Until You Found Me

Chapter 2

Rheena's Point Of View

ANOTHER DAY passed at kahit maraming nangyari sa buong araw ng klase namin, hindi na mawala ang galak at pananabik ko dahil sa naging usapan namin ni Paul. I think naging routine na namin ang mag-bonding kahit once every week, and today sasamahan niya ako sa eye clinic and after that kakain daw kami sa labas. My parents already know our agenda today. At basta si Paul ang kasama ko, hindi sila tumanggi.

Para akong nakalutang sa ulap habang naglalakad. Hindi naman ito ang unang labas namin, in fact hindi na nga mabilang sa daliri sa sobrang daming pagkakataon. Pero gawa siguro ng nangyari sa restroom kahapon, may kilig na hatid sa'kin ang pagyaya niya kahapon. I may look like assuming things, but I want to consider this day as our date. Ganito talaga siguro kapag in-love ka, binibigyan mo ng kahulugan lahat ng pinapakita ng taong gusto mo. But it's okay, as long as I know my place as well as my boundaries. Hindi kami masisira dahil lang sa nararamdaman ko.

"Nerd, tabi!"

"Ah!" Nasanggi ng malakas ang balikat ko. Paglingon ko ay nagpapasahan ng bola ang mga boys habang naglalakad palapit sa gate.

"Dude pasa!"

Napahawak ako sa balikat ko at hinimas 'yon. Biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko itong kinuha sa bulsa ko at tinignan kung sino ang tumatawag. Si Paul!

"You're blocking our way."

Hindi ko pa nasasagot ang tawag ay napalingon na ako sa likod ko. The group of Nicole's are here. Masama ang tingin nila sa'kin. Tumingin ako sa kanan at kaliwa ko, malawak at wala ng ibang students dahil halos lahat ay nakalabas na. I'm blocking their way? How?

I sighed at hindi na sila sinagot. Tahimik akong tumabi na lang para bigyan sila ng daan kahit napakalawak naman ng dadaanan. Bago ako lagpasan ni Nicole ay nagbaba siya ng tingin sa screen ng cellphone ko. Saka siya napairap.

"Psh."

Nang malayo na sila Nicole sa'kin ay saka ko pa lang sinagot ang tawag ni Paul.

"Hello?"

"Rheena, did something happen?What took you so long?" Nag-aalalang boses ni Paul ang bumungad sa'kin.

"N-no, nothing happened. Uhm, I'm on my way na."

Fuck, I feel like I'm blushing right now. Bakit ba palagi siyang nag-aalala for me? I bit my lower lip at tumingin sa paligid, wala namang lumilingon sa gawi ko. Thank God. Ayokong may makarinig ng conversation namin ni Paul dahil mapapasama na naman ako.

"Oh, yeah. That's why I called. Can you wait for me a bit? I'll be late because our meeting is still ongoing."

"No problem." I smiled and nodded. Paul is very smart and active being school officer. That's why I really understand when he's super busy with his other responsibilities and school works. He's also consistency an honor student since elementary. Tall, smart, gentleman and handsome? Everything you could ask for a man, Paul has it all.

"Alright. Just stay put there okay? Don't go anywhere. Lagot ako kay tito Renzo and tita Riza kapag nawala ka."

"You're treating me like a kid again." Kunwari akong napabuntong hininga.

I heard him laugh. "'Cause you're really look like a baby to me."

My cheeks turned like a tomato. "W-what?"

He laughed again. "See you later okay?"

"O-okay..." Binaba ko ang tawag. Napahawak ako sa puso kong mabilis ang kabog. This can't be. Mas lumalala ata ang nararamdaman ko sa kaniya.