Helal Daire

Sıradan

Kendimle kavga ettiğim bir an daha işte... Allah'ım bu kendi kendime sorup da cevaplayamadığım sorular beni öldürecek.  Ruhumda bir boşluk oluşup beni sessiz,hareketsiz,hissiz bırakıyor. Ben ben olamıyorum bundan sonra. Ruhu ayrılmış donuk bir beden kalıyor geriye.. Yer zaman da dinlemiyor,ya dersin ortasında,ya da eğlenceli vakit geçirilen bir ortamda bile.. Geliyor,delip geçiyor öylece.. Her insanın sıkıntıları vardı. Allah'ım ben niye bu kadar sabırsızdım.. Seni bilirken,verdiğin sıkıntının da bir hayır olabileceğini bilirken ya da bunların da bir imtihan olduğunu bilirken,ben nasıl oluyor da bu kadar metanetsiz,tevekkülsüz olabiliyordum...
...
Kendimle olan kavgam,eşşek ölusu gibi bir çanta,sabahın güzel güneşi ile otobüs durağına vardım. Inşallah durak boştur diye içimden dua ederken bir yandan da feraceme basıp düşmemek için sıkıca elime toplamaya çalışıyordum. Ya hu biriniz de yol verse ne olur a mübarek ! diye de söyleniyorum tabi. Bu halimi gören savaşa gidiyorum falan sanırdi herhalde. Estağfirullah :) deyip sırıttım bir güzel. Ay Münteha gören deli sanacak,şöyle dışından tepki verme diye fırça çektim içten içe kendime. Allah'ım ne çok duygu degistiriyordum ben böyle derken, aff yine o kadın.. Ya hu insanı günaha sokuyorlar.. Bir gün catacağım diyorum ama edebim el vermiyor.. Herkes durakta bekliyor,teyze her sabah olduğu gibi karşı yoldan geldi,durağın 5 metre önünde beklemeye başladı,otobüsün geldiğini görünce de gelip durağın en önünde durdu ve otobüse yine en önce o bindi.. Ya sabir! diye söylensem de kim anlar... "Tamam Münteha 2 durak sonra ineceksin,sakin,estagfirullah de bin git.." Aslında ayakta durmak oturmak vs bunlar çok sorun edilecek şeyler değil ama Şafii bir hanım olduğum için ister istemez sorun ediyordum kendime. Sabah misler gibi abdest almayi nasip etmiş Rabbim,elin adamı gelsin çarpsın abdestimi bozsun bende sinirlenmeyim,Allah Allah... Annem de hep söylenir;
"Aman canım su mu yok " diye.  Evet belki su yok bizim okulda mübarek.. Ders dinlemeye gidiyoruz abdest siz mi gidelim. Hem o abdestle dinlenilen versin tadı var mı bir yerde?
-Hanımefendi ilerler misiniz?
Aff akıllı ben öyle düşünürken ubir abdest mevzuundan nasıl da dalmış gitmisim.. Abi seslenmese  son durağa kadar giderdim herhalde..
Dönüp bakmadan,hızlıca otobüsten aşağı attım kendimi..  Ve şimdi kalabalık metro yolculuğu.. Koşar adımlarla yetiştiğim trenin en arka vagonuna nefes nefese daldım. Boş yer vardı lakin yanıma bir erkeğin oturabilme olasılığı olduğundan ayakta durmayı tercih ettim herzaman ki gibi. Hem dışarıyi seyretmek çok zevkliydi hem de haramdan sakınmak güzel bir lezzetti. Netice de Allah sakinan kullarini severdi. Bunun verdiği huzurla kulaklığımda ki güzel ilahi ile yolculuk hemencik bitmişti.. Hemen durakta bekleyen otobüsüme yetiştim yine tek kişilik koltukları tercih ederek cam kenarına sindim öylece. Insanlar garip garip bakıyorlardi hem simsiyah giyindiğim için hemde okulun durağında indiğim için,yasli yasli insanlar ne bilsin yaz kursuydu,üniversiteydi... Hepsinde olmasa da bir çoğunun yüzünde o yaşanmışlığın bıraktığı kıvrımlı çizgiler,çatık kaşlar,gözlerde ki usanmıslik ya da şükür... Her birinin başından mutlaka bir imtihan geçmişti ki bu hallerdeydiler.. Kimi eşi,kimi evladı,kimi işi,kimi kimsesizligi ile, kimi de arafta olmakla..
...
Sonunda okuluma vasıl olabilmistim elhamdulillah :) Köşedeki çardağa oturuveredim herzaman  olduğu gibi. Seviyordum burayı,hem ben alışkanlık ettiğim şeyleri kolay kolay bırakabilen bir insan değildim hemde bu çardaği çok seviyordum :)" Etrafta kimse yok,sabahın erken saatleri,kuş sesleri... Hamdolsun ya, bi yarım saat burda kitabimi okuyabilirim." dediğim esnada benim sevgili arkadaşım,fesatlik ve kaliteli espriler yapmasi yönüyle zihinlerde yer edinmiş,sevgili arkadaşım  Zişan kızçe geliverdi.  Şimdi kitap olunmaz ki bu kızın yanında. 
-Selamunaleyküm Münteha hanim.
Seste,dün olanlar unutulmadi,seninle ugrasacağım ve seni yine sinir edeceğim" tınısi çok güzel hissediliyordu gerçekten :/ Aff Allah'ım hiçbir şey yapmamışken nasıl olmuştu da ben böyle  garip bir işin içine girmiştim yine...