Akıl Hastanesi

Ertesi Gün

Öğlene doğru bahçeye çıktım rüzgarlı idi hava. Ağaçlar da çiçekler güneş tepemde yalnızdım.

Bankta oturuyordum ayaklarımı sallıyordum.

Kapıdan çıkan ayak sesleriyle irkildim.

Özgür karşımdaydı ...

Gözlerim dolmuştu yanıma geldi.

-Sen haklıydın .
Ben buraya aitim.
Baksana dışarı çıkınca ben ben olamadım.
Beni senin ihbar ettiğini biliyorum teşekkür ederim .
(Gözlerinden yaşlar akıyor saçlarıma bir öpücük kondurdu)

İkimizde hüngür hüngür ağlıyorduk . Zor konuşabildim.

-Özgür başta çok yanlış yaptım sana aşık oldum .
Ve seninle burayi hak etmediğimizi düşündüm.

Buruk sesiyle cevap verdi;
-Hayır sen en güzel en maceralı günleri önüme serdin. Ben değerini bilemedim seni üzdüm .

İç çekerek ; kalksam iyi olacak.dedi.

Kala kaldım tek başıma ağlamaktan içim çıktı odama döndüm.