Melodies of the rain
Nang matapos ang klase ay nag paalam ako kay sora na mauuna na para lumabas, lumingon naman ako sa likuran ko nang tawagin ng baritonong boses ang pangalan ko. si Miguel.
Tumigil ako sa pag la-lakad at pinag masdan itong pa pa-lapit sa‘kin, Pansin kong umangat ang gilid ng labi nito nang makalapit ito nang tuluyan sa aking kinaro-roonan.
Pinag masdan ko ang kulay abong mata nito, kutis na may pag ka moreno, katawang matipuno na hulmang-hulma sa Unipormeng suot nito at sinabayan pa ng mabangong amoy.
Mahahalata mo talaga rito na may sina-sabi ito sa buhay.
"Bakit ka nag aral sa public school" he glanced at me, catching his breath.
"Huh, why?" He tilted his head while looking at me full of curiosity.
"Wala lang, halata kaya sa‘yo na may sina-sabi ka sa buhay, ‘no."
"Hindi porke may sina-sabi sa buhay ang isang mag a-aral, ay hindi kailangan sa pribadong paaralan na rin mag a-aral, Chandria." He crosses his arm.
"Bakit nga pala?" I changed the topic
"Huh?"
"Ang sabi ko, bakit? ‘diba tina-tawag mo ‘ko kanina lang?" Saad ko rito.
"Ah! I just want to ask you, if you want to go to CoffiTherapy now." He smiles.
Uwian na man na, pero kasi may mga dapat pa akong gawin, siguro ay Sa-saglit nalang muna ako.
"Bakit?" Tunga-nga kong saad dito.
"Wala lang, i just wanna treat you there, kasi dahil sa‘yo na-iraos natin nang maayos ang presentation kanina lang," he explained.
"Nako, ayos lang naman ‘yun ano ka ba." Nahihiyang saad ko rito.
"But, why?" He pouted his lips like a kid.
"Don't worry, it's on me naman. I'll treat you." Ngumiti naman ito na nag pa-liit sa dalawa nitong mapungay na mata.
"Kasi, Ano eh...." Tina-tamad ako. Kinamot ko ang ulo ko, nag i-isip ng Palusot dito.
"Why? Ayaw mo ba?" Nawala ang ngiti nito sa mukha.
"Alam mo? Para kang bata." Hinigit ko ito sabay palabas ng School.
"So puma-payag ka na?" Anito habang nag la-lakad kami.
"Sa tingin mo, hi-higitin ba kita pa-labas kung hindi?" Itinaas ko ang kaliwang kilay ko.
Nang maka rating kami sa CoffiTherapy ay pansin kong kanina pa naka ngiti ang lalaki sa harapan ko, at hindi mawala-wala.
"Psst, kanina ka pa naka ngiti ah, bakit may nangyari bang maganda?"
"Wala, hindi ba puwedeng masaya lang, kasi kasama ka?" Bumalik ang pilyong ngiti nito na naka-ka asar.
"Gaga, ang babaw mo naman, Miguel." He chuckled.
Nang mabuo ang katahimikan ay tumingin nalang ako sa labas ng Cafe, Namilog ang mga mata ko nang ma-mataan ko Si Ashton, na Masama ang timpla ng mukha at naka tingin sa lugar kung na saan kami ngayon.
He is wearing a long sleeve polo na naka tupi hanggang siko, at pansin kong naka ayos ito na may hawak-hawak na tungkos ng bulaklak na Chrysanthemum at Baby's breath.
Halata sa mukha nito ang inis at pag disgusto, habang naka tingin ito sa pina-roroonan ko. Hindi nito alintana ang mga taong nakatingin at pinag ka-kaguluhan siya, dahil nasa labas siya ng Kotse nyang Ma-mahalin, sino ba namang hindi ma s-stars struck kung ganiyan bnaman ka guwapo ang nag a-abang sayo at may dalang Luxury car.
BINABASA MO ANG
Melodies Of The Rain
Teen FictionElaisha Chandria Barcelona pangalan ng babaeng tatangkilikin ng lahat. Kapalaran ang kaniyang kalaban, tao ang may dahilan, sa gitna ng ulan na kaniyang kinakausap at sinasayawan, patuloy pa rin siyang lalaban. Babangon at patuloy na tatakbo, para...
