Het Paard Achter Het Hek (Gestopt)

hoofdstuk 8

Je leest het goed, ik ga door met dit boek. 50 lezers is bij het vorige verhaaldeel gehaald dus teken dat het nog gelezen wordt. Bedank de lezers maar. Ik moet nog wel weer in het verhaal komen dus als het slecht is...

"En ze heeft nog iets, haar knie is Door de val in de sloot wat verschoven en als het ooit nog goed komt dan zal ze niet al te zwaar werk mogen doen." Ik stort nu echt helemaal in. Waarom, dat is wat er door mijn hoofd gaat. Ik stort compleet in. Letterlijk. Met andere woorden, ik val flauw.

Ik word wakker maar kan mijn ogen niet openen. Met veel moeite lukt het me om mijn vinger te bewegen. Ik hoor een stem! Ik probeer nog een keer mijn ogen te openen maar het lukt niet. "Kan je me horen," Vraagt een onbekende stem. "Als dat zo is, kan je dan je vinger weer bewegen," Wordt de zin vervolgd. Ik doe wat me gevraagd word. "Probeer je ogen te openen," Zegt dezelfde stem. Ik probeer het opnieuw. Weer niet gelukt. Maar wat wel is gelukt doordat ik zoveel druk zette was mijn vingers aan mijn rechterhand te bewegen. Ik probeer nog een keer mijn ogen te openen en net waarmee ik op wil geven zegt dezelfde stem "Geef niet op, blijf doorgaan tot je echt niet meer kan," De persoon haalt adem "Blijf doorgaan." Het lukt! Inplaats dat ik verblind word door het licht zie ik niks. Ik probeer te praten maar uit mijn keel komt geen geluid. "Je bent in het ziekenhuis," Alsof de persoon kan raden wat ik denk word er op mijn vraag die ik wou stellen een antwoord gegeven. "Je viel flauw nadat je had gehoord dat je paard mischien dood gaat, je was ongelukkig terecht gekomen en dat kan mogelijk de reden zijn waarom je niets ziet. Het kan zo zijn dat je nooit meer zal zien maar er bestaat wel een kans dus blijf voor je zicht vechten en rust verder goed uit. Met je paard gaat het goed naast het feit dat hij je mist." Ik hoor dat er voetstappen weggaan. Nee ze gaan weg maar komen voordat ik het niet meer hoor weer terug. Ik heb gelijk. "Je stem komt zeker terug ik zal wel wat water ophalen ik ben zo terug." Dan gaan de voetstappen echt weg. Het enigste wat ik nog hoor is het getik van de klok. Ik ben blij dat er een klok hangt die geluid geeft, kan ik mee tellen en zeker weten dat ik naast niks zie wel hoor. Na 96 seconden komen dezelfde voetstappen terug. Ik herken ze want wie er ook langs mijn bed loopt, ik pik die ene voetstappen eruit.