Aradan tam 6 yıl geçmişti. Bebeğim babasına kavuşalı tam 6 yıl olmuştu. Koskoca altı yıl. Sinemisten sonra bir oğlumuz olmuştu.
Burağın isteği üzerine adını Mert koymuştuk. Mert bizim Burağın abisinin ismi idi.
Emir'in endişesinden artık eser yoktu. İhale için bizimle tehdit etmişlerdi her şeyimi.
Ama Emir ihaleden de vazgeçmiş ti ve önlem olsun diye bizi Burağın karısı ile İspanya'ya göndermişti.
İhale dönemini anlatınca bizim ısrarlarımıza daha fazla dayanamayıp İspanya'ya gelmişlerdi.
Artık ne Türkiye 'ye gidiyorduk ne de canımızı sıkıyorduk. Annem ile Emirin babası arada bir ziyarete geliyorlardı ama annem her seferinde Emire onu sevmediğini hatta ondan nefret ettiğini çünkü kızının hayatını mahvettigini açıkça söylüyordu.
Burak değişmişti. Evlenmişti, Emir ile barış imzalamışlardı.
Hatta Emir ile araları o kadar iyiydi ki oglumuzun odasını onu çok seven amcası Burak
hazırlamıştı.
Sinemis Emir'in telaşlı olduğu zamanlarında yaşadığı sorunları atlatmış idi.
Ama kacamadığımız 2 şey vardı zaman ve Burağın sırf kocamı kurtarmak için vurulması.
Evet o gece İspanya'ya gelmeye karar vermişlerdi ama evden çıkacakları sırada eve ateş açıldı ve Emir vurulucak iken Burak onun önüne atlayıp kurşunun kendi kaburgasına isabet etmesini sağlamıştı.
Bu yaptığı davranış için Burağa çok kızmış idik. Ama açıklanması herkesi çok şaşırtmış idi. Orada kurşunun önüne kendini atarken düşündüğü tek şey Sinemismiş meğer.
Onun yerine vurulurken hissettiği tek şey babasını kaybetmemesi olmuştu. Kendi ile gurur duyduğunu her seferinde dile getirirdi.
Bence zaten haklı idi. Hangi insan sırf bir çocuğu var diye arkadaşına sıkılan silahın önüne atlar idi.
Bu düşüncelerimi çoğu sefer dile getirmiş idim. Çoğu sefer de Burak'tan o benim arkadaşım değil kardeşim tamam bir hata yaptı belki ama ben de zamanın da çok büyük bir hata yaptım sizi ayırdım bebeğinin doğuşunu ve büyümesini görmesini engelledim. Bırakın ki bu da benim kendimi teselli yolum olsun. Lütfen bir daha duymak istemiyorum, der ve bu konuyu kapatır idi.
Şimdi ise mutluyduk. Emir ile benim bir oğlum olmustu ve Burak beyin çok istemesi üzerine ona bakma görevini beyefendiye vermiş idik.
Şansımız yaver gitmişti ve çok istediğim gibi oğlumu ablası ile aynı tarihte doğurmuş idim.
Şu an ne mi yapıyoruz? Burak ve Emiri bekliyoruz. Oğlumuz ve kızımızın doğum gününü kutlamaya karar vermiştik çünkü. Her şey için mutluydum. Tam her şey bitti derken şansım dönmüştü, aşık olmuştum. Burak gibi mükemmel bir arkadaşa sahip olmuştum. Bir kızım ve oğlum olmuştu. Mina büyümüş 15 yaşına basmış idi.
Burağın ikizleri olmuştu. Adlarını ise Kerem ve Berna koymuştuk. Şimdi sanırım mükemmel bir son olduğunu düşünüyorum sen ne dersin sevgili günlüğüm? Sence mutlu son mu? Bence mutlu son.
Ah zaman ah sen ne kadar hiç durmadan aksan da onu doldurabildikten sonra gerisi boş. Sanırım ben zamanı dostluk, aşk ve biricik bebeklerim ile doldurmuş idim.
Ben mükemmel sonuçlara ulaşabildim. Sizde unutmayın ki mutsuz son yoktur. Önemli olan mutlu sonunu kendin yazabilmendir. Hayatınız kağıt olsun siz ise kalem bırakın kendi kararlarınızı kendiniz verin sonuçlarını pişman olacak bile olsanız şunu unutmayın ki hata yapmadan biz biz olamayız.
Birbirinizi kusurlarınız ile sevin. Eğer hâlâ genç iseniz hayatınızın tadını çıkartın. Şunu unutmayın ki mutluluk siz istediğiniz için ayağınıza gelmez kalkın ve o çok istediğiniz mutluluğu yaşamak için bir adım atın. Emin olun titreyerek ve tedirgin olarak attığınız ilk adım sizin hayatınızda yaptığınız en cesur şey olacaktır.
Direnin, daima güçlü olun. İnsanları önemsemeyin. Unutmayın ki sizin arkanızdan konuşuyor iseler size imrenerek baktıkları için sizin gibi olmayı çok istedikleri içindir.
Ben mutlu oldum ya darısı hepinizin başına artık. ❤
