Lise bitmişti artık. Bomboş bir hayat kalitesiz bir yaşam. Sürekli boş gezerek zamanımı harcıyordum. Ne okuma hevesi ne de hayata karşı bir beklentim vardı. Tek düşündüğüm kolay yoldan para kazanmaktı. Ama nasıl ? Sürekli bu hayallerle yaşamak gerçekten dahada gerizekalı olmamı tetikledi. Ailemin bana karşı yaptığı onca fedakarlık boşa çıkıyordu. Ama benim umrumdamıydı sanki ? Sonra çalışmaya karar verdim. Adile Sultan Sarayında fıstık gibi bir iş. Garsonluk! Günlük 80 liraya 12 saat çalışma... İlk başta para kazanmak cidden çok iyi gelmişti, cebimde param keyfime diyecek yok. Ama şöyle bir sorun vardı o parayı ne zaman harcıycağım ? 12 saat ve nerdeyse 1 gün izin... Uyumak bence daha iyiydi. Üstüne üstün 12 saat çalışıpta bir şeyde olamıyorsun ne yani şef garsonlukmuydu benim amacım ? Hayır! Ben sadece para kazanmak değil insanların saygınlığınıda kazanmak istediğimi anladım. O kadar zengin insana hizmet ettimki her hizmetimde o kadarda küfür ettim. Bende bir gün bu yere gelip yemek yiyeceğim ama saygın bir insan olup... Ve zamanla anladımki benimde bir hedefim varmış ünlü olmak!
