Aşk mı İntikam mı #Wattys2015

Yüzleşme

Bu bölümü düzenleyip tekrar yayımladım umarım beğenirsiniz iyi okumalar

Mert

Telefondaki mesajı gördüm melisten gelmişti sinirli olduğum için cevap vermeyecektim gerçekten fazla saf bir kızdı yada fazla iyi niyetli büyük ihtimalle ezginin mekanına gitmişti ona kızgındım fakat bi okadar da merak ediyordum başına birşey gelirmiydi acaba...  kendimi toparlayıp ayağı kalktım arabamın anahtarını kapıp dışarıya çıktım iyi ki onları takip etmiştim tabi sonra vazgeçip eve gelmiştim orası ayrı düşüncelerimden kurtulup arabama bindim umarım ezgi melisi üzecek birşey yapmamıştır

Mekana geldiğimde kapı kitliydi açmaya çalıştım fakat başaramadım tekme attığımda kapnının açılması gerekiyordu fakat yine olmamıştı ne yapmalıyım diye düşünürken aniden kapıya tekme attım ve sonunda kapı açılmıştı telefonumun flaşını açıp etrafa bakarken yerde yatan biri olduğunu fark ettim ve telaşlı bir şekilde yanına yaklaştım

"M-melis sen misin konuş benimle cevap ver iyiyim de veya kötüyüm de ama konuş lütfen"

Melisden tepki gelmeyince hemen kucağıma alıp dışarıya çıkardım "iyi misin lütfen konuş benimle" gözlerini açmaya çalıştı dudaklarını oynattı fakat birşey söyleyemedi melisi arabamın arka koltuğuna yatırdım...

Hastane bizim olduğu için melise çok ilgili davranmışlardı yani sıkıysa ilgili davranmasınlar melis daha kendine gelmemişti o kadar masum uyuyordu ki ellerini yüzüne doğru çekti ve birşeyler mırıldanmaya başladı küçük bir çocuk gibi...

Doktor "birazdan kendine gelir merak etmeyin mert bey" deyip odadan çıktı. Bende melisin yanında ki sandalyeye oturup ellerinden tuttum belki şuan beni duymuyordu fakat yanımda olduğunu hissetmesini istiyordum birkaç dakika sonra yavaşca göz kapaklarını açtı "mert? nerdeyiz biz en son yer-" deyip hıçkırarak ağlamaya başladı ellerini daha da sıkı tutup "sakin ol melis geçti tamam mı  şuanda hastanedeyiz ama durumun iyi yani sen iyisin şimdi dinlenmen gerekiyor"

"ya tamam evde dinlenirim mert lütfen gidelim burdan" dedikten sonra yalvaran gözlerle bana baktı kafamla onu onaylayıp odadan çıktım ve doktora eve gidip gidemeyeceğimi sordum doktor da bu durumda bi sakınca görmediği için eve gidebileceğimizi söyledi sevinçle melisin yanına gittim baygın gözlerle bana bakıyordu ona eve gideceğimizi söyleyince yüzünü gülümseme kapladı ne kadar da yürüyebileceğini söylesede onu tekerlekli sandalyeye bindirmeye çalıştım ne yapıyim yani en yakın arkadaşım için tedirgin oluyordum sonunda melis pes etti ve söylene söylene tekerlekli sandalyeye oturdu ve zafer benimdi arabaya kadar melisi sürdükten sonra tekerlekli sandalyeden indirdim ve öne oturttum  arabaya bindikten sonra  melisin evine doğru sürdüm allah'tan evinin yolunu muhteşem hafızamla ezberlemiştim "mert ben özür dilerim seni dinlemeliydim" dedi ve ağlamaya başladı "ştttt şuan bunların sırası değil lütfen bak ben olanları unuttum ezgi kimdi?" Sonunda onu güldürebilmiştim gülümseyip omzuma vurdu melisin evinin önüne geldiğimizde arabadan inmesine yardımcı oldum "mert çok teşekkürler bundan sonrasını ben hallederim" deyip gülümsedi "eminmisin bak melis sorun değil işimde yok"
"eminin herşey için çok teşekkürler"

dedikten sonra evine doğru adım attı eve girene kadar onu izledim eve girincede arabama doğru ilerledim ezgiye hesap sormam lazımdı daha doğrusu herşeyi öğrenmem ve bunu öğrenmek için okul gününü beklemem gerekiyordu yani yarını büyük gün...

Melis

Eve girdiğimde umarım annem beni bu halde görmez diye düşünüyordum ki karşıma annem çıktı "meliiis ne oldu sana bu gözlerin hali ne" deyip başımı okşadı şimdi anneme herşeyi anlatırsam okula gelirdi falan bu konu çok uzardı bu yüzden annemi geçiştirmem lazımdı gerçi ben hiç yalan söylemeyi beceremezdim "anne iyiyim birşey yok lütfen bana hiçbir şey sorma sadece ben uyuyana kadar yanımda dur" annem iş hayatına atılmamışken yani babam ölmeden önce hep benim uyumamı beklerdi fakat şimdi vericeği cevabın olumsuz olmasından korkuyordum "şey kızım b-benim çok önemli işim vardı ama istersen-"