"Marzenia" h.s

*3*

Olivier otworzył mi drzwi i zaprowadził do domu. Gdy weszłam do zaparło mi dech w piersiach. Znajdowałam się w przestronnym holu, z którego widać było ogromny salon. Na ścianie wisiał ogromny, plazmowy telewizor, który dawał temu wnętrzu nutkę nowoczesności. Były również dwie skórzane kanapy, a w oddali umieszczony został długi stół z krzesłami. Odwróciłam się w stronę Olivera, który się do mnie uśmiechał.- I.co podoba się? - zapytał biorąc moje walizki z wejścia i kierując się ku schodom.- Ładnie tu. - uśmiechnęłam się.- No to chodź księżniczko. Zabiorę cię do twojego pokoju!- Ok!- przytaknęłam i pokierowałam się za chłopakiem schodami. Po chwili otworzył ogromne drzwi i ukazało mi się ogromne wnętrze, w odcieniu błękitu. Na jednej z ścian była tapeta z zabytkami świata. Było również biurko, dwuosobowe łóżko, kolejne dwoje drzwi, ogromna komoda i szafa. Postanowiłam sprawdzić dokąd prowadzą drzwi. Jak się okazało po chwili była to łazienka i garderoba.- No to się rozpakuj i zejdź na dół- powiedział Oliver ustawiając walizki przy szafie i wychodząc. Na jego słowa tylko przytaknęłam i wzięłam się za rozpakowywanie. Po około dwóch godzinach, gdy kończyłam układanie, nagle ktoś wpadł do mojego pokoju. - Hej, jestem Elen! Jesteśmy w pewnym sensie siostrami! - zaczęła gadać jak psychicznie chora.- Hej jestem Liliana. - przywitałam się. - jak to jesteśmy siostrami?- Twój tata, to też mój tata!- wyjaśniła blondynka. Teraz dopiero zaczęłam się jej przyglądać. Miała długie, blond włosy, pełne usta i ogóle była w miarę ładna.- Acha? Tata nie mówił, że ma inn dzieci.- No to pewnie zapomniał, bo ma tyle pracy... - a no właśnie zapomniałabym, miałam ciebie zawołać na kolację. Poznasz moja mamę.- Ok! - przytaknęłam i ruszyłam za blondynką do kuchni. Po całym domu roznosił się cudowny zapach. Od razu poczułam się głośna. Gdy znałam się w kuchni, zauważyłam niewysoką kobietę, która kroiła warzywa. Kiedy uslyszała kroki odwróciła się i do mnie podeszła:- Witaj Liliana! Jestem Alice. Miło mi, że mogę cię w końcu poznać.- Dzień dobry proszę pani!- Jaką pani!? Mów mi Alice lub ciociu.- uśmiechnęła się promiennie. Odwzajemniłam i wraz z Elen usiadłam przy stole. - Mam nadzieję, że lubisz zapiekankę i że ci zasmakuje.- Szczerze mówiąc kocham zapiekanki! - powiedziałam patrząc, jak kobieta nakłada mi na talerz potrawę. Po spróbowaniu stwierdziłam, że kobieta ma talent do gotowania. Po kolacji poszłyśmy oglądać telewizję. W między czasie przyjechał tata. Potem poszłam się wykąpać i spać...Hej ! Przepraszam za tak długą nieobecność, ale byłam w szpitalu, a na dodatek miała bardzo dużo konkursów i nauki. W końcu go napisałam. Mam nadzieję, że się spodoba!CZYTASZ=KOMENTUJESZ!