Snowflakes and Dearly Kisses

Terug naar Nederland? 3.9

Hey fans :D,

Ik ben druk bezig met mijn nieuwe boek en ik weet zeker dat jullie hem leuk gaan vinden. Dat is de reden waarom het zo lang duurde om weer te schrijven. Maar nu heb ik weer een nieuw stukje :D Enjoy!

-

Milou's POV.

Gister had iedereen genoten van onze kookkunsten, zelfs Niall was onder de indruk. Gister avond was ik misschien iets te laat naar huis gegaan. Harry wilde dat ik blijfde, maar ik moest nog aan mijn moeder vragen wat er aan de hand was geweest. Vandaag kwam Karlijn terug, maar er was iets niet oke dat voelde ik.

De volgende ochtend werd ik met een kotsmisselijkgevoel wakker. Ik had een hele erge nachtmerrie gehad. Het ging over Karlijn die terug kwam en toen ging Niall opeens met Amy. Beter was ik toch bij Harry gebleven... Het was maar een droom, dromen zijn bedrog.. Ik sta op en neem een warme douche om alles te vergeten.

Als ik dit keer beneden kom is mijn moeder er ook en mijn broer slaapt nog, het was weekend. 'Mam, wat was dat gister nou met...' Ik kan mijn zin niet afmaken want zie dat mijn moeder aan de telefoon is ik zucht. Ik luister haar aandachtig af terwijl ik naar de keuken loop. 'Weer terug naar Nederland?' Vraagt mijn moeder verontwaardig. 'Dat kan ik niet maken' Er valt stilte wat dus betekend dat er aan de andere kant word gesproken. 'Ik mag dan wel de bedrijfsleider zijn, maar ik kan niet steeds heen en terug' zegt mijn moeder geirriteerd. Ik houd mijn adem in, waar gaat dit over? 'Voorgoed terug naar Nederland, met mijn familie?' Zegt mijn moeder geschrokken. Mijn adem stokt in mijn keel. Nee! Ik ren de keuken uit en zie dat mijn moeder naar mij kijkt. 'Milou het is niet wat je denkt..' Haar stem sterft weg. Ik blijf een seconde lang staan en draai me dan om en ren de deur uit.

Ik ben zo geschokt, dat mijn tranen in mijn ogen blijven. Waarom ik? Niet aan denken Milou, sprak ik mezelf toe. Doe of er niks aan de hand is, vertel het niemand anders word het alleen maar erger. Ik tel tot 10 en haal diep adem. Karlijn, komt opeens in me op. Ik moest haar toe, nu. Ik moest haar vertellen over.. Niall.. Ach, wat een onzin er is vast niks alleen door dat stomme gevoel denk ik dat waarschijnlijk.. Maar toch moet ik zo snel mogelijk naar Karlijn. In plaats van mijn vaders auto pakken, ren ik meteen door naar Karlijn. Het was een sombere dag en het regende. Ik hoorde mijn voeten in de regen kletteren. Voor ik het wist was ik bij Karlijns huis. Ik belde aan. Ze deed open met rode wangen van het huilen. Ik omhelsde haar automatisch. 'Het Niall...' zei ze snikkend. 'En Amy..' Ik had gelijk.