sosyopat

2.bölüm

yeni hocamız bayandı çok tatlı bir kadındı bana yeni sıramı gösterdi tam sırama gidiyordum ki sınıfın kapısı açıldı
Bu oydu dün gece bana çarpan meteor !

Kalbim deli gibi çarpıyordu gündüz gözüyle bakınca ne kadar da çok yakışıklıydı gözlerinden gözlerimi alamıyordum onu öylece ayakta izliyordum taki beni fark edene kadar bana baktı ve acınaklı bir bakış attı sanki bana acıyordu sonra hocamız duruma el koydu ve ona "- yine her zaman olduğu gibi geç kaldın neden böyle yapıyorsun neden biraz başarılı olmaya çalışmıyorsun?" dedi o ise dalga geçer gibi kahkaha atarak "- sizin gibi olacağıma dünyanın en cahil insanı olmayı seçerdim" dedi ne kadar da kabaydı ben bile utanmıştım bu sözleri kim bilir hocayı nasıl incitmişti tüm sınıf sanki dilini yutmuştu biride şuna haddini bildirmiyordu kendimi daha fazla tutamadım ve sesimi yükselterek
"- sen nasıl bir insansın karşındaki senin arkadaşın değil üstelik arkadaşın olsa bile böyle konuşamazsın kendini beğenmeyi bir kenara bırak artık insan olmayı dene eğer sen insan olmayı başaramıyorsan bırakta bunu hocamız başarsın" dedim sınıftaki herkes adeta bana acıyarak bakıyordu korkmaya başlamıştım çünkü yanıma geliyordu taki birden hoca seslenene kadar "- Kaan yeter artık kes şunu hemen sırana otur" bu cümleler beni birazda olsun rahatlatmıştı kaan olduğu yerde durdu ve bana ôyle bir bakış attıki sadece bu bakışı bile ona söylediğim herşey için pişman olmamı sağlamıştı kaan hocaya döndü ve "- dua et kadınsın yoksa bitmiştin " dedi ardından tekrar bana dönerek "- düştüğün günü mumla arayacaksın güzelim" dedi kalbim korkudan yerinden çıkıcak gibi atıyordu ne vardı sanki bunda bu kadar çok kızıcak ardından kaan arkadaşları ile birlikte sınıftan çıktı itiraf ediyorum ondan çok kokmuştum ama en fazla ne yapabilirdiki hocanın sesi ile kendime geldim "- bak güzel kızım beni kaan'a karşı kayırmaya çalıştığın için çok teşekkür ederim ama ona bulaşma eylül ona bulaşıpta geleceğini karartma birtanem haydi şimdi geç yerine" hoca bile ondan korkuyordu bu her halinden belliydi geleceğim neden kararsın ki bütün bu korku dolu sorulardan kurtulmak için sırama oturdum ve dersi dinlemeye çalıştım ama beynim bir türlü almıyordu çünkü aklım kaan'daydı daha doğrusu kaan'ın bana yapacaklarını tahmin etmeye çalışıyordum o neden bu kadar kötüydü ki annesi babası ona hiç terbiye vermemişmiydi zil sesini duymamla düşüncelerimden sıyrılmam bir olmuştu tüm ders boyunca kaan'ın bana yapacaklarını tahmin etmeye çalışmıştım yanıma çok güzel bir kız gelmişti gülümseyerek elini uzattı ve "-merhaba ben kumsal " dedi ona karşılık vermek için elimi uzatarak " -merhaba bende eylül memnun oldum " dedim kumsal gülümseyerek konuşmasına devam etti "- bugün başına gelenler için üzülme kaan aslında çok iyi biri onun öyle göründüğüne bakma içinde hala sevimli bir çocuk besliyor " dedi gülümseyerek "-eminim öyledir bak işte bu beni güldürdü" dedim kumsal hafif gülümsemesiyle"- şaka bir yana ama kaan'a bulaşmakla başına çok büyük bir bela aldın iki dakika tutsaydınya kızım dilini " dedi başımı öne eğdim ve " o bu sözleri hak etmişti " dedim bana eğilerek baktı ve " ha yani sende dedinki şuna haddini bildireyim ! Öylemi eylül" dedi kafamı sallayarak onayladım karnım çok acıkmıştı "kumsal ben çok acıktım kantine gidelim mi ?" dedim kumsal hemen ayağa kalktı ve "- bende tam sana bunu teklif edecektim yoksa şimdi açlıktan bayılacağım" dedi gülümseyerek kantine indik tost aldık ve masaya oturduk kumsalın kişiliğini merak ediyordum çok tatlı bir kızdı çok neşeli ve güler yüzlüydü ama şimdi daha önemli dertlerim vardı aslında kumsaldan kaan hakkında bilgi alabilirdim boğazımı temizleyerek konuşmaya başladım "- şeyy birşey sorabilirmiyim" dedim kumsal gülümsedi ve "- kaan'ı soracaksın değil mi ?" dedi şaşırmıştım kumsal bir o kadarda zekiydi şaşkınlıkla "- evet' de sen nerden anladın ?" dedim kumsal gülümseyerek "-kızım şaka mı yapıyorsun tabi anlarım sabahtan beri kaan'ı düşünüyorsun a! Pardon daha doğrusu kaan'ın sana neler yapacağını yalan mı ama her halinden belli " dedi tebessüm ederek " o neden böyle kötü biri yani neden hocalara kötü davranıyor" dedim kumsal buruk bir yüz ifadesiyle " birtek hocalara değil herkese kötü davranıyor neden bilmiyorum bunun bedenini kimse bilmiyor tabi savaş dışında şimdi savaş kim diyeceksin onuda sen sormadan cevaplıyım kaan'ın en yakın arkadaşı ikinci çete başı "dedi şaşırarak "- çete başı derken ?" dedim kumsal gülümseyerek "- yani bu semt onlardan sorulur burada kimse onlara karşı gelemez" dedi içimi bir korku kaplamıştı daha istanbul'a geleli iki gün olmuştuki başıma bela almıştım gülümseyerek "-en fazla ne yapabilir ki ?" dedim tam o sırada kantine koşarak bir kız girdi ve yanımıza gelip "- kızım sen bittin kaan ve çetesi okul bahçesinde kaan kesin seni bekliyor bence okuldan hiç çıkma yoksa kaan seni öldürür!" dedi kalp atış hızım iki katına çıkmıştı korkuyordum ama belli etmemeye çalışıyordum ben nasıl insanların yanına düşmüştüm kumsal kıza "- ceyda dur bir sakin ol peki nereden biliyorsun kaan'ın eylül'ü beklediğini " dedi
ceyda "- savaş'ın kaan'a kıza napıcaksın dediğini duydum bak benden duymuş olmayın benimde başımı belaya sokmayın bu iyiliğimide unutmayın " dedi kumsal suratı asık "- peki saol ceyda" dedi ben ne yapacaktım şimdi kaan beni öldürür kumsal hemen ayağa kalktı ve beni elimden tutup "- hadi kalk çabuk kaan burayada gelebilir seni saklamamız lazım " dedi ayağa kalktım "- nereye saklanıcam ben bir yere gitmiyorum ondan korkmuycam en fazla ne yapabilir ki bana " dedim kumsal şaşkın şaşkın bakarak "- delimisin kaan'ı tanımıyorsun inan bana yaptıklarını bilsen böyle konuşamazdın hadi kalk şimdi kızlar lavobasına gidiyoruz kaan'ın giremeyeceği tek yer orası" dedi ve beni kızlar lavobasına getirdi. Çok korkuyorum Allahım lütfen bana yardım beni şu serseriden kurtar ben böyle içimden dua ederken kumsal'da kaan'ın nerede olduğuna bakmaya gitti herhalde kumsal olmasaydı şimdiye kaan beni öldürmüştü
Kızlar lavobasında daha fazla duramadım ve çıktım kaan'la bugün yüzleşmeliydim nereye kadar kaçabilirdim ki içimdeki korkuyla okulun içinde yürüyordum sanki her an her yerde kaan karşıma çıkacak gibi tedirgindim ben okulun çıkışını ararken yanıma bir kız geldi ve "merhaba ben aslı kumsal seni kütüphanede bekliyor gel seni götüreyim" dedi "- kumsal bana ben gelene kadar bir yere gitme demişti ama dayanamadım neden beni kütüphanede bekliyor bana kızlar lavobasına geleceğini söylemişti" dedim kız gülümseyerek "- onu kendine sorarsın hadi gel " diyerek beni kütüphaneye götürdü kütüphanenin kapısından içeri adımımı atar atmaz kapı kapandı ve kilitlendi ne yapacağımı bilmiyordum bu kız bana oyun oynamıştı "- lütfen aç kapıyı neden beni buraya kilitledin açsana şu kapıyı ya gitme nerdesin ses versene kumsal nerede " diyerek kapıya vurmaya başladım çok korkuyordum ben kapalı yerde kalamazdım ki içimi kötü bir his kaplamıştı Allahım lütfen bana yardım et sinriden ve korkudan gözlerim dolmuştu ben kapıyı yumruklamaya devam ederken sesin nereden geldiğini bilmediğim biri "- boşuna kendini yorma kapı ben söyleyene kadar açılmayacak güzelim" dedi kalbimin atış sesini duyabiliyordum korkudan yerimden kıbırdıyamıyor heyecandan nefes alamıyordum.