Tropical And Wild

Κεφ.1 - Ο Έντυ

Η ώρα είναι 8:15. Ο αποκοιμισμένος Έντυ προσπαθεί απεγνωσμένα να κλείσει το ξυπνητήρι, αλλά μάταια. Με μια αργή φιγούρα κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι και κλείνει επιτέλους το ξυπνητήρι του! Αντιλαμβάνεται πως ναι , αυτός είναι ο Έντυ και βρίσκεται στο σπίτι του – στην Χαβάη και πως σήμερα ξεκινάει μια καινούρια μέρα, όχι και πολύ διαφορετική από τις άλλες.
Κάνει δύο βήματα και στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη προσπαθώντας να φορέσει -όπως κάθε μέρα το μαγιό του, πριν ξεκινήσει με τον φίλο του τον Μάρκ για την παραλία...

Αρπάζει έπειτα την λευκή σανίδα , βγαίνει από το δωμάτιο του και, με μισόκλειστα μάτια κατεβαίνει τις σκάλες και προχωράει προς την κουζίνα. Με την πλάτη γυρισμένη, χωρίς να θέλει να αντικρίσει το πρόσωπο του πατριού του ο οποίος βρισκόταν ήδη στην κουζίνα, ετοίμασε το πρωινό του.

Πήγε 9 η ώρα μέχρι να βγει από το σπίτι και να κατευθυνθεί προς στο σπίτι του κολλητού του , χωρίς να ενημερώσει φυσικά κανέναν αφού γνωρίζει πολύ καλά πως πλέον κανείς δεν νοιάζεται για το πού πάει και πού χάνεται... Ξέρει επίσης πως η μάνα του προσποιείται συνεχώς ότι δεν έχει την έννοια του μπροστά από τον αδίστακτο πατριό του τον Στίβεν...

Πάνε χρόνια που ο Έντυ ξυπνούσε όλο χαρά τα πρωινά και άκουγε τις όμορφες «καλημέρες» από την μάνα και τον πατέρα του... Κατ'ακρίβεια έχουν περάσει 6 χρόνια, τότε που ζούσαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι στο μικρό τους σπίτι. Όμως μια παράξενη μέρα ο πατέρας του χάθηκε, εξαφανίστηκε από προσώπου γης και από τότε κανείς δεν έχει νέα του...
- «Πού πήγε ο μπαμπάς ; Γιατί δεν έρχεται πλέον σπίτι μαμά; » Ρωτούσε απεγνωσμένα ο μικρός Έντυ..
- « Έφυγε αγόρι μου, μάλλον δεν ήτανε ευτυχισμένος εδώ» Απαντούσε γεμάτη αμφιβολίες η μάνα του...

Αλλά τι άλλο να έλεγε στον μικρό; Λες και εκείνη ήξερε... Δεν άντεξε όμως πολύ καιρό μόνη της, αφού λίγους μήνες μετά εμφανίστηκε στο σπίτι ο Στίβεν και κάποιους μήνες αργότερα ξεφύτρωσε από την κοιλία της ίδιας του της μαμάς ένα άλλο παιδί, ο Μαξ.

Τότε ήταν που η ζωή του Έντυ πήρε στροφή 180 μοιρών... Πώς να χωνέψει ότι τη θέση του πατέρα του την πήρε κάποιος άγνωστος και ανάξιος άντρας, και την θέση του ίδιου είχε πάρει ένα κακομαθημένο μυξιάρικο, ίδιο με τον ξινό Στίβεν ;

Τέλος πάντων, ο Έντυ είχε πάψει πλέον να τα σκέφτεται αυτά , όπως είχε πάψει να δίνει σημασία στη ζωή που είχε μέσα στο "σπίτι" του..

Πήγαινε λοιπόν – μιας και ήταν καλοκαίρι - κάθε πρωί στην παραλία η οποία βρισκόταν δύο δρόμους μπροστά από το σπίτι του και για ατελείωτες ώρες σέρφαρε πάνω στα πελώρια κύματα που τον προκαλούσαν να τα καβαλήσει.
Και μετά, καθώς το μελαχρινό αγόρι έβγαινε έξω από την θάλασσα, κοιτούσε με αποδοκιμασία τα κορίτσια που μαζεύονταν εκεί για να θαυμάσουν τους καλοσχηματισμένους του κοιλιακούς που διαγράφονταν κάτω από την βρεγμένη φανέλα του.

Δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από κάποιο άλλο αγόρι αφού με ύψος 1.75 και με καστανά ατημέλητα μαλλιά που έπεφταν απαλά στο μέτωπό του έδειχνε σαν αυτά τα αγόρια που παίζουν στις εφηβικές ρομαντικές ταινίες. Τα πράσινα μάτια του που πολλές φορές κιτρίνιζαν λίγο όταν έβλεπε στον ήλιο είναι πραγματικά έρωτας για τα περισσότερα κορίτσια της ηλικίας του.

Έτσι λοιπόν, νωρίς το απόγευμα, πήγαινε σπίτι, λουζόταν έτρωγε φαγητό – αν ήταν από τις λίγες μέρες που υπήρχε φαγητό σπίτι – και έπειτα έβγαινε έξω με τον Μάρκ και με διάφορους άλλους φίλους ή φίλες τους.

Δεν θυμάται τον εαυτό του να γυρνάει σπίτι πριν τα μεσάνυχτα. Όσες λιγότερες ώρες τόσο το καλύτερο σκεφτόταν...

Υπήρχαν φυσικά και οι φορές που ο Έντυ μαζί με τον Μάρκ γύριζαν για ώρες το νησί , περπατώντας κατά μήκος της παραλίας και θαυμάζοντας τα όμορφα νεαρά κορίτσια που χόρευαν χούλα- χου κάτω από το ηλιοβασίλεμα.

Αν κάποτε έμενε μόνος του, δεν πήγαινε σπίτι φυσικά, όλο και κάποιο κορίτσι θα ήταν διαθέσιμο για να περάσει την νύχτα μαζί του. Πολλές ήταν και οι νύχτες πάλι που έκοβε μόνος του βόλτες στο τροπικό δάσος της πόλης του, παρόλο που ήταν αρκετά μακριά από το σπίτι του. Ένιωθε μια ξεχωριστή σύνδεση με την φύση, είτε είχε να κάνει με το δάσος είτε με την θάλασσα...

___________________________________________________________________________

ωππ?! Πως σας φάνηκε το πρώτο μου κεφάλαιο;  Ελπίζω να σας άρεσε πάντως, και θα σας ήμουν ευγνώμων εάν μου αφήνατε τα σχόλια και τις προτάσεις σας αναφορικά με την πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια!!