Doktor ve hemşireler odadan çıktıktan kısa bir süre sonra odaya annem geldi. Onu incelediğimde sarı saçları dağılmış yeşil gözleri ağlamaktan şişmiş ve kıpkırmızıydı. Her zaman giydiği elbiselerin yerini basit kıyafetler almıştı sanırım benim için çok korktuğu için bu haldeydi. Bu nedense beni mutlu etmişti. Bir yıl önce darp edildiğimde hastanede yatarken başımda sadece Poyraz ve ailesi vardı annemle babam yoklardı ama öz ailem başımdaydı sevilme bir aileye ait olma hissi beni mutlu etmişti.
Yanıma gelerek oturdu anında ağlamaya başladı.
" Kızım."
" Anne." dememle elimi tutup sıktı.
" Çok korktum annem ömrümden ömür gitti iyisin ama Allah'ıma şükürler olsun ki iyisin."
Başımı aşağı yukarı salladım " İyiyim."
" Çok kötüydün Alina sana bir şey olacak diye öldüm öldüm dirildim uyanmanı beklerken kalbin durdu. Ama çok şükür döndün bırakmadın anneni."
