Jungkook Taehyung'un dizine oturmuş ensesindeki saçlarla oynuyordu. Küçücük bedeni esmerin tek bir dizine sığıyordu.
"Taehyung..." Küçük çocuk saçlarıyla oynama devam ederken esmer açık olan televizyona bakmayı kesti ve küçüğüne baktı. Uzanıp alnına bir öpücük kondurdu. "Efendim?"
Çocuğun sallanan bacaklarının üzerine elini yerleştirdi ve baş parmağıyla üzerinde daireler çizmeye başladı. "Beni ilk gördüğünde... Hani karşına yarı çıplak çıkmıştım."
Taehyung dediği şeyi hatırladığında hafifçe gülümsedi ve onu onaylayan birkaç mırıltı çıkardı. "Evet. İlk günden kendine aşık etmiştin beni."
Jungkook esmerin dediği şeyle gülümserken kendisine bakan gözlerine baktı. "Ne hissetmiştin?" Gelen soruyla Taehyung derin bir nefes aldı ve düşünüyor gibi yaptı.
"Ben seni o gün ilk defa görmedim." Jungkook'un kaşları havalanırken yutkundu. Tam nerede gördüğünü soracakken Taehyung konuşmaya devam etti.
"Abin bir gün bana bir fotoğraf gösterdi. O fotoğrafta sekiz kişi arasından seni ilk seni gördüm. Aralarında parlıyordun resmen." Çocuk tam olarak abisinin hangi fotoğrafı gösterdiğini az çok tahmin edebiliyordu.
"Seni gösterip abine kim olduğunu sordum. Kardeşin olduğunu söylediğinde seninle olan diğer fotoğraflarına da baktım. Şuan hepsi kendi telefonumda." Jungkook duyduğu şeylerle gülümsedi.
"Sonra abin bir anda senin yanına geleceğini söyledi. 6 ayın sonunda geri döneceğini söyledi. Duyunca bende gelmek istedim. O da kabul etti." Durup derin bir nefes aldı ve kendisini merakla dinleyen miniğe baktı.
"Geldiğimizde kapıyı yarı çıplak karşımıza çıkınca, üstüne de senin utanıp kaçmanla açıkçası gülmemek için zor durmuştum." Jungkook'un kaşları çatılırken Taehyung'un omzuna vurdu.
"Neresi komikti Taehyung?" Esmer gülerken Jungkook söylenişlerini dinliyordu. Çocuk trip atmak için kalkacağı sırada esmer belinden yakalayıp yerinde tuttu.
Jungkook kollarını göğsünde bağladı ve kafasını çevirdi. "Ama bebeğim sen istedin söylememi. Hem gülmüş olsam bile etkilendiğim gerçeğini değiştirmiyor."
Kaşları çatılmış çocuk omuz silkti. "Az önce gülmemek için zor durdum dedin şimdi de güldüm diyorsun. Gıcıksın cidden." Esmer kafasını önüne eğip kıkırdadı.
Ardından çocuğa bakıp üst üste yüzüne öpücükler kondurmaya başladı. Jungkook gülümsememeye çalışırken zor duruyordu, dudaklarını birbirine bastırdı.
(...)
"Ya ben sana söyledim ama Taehyung!" Jungkook söylenirken fırın eldivenini taktı ve fırını açtı. İçindeki tepsiyi çıkararak tezgaha bıraktı. "Yanmışlar işte."
Çocuk Taehyung ile ilgilenmeye daldığı için kurabiyeleri unutmuştu. "Olsun miniğim yansa bile yerim ben." Jungkook kaşlarını çattı ve esmere baktı. "Saçmalama Taehyung, böyle yenmez bunlar."
İç çekti ve açık olan fırını kapattı. Tezgaha yaslanarak yanmış kurabiyelere baktı. "Canım tatlı çekiyordu.." Taehyung arkasından yaklaşıp çocuğa sarıldı ve yanmış olan kurabiyelere baktı. İlk başta yiyebileceğini ummuştu ama biraz fazla yanmıştı sanki..
"Hazırlan öyleyse." Jungkook kafasını çevirip Taehyung'a baktı. "Neden?" Esmer gülümseyerek miniğin saçlarının arasına bir öpücük kondurdu. "Tatlı yemeye gidelim."
Çocuk gülümsedi ve kafasını yana eğdi. "Akşam bende tatlımı yiyeceğim sonuçta." Jungkook'un yanakları hafifçe kızarmaya başlarken kaşlarını çattı ve Taehyung'a doğru dönüp koluna vurarak kafasını göğsüne yasladı.
Hem ondan utanıyor hem de ona sığınıyordu. "Seni döveceğim gerçekten." Esmer gülerken çocuğa daha sıkı sarıldı. "Deneyebilirsin."
(...)
Geldikleri mekanda Jungkook keyifle tatlısını yerken üzerinde hissettiği bakışlarla sevgilisine baktı. Ardından kaşlarını çattı. "Sen neden yemiyorsun?"
Taehyung hafifçe gülümsedi. "Akşam yiyeceğimi söyledim ya yavrum." Çocuk hızlıca bakışlarını kaçırdı ve uyarmak istercesine sahte bir şekilde öksürdü.
"Birisi duyacak." Esmer kıkırdayarak etrafını kontrol etti. "Duysunlar, benim olduğunu bilsinler." Jungkook yeniden kendisine baktı. "Ağzını bantlamak lazım senin."
Taehyung duyduğu şeyle hafifçe kafasını yana eğdi. "Şimdi belki olabilir ama akşam ağzımı kullanamazsam yazık olur." Gülümserken karşısındaki sevgilisinin tepkisini izliyordu.
"Taehyung, daha fazla konuşursan akşam ağzımı değil sadece ellerimi kullanırım. Anladın mı?" Esmer bunu beklemiyordu ancak bu Jungkook'un kurtulma yöntemiydi. Yan masadakilerin ya da garsonların duyup garip bakışlarına mağruz kalmak istemiyordu. Yoksa ona göre hava hoştu.
Taehyung eliyle ağzına fermuar çeker gibi yaptığında gülümsedi ve rahat bir nefes aldı. Önündeki tatlıyı yemeye devam etti. Esmerde önündeki tatlıyı yemeye başladığında çocuk yanlarına gelen garsona baktı.
Garson başka bir isteklerinin olup olmadığını sorduğunda Jungkook olmadığını söyleyerek yanlarından göndermişti. Ama uzaktan bakışları garip görünüyordu, yanlış birşey mi yapmışlardı?
Bir süre sonra ikilinin tatlıları bittikten sonra Taehyung hesabı ödemek için ayrılmıştı, Jungkook onu beklerken omzunda hissettiği elle kimin olduğuna bakmak için döndü.
Garsonun uzattığı peçeteye baktı, kaşları çatılı bir biçimde aldı. Başlarda normal bir peçete olduğunu düşünsede üzerindeki telefon numarası her şeyi kanıtlar nitelikteydi. Başlarda konuşmaları duyduğunu zannettiği için baktığını zannetmişti ama işler başkaydı.
Garson uzaklaşırken Jungkook kısaca etrafa bakındı ve peçeteyi parçalara ayırdı. Ardından çöp kutusuna attı. Fazla geçmeden zaten esmer yanına gelmişti.
(...)
İkili eve geldiklerinde biraz oyalanmış ve her zaman yaptıkları gibi yarım bıraktıkları filmi izlemeye başlamışlardı. Ama tek bir sorun vardı, Taehyung'un elleri yerinde durmuyordu.
Elleri Jungkook'un giydiği eşofmanın belinde dolanıyordu. Çocuk kafasını kaldırıp esmere baktı. Aynı şekilde o da kendisine bakıyordu. Fazla geçmeden dudakları birbiriyle buluştuğunda Jungkook pozisyonunu düzelterek Taehyung'un kucağına yerleşti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burada kesmesem olmazdı ama ilerisi gelecek mi bilemiyorum.
Bölüm önceden hazırdı ama bilin bakalım kim her seferinde paylaşmayı unuttu?
Yeni bir fic yayınladım isterseniz ona da bakarsınız.
Önerilerinizi ve şikayetlerinizi yazmayı unutmayın.
