Yearning For Your False Allures (#1)

Chapter 38

Trauma

Nasa mansyon ako ngayon ni Ishmael‚ dadalhin nya ako sa kumpanya ng organisasyon sa pagitan ng mga Ferrari sa mga François.

Ipapakita din ni Ishmael sakin ang mga kaganapan sa loob ng kumpanya at ang mga secret-basement.

Parte na ako ng organisasyon‚ pero hindi ibig sabihin nitong papatay na din ako ng mga tao. Kahit ganap na akong sekretarya ni Ishmael.
It's part of my plan‚ the downfall of Ross Damon Ferrari and Marceau Laurent Ferrari.

Matching-outfit kami ngayon ni Ishmael‚
usually‚ lagi syang naka-black-suit‚ babagayan ko naman ito.

I am wearing a exquisite black ensemble, with
a meticulously tailored, cropped blazer and high-waisted, wide-leg trousers that exude an
air of sophistication. Paired with a sleek black
top, the outfit creates a refined and polished aesthetic. I also partnered it with a black handbag adorned with a gold chain detail enhances the elegance, making it an ideal choice for a contemporary, urban environment.

Mafia mafia ako ngayon.

Biglang bumukas ang pintuan‚ kaagad akong lumingon dito.

“Ishmael…” bungad ko dito‚ dahan-dahan itong nag-lakad papunta sakin. Nagulat nalang ako dito ng bigla nitong nilapit ang mukha nito sakin.

Naka-sandal ako ngayon sa isang drawer habang malapit ang mukha nito sakin.

He was cornering me.

Tumingin ako sa gilid ko sabay ngisi. “What do you want‚ huh?” tanong ko dito sabay harap ulit sakanya.

“You.”

“It's more better to let me go…” tumawa ako ng sarkastiko‚ mas lalo naman nyang hinigpitan ang dalawang kamay habang naka-hawak sa pagitan
ng drawer.

Hinawakan ko ang pisngi nya. Hinaplos-haplos ko ito‚ ginamit ko ang hintu-turo ko hanggang lumapat ito sa labi nya.

“You will never have me.”

Ngumiti ako sakanya sabay hiwalay dito. Nag-lakad na ako pa-labas ng kwarto‚ kaagad akong pumasok sa elevator at lumabas ng mansyon. Kaagad naman akong sumakay sa back-seat ng Jeep Wrangler.

Bigla namang nag-bukas ang kabilang pinto‚ umupo na si Ishmael sa tabi ko at inayos pa ang necktie nya.

Sinimulan na ni Hervè ang pagma-maneho.

Naka-titig lang ako sa bintana. Hindi ko na napigilang mapa-pikit sa sobrang tahimik namin.

May naririnig akong ingay. May nag-aaway.

Idinikit ko ang tenga ko sa pintuan para marinig ang mga usapan sa loob. Bigla nalang akong napa-upo sa sahig habang naka-takip sa mag-kabilang tenga dahil sa putok ng baril na narinig ko.

Nag-lakas-loob akong buksan ang pintuan.

Nakita ko si mommy na nasa isang sulok‚ naiyak ito habang naka-takip ang dalawang kamay sa dalawang tenga.

Nakita ko din si dad na may hawak na baril‚ may nakita akong isa sa mga katrabaho ni dad na naka-upo sa isang sulok habang pina-panood sina mommy.

Naka-ngisi ito.

Bigla nalang hinablot ni dad ang buhok ni mommy at tinutukan ng baril sa noo.

Hindi ko sina-sadyang nabalibag ang pintuan dahil sa gulat at takot na nararamdaman ko dahil lang sa nakikita ko ngayon sa harapan ko.

Biglang lumingon ang mga ito sakin‚ hindi ko napigilan ang mga luhang nagba-badya na pumatak.

“Z-zerafina…”