Gülmeyi unutup , hatırlatacak kimsemin olmadığı zamanlar oldu.
Yalnız ve çaresiz ...
5 yaşında küçük bir kızdım ben. Hayal dünyasında yaşayan, her şeyden habersiz.
Tek derdi mağazada gördüğü barbie bebeği annesine aldırmaya çalışan,sokakta sevdiği sevimli köpeği eve götürmek için annesine yalvaran küçük bir kız.
Sonra ne oldu biliyor musun ? Önce etrafımda ki pembe duvarlar bire birer yıkılmaya başladı.Sonra adını duyduğum ama kulak arkası ettiğim '' hayatın acı yönü '' ile karşılaştım.İşte o zaman başladı.
Pembe duvarların yok olmasıyla hayal dünyamda altüst oldu. Ben o gün kendime bir söz verdim.
Sakın bir daha hayal kurma. Gerçekleşmeyeceğini bildiğimiz halde kurmak aptallıktır.
Sakın bir daha ağlama. Ağladığını görüp mutlu olanlar var.Onları mutlu etmektense ölmeyi yeğlerim.İşte o zaman kendime bu sözü verdim.
O gün bir şey daha oldu. Ben o lanetlediğim gün hayata sustum ve bir daha konuşmadım.
Son kutladığım doğum günüm.Deniz Esen'in 6.yaş günü partisi. Oldukça kalabalıktı. İstanbul'un soylu ailelerinden Irmak Esen ve Levent Esen'in bir tanecik tek kızlarının yaş günü. Benim ailemi gördüğüm son gün. Konuştuğum son gün. Hayal kurduğum son gün.
Herkes Pastanın bulunduğu masanın etrafında toplanmıştı.Yavaşça pastaya yaklaştım ve üflemeden önce son bir dilek diledim. Saniyeler sonra mumları söndürmeye hazırlandığım sırada şiddetli bir ses buna engel oldu.
Çığlıklar , etrafı saran yoğun bir gri duman, insanların etrafta delirmişçesine koşmaları. O gün fark ettiğim sadece bunlardı.
Ama fark edemediğim bir şey daha vardı...
*************
Güneşin kendini belli etmesiyle aydınlanan odam ve beni yeni güne uyandıran, etrafı sarmış olan güneş ışınları.Bugün çok özel bir gün.Yıllar sonra , 11 yıl. Tam 11 yıl geçen zamandan sonra İstanbul'a geri dönüyorum.Deniz Esen şimdi 17 yaşında. Aklı başında , büyümüş, güzel bir genç kız.Gözleri hala denizin en koyu tonu.Bakışları hep sert.Gülmeyi unutmuş. Ağlamayı bilmeyen ve bir hedefi olan bu hedefini gerçekleştirmek için yemin etmiş bir genç kız.
Kapının çalınmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp kapıya yöneldim. Gelen teyzemdi. '' Deniz vakit geldi.'' onaylar anlamda başını salladım.
Teyzem; Ailemin yokluğunda bana sahip çıkan kişi. İçimde ki asla dolmayacak olan boşluğu , kapanmayacak olan yarayı sarmak için yıllardır uğraşıyor. Kuzenlerim '' Aras ve Alara ''. Onlar bu hayatta değer verdiğim ender insanlar.
Olaydan sonra yaşamımıza Amerika da devam ettik. Bazı eksikler, yerini dolmayan boşluklar olsa da , klişe olacak sanırım ama hayat devam ediyor ve bizde sürüklenmeye devam ediyoruz.
*******************
Hazırlanıp evden ayrıldık.Hava alanına geldiğimizde işlemleri halledip uçağa bindik.Ben cam kenarında yerimi alırken Arasta yanıma oturdu. Ona döndüğümde elini yanağımda gezdirip alnıma küçük bir öpücük kondurdu. '' Sana gülmeyi öğreticem . Her şey çok güzel olacak '' diyerek beni kollarının arasına aldı. Kokusunu içime çektim.O bunu hep yapardı. Başımı omzuna koydum ve kendimi uykunun huzurlu kollarına teslim ettim.
***************
Uyandığımda uçak inmek üzereydi.Heyecanlıydım. Bu his adlandıramadığım bir şey. Anlatmak mümkün görünmüyor.
Uçak indiğinde işlemleri halledip çıkışa yöneldik. Kalabalık bir muhabir ordusu vardı.Biz görüş alanlarına girdiğimiz de ise koşarak yanımıza geldiler. Bir sürü soru soruyorlardı.
''Deniz Hanım yıllar sonra bir genç kız olarak geri döndünüz.Planlarınız neler ?''
'' Deniz Hanım 11 yıl dan sonra geri dönmenizin bir sebebi var mı ? ''
Hepsi susmak bilmeden üstüme gelerek soru yağmuruna tutmuşlardı. Aras önüme geçerek beni kendine çekti. Hızlı adımlarla ilerleyerek arabaya geçmeme yardım etti. Herkes arabaya yerleşince şoför ilerlemeye başladı. Aras yanımda olduğu için sıkı sıkı sarıldım ona. Bana endişelenmemem gibi bir şeyler söylüyordu. Teyzem çok sinirliydi. Alara ise korkmuş.Yıllar sonra dönüşümüz büyük bir olay oldu anlaşılan. Gözlerimi kapatıp muhabirlerini sorduğu soruları düşünmeye başladım.Hepsi haklıydı. Sorduğu soruların cevapları kalbimde tutsak ve gün yüzüne çıkmayı bekliyor.
**** ***********************************************************
Selam gençler. Daha önce yazdığım kitabı içime sinmediği için sildim. Bu yeni kitabım için aklımda harika şeyler var.kurgu felan bence 10 numara olacak. Bana ne düşündüğünüzü lütfen söyleyin. Yeni bölüm pazar günü gelir diye düşünüyorum. Vote + Yorum ile desteklerinizi bekliyorum. Beni yalnız bırakmayınn . Şimdiden teşekkürler ..

ŞİMDİ OKUDUĞUN
- İntikam Virüsü -
Ficção AdolescenteTam da tahmin ettiğim yerdeydi. Deniz kenarında. Usul usul yaklaştım yanına. Ağlıyordu. Elimi Omzuna koydum. '' Anlat Neler oldu ? '' Diye bir soru yönelttim. İntihar edercesine akan göz yaşı damlaları.İzlediği büyülü manzaradan bakışlarını bana çe...