Tuwing Umuulan... (COMPLETED)

CHAPTER 3

A/N: Sorry kung ngayun lang ako nag UD. Wala po kase akong internet connection ee. :3

So ito na po.... :)

***

Hanggang sa sumapit ang biyernes...

Biyernes.

Hapon na at uwian na...

Nandito ako sa waiting shed at hinihintay sya...

Alam ko na darating sya...

Umuulan ngayon...

Nagtataka ako kase kung bakit tuwing tag ulan lng sya nagpapakita sa akin...

Minsan hinahanap ko sya kaso talagang hindi ko sya makita...

Subukan ko kaya itanong?

Kaso baka nagkataon lang talaga ang nangayayare...

Bahala na nga...

Basta nakikita ko sya...

Nagulat ako ng biglang mei yumakap sa akin sa likod...

Naamoy ko ang pabango nya at kilala ko kung sino itong nakayakap sa akin...

"Rain" sabi ko....

Sa totoo lang, ngayon lang nya ginawa sa akin ito kaya kinikilig ako pero tinatago ko lang...

"Mmmm... Kilala mo na agad ako aah?"

Namula naman ako dun at tumungo...

Nahihiya ako sa kanya ee...

He chuckled at hinigpitan ang yakap sa akin...

"Pasabay ulit aah?" Bulong nya sa tenga ko...

Nakikiliti ako...

"S-sige" medyo utal kong sabi...

Ang bilis kase ng tibok ng puso ko...

Kinuha ko ang payong ko sa bag...

Shoulder bag ang aking gamit kaya hindi na nya kelangan tanggalin ang yakap sa akin...

Teka... Bakit parang wala ung payong ko...

Hala! Paano yan.?

Hinanap ko sa bag ko pero di ko talaga makita...

Nagulat ako ng pinunasan nya ang pisngi ko na mei luha...

Luha? Umiiyak ba ako?

"Umiiyak ka na naman. Bakit ba?"

Sasabihin ko ba?

"Kasi hindi ko pala dala payong ko"

There. Nasabi ko na.

Kaso...

"Payong lang yan.. alam ko mei iba pang dahilan. Ano yun?" Sabi nya...

"K-kase hindi na k-kita m-makakasabay ngayon k-kapag wala yung p-payong"

Hala! Nasabi ko! Patay! Tinakpan ko bibig ko!

He chuckled...

"Ano ka ba? Kahit walang payong magkakasaby parin tayo" -sabi nya...

"Paano?"

"Magpapaulan tayo... okey lang ba sayo?"

Magpapaulan kami..?

Kaso baka magkasakit sya?

Sa akin okey lang kase malakas naman ang resistensya ko...

Kaso sya naman ang nag yaya kaya okey naman siguro sa kanya...