Claim ꨄ Minsung

☆18☆

Yorum yapmayi unutmayiinn

İyi okumalaaarr💗

*Eunwoo&Jisung*

Eunwoo
Jisuuunngg

Sonunda geri döndüm

Bu akşam çikolataların ile birlikte sana geleceğim

Kabul mü

Jisung
Gel tabii ki

Ben de evde tek basima sıkılıyordum

Eunwoo
Tamamdır

Akşam görüşürüzz

Jisung
Gorusuruuuz

Telefonu kapatıp yatağa fırlattığım gibi kendimi de telefonumun ardından yatağa atmış, mızmızlanarak kafamı yorganıma gömmüştüm.

Canım çok sıkılıyordu. Minho dün yola çıkmıştı, evde yalnızdım. Ayrıca haftasonu olduğu için okula da gidemezdim. Kısacası, yapacak hiçbir şeyim yoktu. En azından akşam Eunwoo gelecekti, onunla bol bol sohbet edecektim. Belçika'da yaşadığı anılarını anlatırdı bana belki. Gerçi günlerinin çok sıkıcı geçtiğini söylüyordu ama en azından işi hakkında birkaç bilgi edinebilirdim.

Sadece iş adamı olduğunu biliyordum. Hangi sektörde olduğunu bulamamıştım hiçbir yerden. Kendisi de bunun hakkında hiç konuşmamıştı. Kendisi hakkında konuşmayı sevmeyen biriydi.

Alt kattan gelen zil sesiyle kafamı gördüğüm yerden çıkartıp sersemlemiş bir biçimde telefonumu da yanıma alıp odadan çıktım ve aşağıya inip kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm beden ile genişçe gülümsedim ve bedene sıkıca sarıldım. Seungmin gelmişti.

"Hoş geldin, geç içeri." Onu içeriye ittirdikten sonra kapının dışındaki korumaya gülümsedim ve kapıyı kapatıp Seungmin'in yanına gittim. "Of çok özlemişim seni." Deyip arkasından ona tekrar sarıldığımda kısık sesli kıkırtısını işittim. "Tabii Minho enişte yüzünden adam gibi yüzünü gören yok. Unuttun oğlum bizi. Yüzünü gören cennetlik, attığın ses kayıtlarına sesini duyduk diye şükrettik biz biliyor musun?" Sinirli bir ses tonuyla konuşmasının ardından başımı öne eğdim.

Haklıydı. Minho'yla tanıştıktan sonra o kadar çok olay yaşamıştım ki arkadaşlarıma ayıracak vakti bulamamıştım. Mesaj yazsam da yüzyüze gibisi olmuyordu. Onları gerçekten çok özlemiştim.

"Özür dilerim. O kadar çok şey yaşadım ki, size ayıracak vaktim kalmadı. Biliyorsunuz zaten yaşadıklarımı, hepsini size anlattım." Dudaklarımı büzerek suratına bakamadan konuşmuştum. Biraz sonra çenemde elini hissettim, çenemden tutarak başımı kaldırmıştı. "Özür dileme, biliyorum neler yaşadığını. Şaka yapmıştım sadece. Nereye gitti bizim rezil Sungie'miz? Bebiş olmuşsun sen." Demesiyle kahkaha attım.

"Aman rezil olmak istemiyorum artık. Hayatım böyle iyi. Kaosları saymazsak tabii." Hayatım şu anda kaoslarla dolu olsa bile yine de iyi gözüyle bakıyordum çünkü yanımda Minho gibi biri vardı. Onun her zaman yanımda olmasını istiyordum.

"Otursana şuraya mal, ayakta kaldın." Deyip koltuğu gösterdiğimde sesli bir kahkaha attı. "Yaşasın eski Jisung mu geliyor?" Kendini koltuğa bırakıp koltuğa iyice yayıldı. "Diğerlerini de çağırayım mı?" Aklıma gelen fikri Seungmin'e sunmamla olumlu bir mırıltı işittim.