ŞANS MESELESİ

Şans Meselesi - 5. Bölüm ' den Kesit

Herkese merhaba... Umarım Atlas' ı sevmişsinizdir... Herkese iyi okumalar... Sizleri seviyorum....
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧

Gizemli genç adamın elime uzatmış olduğu telefonunu bu sefer onun eline ben vermiştim. Ayşe Teyzem'le konuşmuştum. Genç adamın adresi duyabilmesi için hoparlöre almıştım. O da duymuş ve belli belirsiz başını sallamıştı. "Hadi, seni evine bırakayım. Düş önüme ufaklık. " "Bir dakika. Beni evime nasıl bırakmayı düşünüyorsun? Yürüyerek mi? Ya da yoksa bu ıssız ormanda bir taksi falan mı çağıracaksın? " Söylediklerimden hiç etkilenmemiş olduğunu belli etmek istercesine konuştu. Belli etmesine gerek yoktu zaten ben anlamıştım." Evin arkasında bir arabam var sanırım fark etmedin. Ayrıca şehirde başka bir evim daha var. Ama ben burda kalmayı tercih ediyorum. " Neden kendine işkence ediyordu ki? "Hayır bücür, bu bir işkence değil. Sadece burada kendimi daha rahat hissediyorum. Ki bu bir işkence bile olsa seni ilgilendirmez." Harika. Ufaklık gitti, bücür geldi. Bir dakika ya, az önce ne dedi o? Sesli mi konuştum yani?! Gerçekten. Rezillik. Sınır. Tanımıyor.
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧
Sevgili okuyucularım. ..
Sizlere gerçekten değer veriyorum. Sizinde hikayeme değer vermenizi istiyorum. Bir yıldız tuşuna basmanın o kadar da zor olmayacağını düşünüyorum. İki üç harften ya da harfi de boşverin bir iki tane anlamsız sembollerden dahi oluşsa yorumlar yazmanızı istiyorum. Bu bölümde gerçekten çok gerildim. İki kez yazdığım bölüm silindi. Normalde kesit değil bir bölümdü. Ancak ben daha yayınlayamadan - ki kaydetmiş olmama rağmen - bölümüm iki kere silindi ve ben de sinirlendim ve bölümü kesit haline getirdim. Bu aralar gerçekten kötü olaylar yaşıyorum. Önce bu bölüm meselesi ( bu bir mesele sayılmaz) sonra da bir deprem vakasını ayaklarım altında titreşirken hissederken gerçekten iyi değildim. Bu nedenle bölümüm bayağı bir uzun süre sonra geldi. Toparlanmam için biraz süre gerekliydi. Bunun için teşekkür ederim. Sizi seviyorum...♡♥♡