Helal Daire

ÇARPIŞMA☇☇

Karanlık güzeldi kimi zaman... Ayrılıkların,göz yaşlarının bir bir saklanmaya çalışıldığı zamandı,kimi insanınsa sığınağı...
....
Gözlerimin üstünde sanki tonlarca ağırlık vardı,açmamam için direniyordu sanki..Üstümde bir çöküşün izleri,yorgundum bu gün,düşüncelerin yorgunuydum..

Zorlada olsa kaldırdım örtüyü üstümden,hemen Besmele çektim ki şeytan benden uzak olsun,güne Rabbimin ismiyle başlamanın huzuru sarsın içimi. Neticede ameller niyetlere goreydi degil mi ? Niyetim güzel olmalıydı ki,akıbetim de hayr olsun.

Sanki böyle yapınca,içimde ki  hüzün yapraklarima, bahar coşkusu yaşatan esintiler vuku buluyordu. Ve sorsalar sebebini dilime vuramayacagim bir tebessüm yerleşiyordu yüzüme..

Yatağımdan kalkıp,"bir dakika ya ben dün en son dua ediyordum seccadem de,ne ara yatağa yattım? Aff Allah'ım af. Aklı beş karış havada Münteha'nin kendiyle imtihanı.. Gelip annem ya da babam kaldırmıştir,uçacak değilsin ya !" Ne de güzel kızıyordum kendime..:)

Ezan daha yeni okunmuştu. Banyoya gidip yavaş yavaş aldım abdestimi,her uvzumu yıkarken günahlarımın döküldüğünü düşünerek,böyle yapınca o abdest daha bir güzel oluyordu sanki.
Elimi yüzümü kurutmadan çıktım,çünkü Şafii mezhebinde göre, bunun uygun olmadığı yada mekruh olduğu rivayet edilmişti.

Banyodan çıkmamla bağırmam bir oldu. "Allah'u Ekber ! "
Benden uzun, saçları dağılmış, ben bağırana kadar yarı açık gözleri,bağırmamın şiddeti ile kocaman açılmıştı. Sabah sabah,beni korkutma potansiyelinden birsey kaybetmemisti,sevgili kardeşim,"Münevver"...

-Ya kızım ne bağırıyorsun sabah sabah ? Müezzin misin evin içinde Allah'u Ekber diye geziyorsun?
Münevver böyle saçmaladigina göre hala tam uyanmamıştı.  Ve bu haliyle de beni sinir edebiliyordu.
-Benle dalga geçeceğine git de abdestini al kızım,şu halini bir düzelt. Bak bakayım bağırılmayacak gibi mi halin ?

-Ya bir git Münteha,sabah sabah,imtihan misin nesin? ..

Cevap vermeden hemen odama geçtim,yoksa kavga edecektik ve bu güzel vakti  Münevver'le laf dalasina ayıramazdim.
Dolabimdan en sevdiğim "mavi" seccade takımimi çıkardım ve serdim.  En sevdiğim şeydi bu,biraz süslüydu ama ne yapayım çok güzeldi. Hem Allah'ın huzuruna gidiyordum,guzel olsun tabi.

Biz insanlar çoğu zaman buna dikkat etmiyoruz. Bir misafirimiz geldiği vakit,en şık kıyafetlerimizi giyerken,namaz kalacağımız vakit öylesine bir etek,bir tülbent gecisitiriyorduk sanki. Halbuki misafirin karşına çıkarken yaptigimiz gibi misafiri olduğumuz kainatın sahibi Yüce Allah'ın huzuruna da güzel çıkmalıydik.

Namazimi kıldıktan sonra penceremi açtım ve seher vaktinin o huzur veren kokusunu çektim içime.. Mis gibi toprak kokusu vardı ve bu güzel kokuya zikrini eda eden kuşlar eşlik ediyordu. Tefekkür etmek için fazlasıyla güzel bir manzaraydı,elhamdulillah. Biraz durdum camın önünde,sessiz, hareketsiz...
Böyle anlar hep,anıları getiriyordu beraberinde.. Bak yine aklıma düştü geçmiş...

Iki yıl önce.. Sabah namazlarına farklı uyandırdım. Can dostum bildiğim insan kaldırıldı her sabah beni. Namazimi kılar ardından hep ona da dua ederdim. Ama şimdi.. Çok sular aktı,gecti bu gönül köprüsünden.Dostluk imtihana dönüştü ve ayrılık vakti geldi. Dostluk,anılarda kaldı,biz farklı yollara...
Anılar aklıma düşmüşken gözlerim yalnız mi bırakacakti?  Gel yağmur tanelerim,süzül göz pınarlarımdan. Temizle içimi...

Hafif bir esinti vurdu yüzüme,göz yaşlarının bıraktığı ıslakliktan da sebep üşüme geldi.  Bu sayede anılar denizinden çıkabildim.  Cami kapatıp yatağımin üstüne oturdum.
Aff uykum kaçtı işte,ne yapsam diye düşünürken gözüme telefonum çarptı. Uzanıp masadan aldım. Arkama yaslanip bildirimlere bakmaya başladım.
Biraz hesaplarimda dolandıktan sonra uykum iyice açılmıştı ve uykunun zerresi yoktu şuan gözlerimde.