Snowflakes and Dearly Kisses

Gaat Niall vreemd? 4.0

Whoop! Eeen nieuw stuk, eindelijk! Enjoy! Ps. Morgen komt mijn nieuwe boek uit! Excited! Lees hem wel he? :P

---

Milou's POV. 

Als ik Karlijn zit te troosten en ze eindelijk een beetje rustig is geworden laat ze mij de krant zien, er staat in de letters op de voorpagina;

Gaat Niall  Horan vreemd?

 Shit! Karlijn begint weer te huilen. 'Kut Amy' stottert ze woest. Wat moest ik nou doen? Na altijd raad te weten wist ik opeens geen oplossing meer? Karlijn is mijn beste vriendin... Maar dat was Amy ook.. En als ik ruzie met Amy zou krijgen dan valt heel 4ST uit elkaar... En Niall dan? Deed hij dit bewust? Voor wie had hij nou meer gevoelens? Stel je voor ik krijg ruzie met hem? Dan kan ik nooit meer bij hun langs! Zoveel vragen... Maar geen antwoorden of oplossingen. En dan had ik ook nog dat probleem van voorgoed terug naar Nederland... Ik knuffel Karlijn weer en denk peinzend na. Harry, hij weet wel raad... Ik moet hem hebben.. 'Karlijn ik ga je helpen...' 'Maar dan moet je me vertrouwen' zeg ik glimlachend tegen haar.

Even later loop ik naar Harry's huis, ik weet zeker dat er iemand thuis was. Ik moest Karlijn achter laten, ze durfde niet mee tekomen, bang dat Niall er was. Waarom moest dit nou precies gebeuren! Ik voelde woede, teleurstelling en verdriet. Al snel zie ik Harry's huis. Ik loop zonder aarzeling naar de deur en druk op de bel. Al snel doet Louis open... Maar anders dan normaal, ik heb hem nog nooit met z'n serieus gezicht gezien... 'Milou' zegt hij verrast en glimlacht. 'Lou, waarom kijk je zo bezorgt?' Vraag ik. 'Niall is verdwenen...' Zegt hij. 'Wat!' Roep ik geschrokken. Ik kijk peinzend naar Louis. 'Amy al gebeld?' 'Ja, daar is hij niet, Karlijn ook en die neemt niet op...' 'We hebben iedereen gebelt, maar hij is bij niemand!' Zegt Louis bezorgt. We lopen naar binnen en hij doet de deur dicht. Opeens stormt Harry op mij af. Hij knuffeld mij. 'Je nam niet op en je beantwoordde mijn berichten niet?' Zegt hij heel bezorgt. 'Ik dacht dat er iets was...' Zegt hij. 'Er is niks...' 'Er is gewoon...' Mijn stem sterft weg. Hij kijkt me verwachtingsvol aan. 'Veel gebeurd...' Zeg ik. 'Het spijt me Milou, je had gelijk over Niall...' Zegt Harry. Mijn mondhoeken krullen een klein beetje omhoog. 'Alleen Niall is niet bereikbaar, we hebben echt iedereen gebeld, maar hij is nergens!' Zegt Harry en zet geërgerd zijn handen tegen zijn hoofd. 'Waarschijnlijk... Is hij gaan wandelen...' 'Om zijn hoofd leeg te maken...' 'Hij is zo in de war, ik zou ook gaan wandelen' zeg ik. Zayn hoorde het toenvallig. 'Dank je Milou!' 'Ik denk dat ik hem wel kan vinden!' Zegt Zayn en knipoogt even naar mij en Harry zag dat en stompt hem zo van: He, het is mijn vriendinnetje he? Dit voelt opgelucht, grapjes betekent geen bezorgdheid. Zayn doet zijn jas aan en pakt zijn sleutels en gaat naar Niall opzoek. 'Ik denk dat wij ook even moeten wandelen?' vraagt Harry. Ik knik en glimlach.

Even later lopen we door het park. Precies langs de berg waar ik Harry voor het eerst onmoet had. Het was koud voor bijna zomer. Al voelde je de zon wel. Ik staar peinzend voor me uit, opzoek naar oplossingen die ik helaas niet kan vinden. 'Milou, wat zit je dwars?' vraagt hij op een lieve fluisterende manier en pakt zachtjes mijn hand vast. Eén moment lang weet ik daar geen antwoord op, maar dan weet ik dat het antwoord heel simpel is. 'Alles' zeg ik zuchtend en kijk hem even aan. 'Ik bedoel, Karlijn en Amy...' 'Hoe moeten we ooit nog met z'n allen opstap gaan als...' 'Iedereen ruzie met elkaar heeft?' 'Dan is Karlijn boos op Amy en Niall en daardoor word Amy boos op Karlijn en...' 'Milou, milou' onderbreekt Harry me. Hij staat stil en kijkt mij doordringend aan. 'Milou, maak je niet druk, Niall heeft dit veroorzaakt...' 'Wij vinden samen met hem wel een manier om het optelossen, Niall was er trouwens helemaal niet bij met z'n hoofd de laatste tijd...' Zegt hij. 'Het is niks om je druk over temaken' zegt Harry. 'Wel waar!' zeg ik fel. 'Straks verlies ik mijn vrienden en valt de hele band uitelkaar en dan was dit allemaal voor niks!' zeg ik boos en ruk mijn hand los en loop verder. Waarom dacht Harry en nou zo makkelijk over? Het leven was nou enmaal niet makkelijk! Ik veeg mijn tranen weg. Ik hoor Harry naaast me lopen. We lopen een tijdje zo verder, tot Harry de stilte verbreekt; 'Waar jij je druk over moet maken is Karlijn, niet Niall' 'Niall heeft waarschijnlijk gewoon met Amy lopen flikflooien, hij houd zoveel van Karlijn...' 'Zelfs ik had dit nooit verwacht' zegt hij. 'De band valt heus niet uitelkaar...' 'Amy snapt het best...' Zegt hij en bijt op zijn lip. Ik blijf stil staan en kijk hem aan. 'Je hebt gelijk..' 'Maar over de band...' zeg ik. 'Die gaat toch uitelkaar' Harry kijkt mij verwarrend aan en snapt mij niet. 'Mijn moeder wil terug naar Nederland' 'Niet alleen...' 'Met het hele gezin' zeg ik en er pinkt een traantje over mijn wang. 'Ik had haar vanochtend aan de telefoon gehoord toen ik naar Karlijn wilde gaan...' zeg ik. Harry is sprakeloos en kijkt heel verdrietig. Ik kan het niet... Ik kan het niet... Ik kan niet terug naar Nederland. 'Ik wil mijn moeder geen pijn doen, maar ik moet hier blijven' zeg ik en glimlach even naar hem. 'Mijn toekomst ligt nu hier' 'Jij hebt mijn leven veranderd' glimlach ik naar hem. Hij glimlacht ook en ik zie een traantje over zijn wang rollen. Ik veeg hem weg. 'Harry, Ik houd zielveels van je en wil je nooit meer kwijt' zeg ik. 'Milou, Ik houd zielveels van je en wil je nooit meer kwijt' zegt hij terug. Hij buigt zich naar voren en zoent mij.

The End!

Just kidding :P x