee, mijn gitaren waren mijn eerste liefdes, degene waar ik niet zonder kon. Jammer genoeg was gitaar spelen voor nerds, en homo's en werd het nooit geaccepteerd, daarom mag niemand, maar dan ook niemand behalve mijn vader en moeder weten dan ik ze bespeel.
En nu die ratten hier zijn, komen ze er achter. Ik vertrouw die Louis niet.
Ik raak de eerste snaar voorzichtig aan en begin met het schrijven van een nieuw nummer. "I've got a.. a.. Heart?" Ik pak mijn schrift en begin met het opschrijven van de noten en de tekst. "And.. uhmm.. i've got a? Soul!" Ik probeer me te bedenken waarom ik ineens aan de inspiratie kom om een liefdes lied te schrijven. "Believe me i'll.. i'll use them both." Ik voel hoe de klanken van de muziek in mijn oren dansen en hoe de noten zich vanzelf uit mijn vingers laten vloeien. Als ik muziek speel, dan was ik een totaal anders persoon.
En van het een kwam het ander en had ik mijn liedje na 3 uur af. Het begin buiten al donker te worden en Louis was er nog niet, het was heerlijk, de stilte.
"So kiss me where i lay down, my hands pressed to your cheeks. A long way from the playground. I have loved you since we were 18. Long befo-" De deur gaat langzaam open ik stop abrupt met muziek maken. Ik leg mijn gitaar snel langs het bed en mijn schrift onder mijn deken.
En dan verschijnt Louis in de deur opening. Hij heeft een blauw oog en zijn lip bloedt. Zou hij het gehoord hebben, oh als die rat het gehoord heeft dan krijgt hij dat wat hij vandaag had, nog twee keer zo erg. "Wat? Blijf je daar staan staren of kom je nog binnen?" Spit ik uit.
JE LEEST
Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)
Fanfiction"Weet je, je zult echt moeten veranderen wil je hier kunnen overleven. Ik ga je leren te overleven." Na een vreselijke tijd met zijn vader en een hoop pesterijen vanwege zijn geaardheid verhuisd Louis naar een andere stad. Één probleem: ze trekken i...
