BİR UMUT

KALP ÇARPINTISI

"Can" diyebildim sadece aslında daha konuşurdum ama göz yaşlarım bana engel oldu. Can da şaşırmış bir halde bana baktı.

"Neyin var Deniz ? Neden ağlıyorsun?" sonra baş parmağı ile gözlerimi sildi. Biraz daha kendimi toparladıktan sonra konuşmaya başladım.
"Hiç.. Sen gelmeyeceksin diye biliyordum?"

"Aslında gelmeyecektim ama şarj aletimi burada unutmuşum. İnsan bir hiç için ağlar mı ? Dükkandan bi şarj aletimi alıyım da sahile doğru biraz yürüyelim. Olur mu? "

Tamam anlamında başımı salladım. Seri hareketlerle aleti aldı. Dükkanı kilitleyip yanıma geldi. Kolunu omzuma attı beni kendine çekti. İrkilmiştim. Hiç beklemiyordum bu hareketi ama yine de çıkmadım kollarından. İyi gelmişti burası bana. Kokusu çok güzeldi. Yavaş yavaş ilerledik ve sahildeki küçük çay bahçesine oturduk. İki çay söyledik. Sessizliği ilk bozan o oldu.
"Neyin var niye ağladın? Sakın yine hiç deme inanmam şimdiden söylüyorum. " anlatıp anlatmamakta kararsız kalmıştım. Sonunda anlattım. Beni dinlerken şaşkınlığını saklayamamıştı.

"Buna neden ağladın ki ? Egolu bir müşteri iste."

"Ben bana kızmasına ağlamadım ki. Bana annen baban terbiye verememiş demesine ağladım."

"Niye ?"

"Ben yetimhanede kalıyorum Can. Daha bir haftalık bir bebekken bırakılmışım oraya. Yani bana terbiye verecek bir annem babam olmadı ." Can'ın suratından ve büyüyen gözlerinden şaşırdığını anlamıştım.

"Tarık Amca bahsetmiştir diye düşünmüştüm. "

"Hayır bahsetmemişti. Ben özür dilerim Deniz bilmiyordum. Keşke sormasaydım."

"Bunda özür dilenecek ne var senin bir suçun yok ki. Suç beni 17 yıl önce hayatta yalnız başıma bırakanlarda."

"Sen yalnız değilsin ki. Ben varım. Ben seni hiç yalnız bırakmam. Bana güven." ona güvenmemi istiyordu. Nasıl yapacaktım bunu ? Ben hayatımda birine güvenmeyi Güneşle öğrenmiştim. Bi yanım ona güvenmemi söylüyordu. Ama yine de korkuyordum.

"Desteğin için tesekkur ederim Can ama tahmin edebileceğin gibi benim için birine güvenmek zor. "

"Lütfen böyle deme. Ben bana güven derken gerçekten böyle istediğim için söylüyorum. Ben seni bırakamam Deniz."

"Niye beni bırakamazsın Can niye ?"o sıra da telefonu çaldı. Cansum arıyor yazıyordu. Can telefonu açtı.

"Tamam bitanem biraz isim var geliceğim seni almaya. Tamam bitanem tamam gelirken oraya uğrar alırım hadi öptüm." Can telefonu kapattı.

"Hadi sen git Can ben iyiyim sevgilini bekletme lütfen git."

sevgilini kelimesini söylerken kalbime bir ağrı saplandı. Can bi anda gülmeye başladı.

"Arayan sevgilim değildi ki. Kız kardeşim Cansuydu. Ayrıca benim zaten bir sevgilim yok." şaşırmıştım. Can kadar yakışıklı birinin nasıl sevgilisi olmazdı ki ? Hiçbir şey demedim. Sadece sustum. Niye beni bırakamazsın diye sormuştum ama soruma cevap alamamıştım. Tekrar da sormaya cesaret edemiyordum. Bir yandan da merak ediyordum.
"Ne düsünüyosun Deniz?"

"Hiç.. Hiçbir şey ne oldu ki ?"

"Yüzün hiçbir şey düşünmüyor gibi değilde."