İyi okumalar🤍
"Evleneceğiz Rozerin" adamın ağzından çıkan her bir kelamı zorlukla duydu, rozerin.
Başta idrak edemesede sonradan anladı. Mir Agırın dediği zordu hemde çok zordu.
"Ne" diye fısıldadı kız.
"Ne dediğimi gayette duydun Rozerin." Duymuştu evet. Fakat bir sorun vardıki birlikte evlenmeleri baştan beri yanlıştı.
Zaten sırf bu yüzden Rozerin bunları çekmişti ya, sırf evlenmemek için.
Bunca acıya göğüs germişti, evlenmemek için.
Ama şimdi karşısındaki adam evleneceğiz diyordu.
"Bizim için en doğrusu bu Rozerin. sen kabul etsende etmesende umrumda değil! Evleneceğiz o kadar başka yolu yok!" Sesi o kadar baskın ve ciddiydi ki ürktü Rozerin bian.
Üstelik hamileydi. Bu topraklarda evlenmeden hamile kalmak demek ölümdü!
Rozerin evlenmeden hamile kalmış; aşiret öğrendiğinde Rozerinin ölüm hükmünü vermekten gocunmayacaklardı.
Sırf bu yüzden bebeği kimse öğrenmeden evlenmeleri gerekti.
"Yakında karnın büyüyecek, sonra ne olacak herkes öğrenecek." Gözlerinin en derinliklerine baktı mir Agır.
Orda binbir duygu gördü, ama ne yazık ki kendisine olan sevgi emaresine dair tek bir kırıntı bile göremedi. Ama o gözlerde nefretide görmüyordu.
Halbuki ilk günler o gözler saf nefretin emaresinde yanıyordu.
"Haklısın..." Onca konuşmaya tek kelime dili vardı.
Başka bişey diyemezdi zaten. Mir Agıra baktı öyle yoğun duygularla bakıyorduki; Rozerin karşısında iki büklüm oldu.
"Ama ya kabul etmezlerse, ya beni istemezlerse" korkuyla sordu Rozerin. Eğer onu istemezlerse ne yapacaktı?
"Ben ne dersem o olur! Bunu çok iyi biliyorsun roze. Kimsede benim kararıma karşı gelemez" adamın kendinden emin oluşu rozerinde bir etki yaratmadı.
"Ben senin konağındaki bir çalışandan ibaretim. senin ailenmi beni gelin diye alacak? hah güldürme beni Mir."
"Ne demek lan o, hangi canına susamış bana karşı gelecek? Buna aklın eriyormu rozerin he" işler çığırından çıkmıştı. Kimse mir Agıra karşı gelemezdi!
Mir Agırdan yükselen sesten ürktü Rozerin. "Beni istemeyecekler Mir. Hele babaannen o hiç istemeyecek."
"Lan ona ne ona ne o kim olmuş onu takanmı var, tamam büyüğüm saygım sonsuz ama hiç kimse buna yadede dahil kimse bana, benim hayatıma karışamaz buna izin vermem!" Öyle ki sesi o kadar baskın çıkıyorduki; Rozerinin karnına sancı girmişti.
"Ahh" diye hafif bir inilti koptu dudaklarının arasından.
"Rozerin gülüm, noldu sancımı girdi" ona endişeyle bakan adama baktı Rozerin.
Bianlık hafif bir sancı girmişti sadece, abartılacak birşey yoktu.
"İyiyim hafif sancı girdi bişeyim yok"
"Eminmisin iyi olduğuna, hastaneye gidelimmi?"
Endişesi yüzünden okunuyordu adamın.
