Helal Daire

Ilk konuşma

Sahi ya dün ne olmuştu öyle...
..
Çoğu insana yani günümüz kızlarına göre sıradan bir olaydi. Ama benim için öyle değil..
Ben bugüne kadar,erkeklerle zaruriyet dışında,konuşmaktan hep kaçan bir insandim yani hala öyleyim lakin şu okula geleli beri zaruretler bile çoğaldı,inatmış gibi.. Imamhatip de harama,helale daha çok dikkat edilmesi gerekirken suan erkek-kiz muhabbetleri almış başını gidiyor. Allah akıl fikir versin..

Nihayetinde sınırlar ve ölçü bellidir. Sınırı geçen,ölçüyu aşan kendi bilir,herşeyin bir karşılığı olduğu gibi bunu yapmanında elbet bir karşılığı olacaktır. Hem Allah'u Teâlâ haddi aşanlari sevmez. Allah'ın sevmediği işleri yapmak da Hayır getirmez...

Ha bu arada zaruretlerin artması okulla alakali değil tabii ki,sosyallikten. Sosyallikten kastım da başkanlıkti,okulla alakali çeşitli sorumluluklar ve hocaların verdiği görevler... Bir şekilde muhattap olmak zorunda kalıyordum. Edebe uygun şekilde tabi..
Dün de mecburen bir görevim sebebiyle birisiyle konuşmuştum ama niye bu kadar kafama takıldığı hakkında hiç bir fikrim yoktu..

-Önceki Gün-

-Ders vakti Münteha bırak şu oyunu da hadi yürü! dedi Zişan.
Ben elimde ki oyuna kaptırmış bir şekilde,
-Aff,tamam 2 dakika daha ya..
-Hayır Münteha,hem şu erkeklerle karşılaşmadan çıkalım hemen..
-Peki peki.. Ay bu oyunda cok eğlenceli ama ben bir türlü beceremiyorum Zişann :( diye mızmızlanirken Zişan hemen uğraşma moduna geçecek tabii.. Ah bu kız cidden çok uğraşıyor ve beni deli.ediyordu..
-Sen neyi beceriyorsun ki zaten? Hep bi sakarlik hep bi sakatlık.. Ya kendini sakatlarsin,ya keki yakarsin . Oyunu bıle oynayamiyorsun. Ohoo kızım, sen bu gidişle evde kaldın evdeee,kimse almaz seni.. diye ard arda cümleleri sıralarken ağzım açık kaldı.
Bir dokun bin ah işi diye işte buna derlerdi. Allah'ım birde gülüyor ya..
-Allah razı olsun kardes ya,valla çok güzel iltifat ediyorsun..
-Her daim. Deyip pis pis sırıttı derken okula girdik.
Ve sevgili mudur yardimcimiz Fevkiye hoca..
-Selamunaleyküm kızlar,Nasılsıniz?diye sordu bir yandan yürürken.
Ikimiz adına bem cevap verdim;
-Hamdolsun hocam,siz Nasılsıniz ?
-Allah razı olsun kızlarım,hadi iyi dersler.
-Allah razı olsun hocam.. deyip merdivenlere yöneldik bende tekrar oyuna döndüm. Tam.merdivenleri yarilamıştık ki... Birden arkamdan bir ses duydum. Ve duyduğum gibi olduğum yere mıhlandım..
Kendinden emin,tok bir sesti.. Ve bir erkek sesi..
-Münteha...
Arkami dönemedim o an. Neden mi? Gerçekten hiç bir fikrim yok.
Şuan saçma bir durumdu, olduğum yerde hareketsiz duruyordum ve arkamda ki sesin sahibi de. Zişansa benden bir basamak yukarda ve arkaya donmus bir şekilde duruyor. Sesin sahibi donmedigimi görünce Zişan a, Arkadaşının adı neydi ?
Allah'ım ben neden hala donemiyorum..Aff.
Zişan tereddütsüz cevap verdi, "Münteha"..
Ve galiba artık dönme vaktiydi. Basım yerde olarak nihayet arkama döndüm. Yüzüne bakmadım..Ayaklarının ucuna bakıyordum benden 3-4 basamak aşağıda derken birden hareketlendi ve mesafeyi kısaltti. Yaninda biri daha vardi,muhtemelen arkadaşıydi. Neticede bir bayanla yalniz konusmak uygun degildi degil mi... Hafif başımı kaldırdım ve elinde ki kağıdı uzatarak,
-Bunları hoca yolladı. Çoğaltıp listendeki kisilere dağıtabilir misin ?
Biraz tereddüt ile elimi uzattım ve kağıdı aldım. O ara hafiften yüzünü görmüştüm konuştuğum kişinin.. Sonra düz bir ses tonu ile,
-T-tamam peki,d-dagitirim...
Bir kaç saniyelik sessizlik oldu.. Sonra da hızlı olmaya çalışan adimlarla Merdivenden çıktım. Bu arada cocukla konuşurken Zişan merdiveni çıkmış,yahu neden yalnız bırakırsın ki beni.. Bunu soracağım sana Zişan..
Sınıfa doğru yürürken ilginç gelen tarafı ismimi nerden biliyor bu diye sordum içimden.. Tamam ismimi hoca söylemiş olsun ben olduğumu nerden biliyordu..
Sonra birden söylenmeye başladım..
"Benle nasıl sen diye konuşur,hem de adımı nasıl biliyor? Hem bilse bile.. Aff Allah'ım af..