A Farce Love Story (Cycle d'Amis Series #4)

Epilogue

Farce-its not
"Love may take a lot of time; I almost believe that my love story is a farce. That it will be too much ridiculous to be true especially when he-my idol is so hard to reach. Para siyang bituin na tinatanaw ko lang noon pero heto at abot kamay ko na"
I turned off the television, it's an interview of a girl who fell in love with an artist at sinasalaysay niya sa buong mundo ang pagmamahalan nila na hindi niyo lubos akalain na mangyayari. I sighed. It's been a three years since I woke up with that accident, at ngayon medyo nasanay na din ako na ito ako nabubuhay sa mundo kung nasaan ang mga kaibigan ko. Masaya naman ako ngayon dahil kahit na sila ay may kanya- kanyang love life at ako ay wala pa focus naman kami sa pag- aaral namin.
I reach my phone ng tumunog ito at napangiti na lamang ako ng mabasa ko ang pangalan ni Ace-don't get me wrong dahil wala naman akong nararamdaman sa kanya. May isang cute lang kasing tatawag sa akin gamit ang phone ng daddy niya.
"Tita!!" I laughed ng masagot ko na ang tawag.
"Yes baby?" pumunta ako sa may veranda at tinanaw ang bahay nila, napangiti ako ng makita ko siyang nasa play ground at kasama ang kapatid niya.
"Mama said that they'll be out of town with dada at hindi kami kasama kaya please tita diyan nalang ako sa inyo" napa- pout ako. Wala na kasing ibang ginawa ang dalawa kungdi ang mag out of town tapos gagawin pa akong baby sitter.
"Ta!!" napatawa ako ng bigla na lamang sumigaw ang kapatid niya.
"Okay- okay but can you give the phone to mommy?"
"Ehh they're not here naman tita eh, I just sneak in dada's room only to find out that they're out of nowhere and dada's phone left in the desk" napapailing na lamang ako. For sure nasa bahay lang silang dalawa and playing hide and seek.
"Okay- okay wait for a minute pupuntahan ko kayo diyan" then I turn off the phone at agad na nag shower. For the past three years ang daming nagbago. Gail and Zach had their break up when Gail found out about Zach's affair but after a year they had their closure and Zach ask for forgiveness and second chance at dahil mahal naman talaga niya si Zach ay pinayagan niya at ngayon nga ay going strong pa din sila, like as if they didn't had an issue before at plano nga nila ay magpakasal na after they will graduate pero wala paman ding confirmation dahil gusto ni Gail na makapagtapos na muna ng pag- aaral. While Ace and Vanessa on the other hand had their marriage after she gave birth with her cute little babies and they named them Axcel and Vicky and yep they are twins. Noong ipinanganak ang dalawa labis ang kasiyahan na nararamdan ng dalawa dahil sa wakas, ang sinimulang pagkakamali ay nauwi sa isang magandang buhay. After that nag- aral ulit si Vanessa at naka graduate then proceed to her degree habang si Ace naman ay nag- aaral at nagtratrabaho sa companya nila. And after two years she's pregnant again, walang hiyang Ace kasi eh, masyadong mahalay kaya ayon kahit na buntis ay nag- aaral pa din at hindi na naman iyon issue sa school, well she's already married kaya wala ng chismis and lastly ay si Alpha na nasa America pa din, nag ska- skype kami minsan- minsan at wala pa naman daw siyang karelasyon ni hindi nga alam alam kung ano ang nangyari sa kanila ni Michael pero sabi naman niya they are friends hanggang sa nitong buwan ay habang nag- uusap kami through skype, Michael appear in her room at doon namin nalaman na sila na pala at matagal na nila iyong tinago. Maswerte sila dahil may kanya- kanya na silang buhay habang ako andito padin, masaya pero naguguluhan.
"O SAAN na naman kayo nag susuot?" tanong ko sa dalawa ng makapunta na ako sa bahay nila. Kanina pa nakatulog ang tatlo sa kakalaro at ito namang dalawa ay ngayon ko lang nakita. Humagikhik sa akin si Vanessa habang si Ace naman ay napapailing na lamang na nagpaalam sa asawa niya. Napa face palm ako.
"Seriously guys? Did you just had your quicky sa stock room niyo?" napa- irap pa ako ng tumawa si Ace. Hindi pa pala naka alis ang gago.
"Over ka naman Trix. Hindi no, may hinahanap kasi kami kaya ayon natagalan"
"Whatever" sabi ko nalang at kumagat ng apple.
"Nga pala, saan daw kayo pupunta? Narinig ko kay Vicky na may out of town na naman daw kayo?" naghugas ng kamay si Vanessa at umupo sa high stool.
"'yon na nga, we change our mind at ikaw nalang ang papupuntahin naming, you know Michael and Alpha are coming home for the summer at gusto may gusto silang ipasundo" tumaas ang kilay ko.
"And?"
"And ayon, we decide na puntahan si Zai dahil gusto siyang maka- usap ni Alpha at Michael at dahil nga hindi namin siya mahanap through communication ay we decide to go there at sabihin sa kanya" tumango- tango na lamang ako. Okay lang naman sa akin na ako ang pupunta dahil wala naman akong ginagawa sa ngayon.
"At tsaka iyong dalawa din, hindi naming mahagilap" nap ailing na lamang ako, alam ko naman kasi kung nasaan ang dalawa. Zach told me na aalis na muna sila para maka pag unwind but uuwi din naman.
"Hayaan mo na ang mga iyon alam mo naman ang nangyari sa dalawa diba?" tumango na lamang siya at tumayo na pero bago 'yon ay may kinuha siyang papel at may isinulat doon.
"Here, iyan ang address, puntahan mo na lang bukas ha? Okay lang?" ngumiti ako at tumango tsaka umalis na. As what she said bukas ko nalang puntahan kaya uuwi na muna ako sa bahay.
Ng makarating ako sa bahay. Napangiti na lamang ako ng mapakla. Lagi nalang kasi akong nag- iisa at minsan nakakasawa na. Though sa kabilang bahay ay doon naman nakatira si Zach habang sa tapat ay bahay ni Gail at sa tabi ay bahay nina Ace at Vanessa. Kung tutuusin malaki na ang pinagbago ng mga buhay naming at kahit na ganoon masaya parin naman kami.
"NASAAN na ba ako?" tanong ko sa sarili ko habang nilalakad ang mga villa sa resort na ito. Hindi ko kasi alam kung nasaan na ang villa ng lalaking iyon tsaka madami ding tao ngayon sa resort since papalapit na ang summer.
"Uhm excuse me" tawag ko sa isang babae na nakaupo sa ilalim ng puno, tinignan niya ako kaya ngumiti ako sa kanya.
"Do you know where villa number 4241 is?" kinuha niya sa akin ang papel at ngumiti.
"Ay opo alam ko po, doon po 'yan eh medyo malayo pa dito" tumango na lamang ako at nagpasalamat pagkatapos ay pinuntahan na ang villa na iyon ngunit habang naglalakad ako ay bigla na lamang may tumilapon na bola ng volleyball at tinamaan ako sa ulo. Napa upo ako sa sakit.
"Nako miss sorry" tumingala ako at handa na sanang pagsabihan ang lalaki ng bigla na lamang akong natigilan. His brown eyes is so familiar pero alam ko, hindi ko pa siya nakikita. Pinagmasdan ko ang kanyang mga ngiti na naglalarawan sa kanyang pulang labi, ang kanyang mga matang nangungusap at tumatagos sa aking kaluluwa. Ang kanyang matatangos na ilong, unti- unting tumulo ang aking luha hindi ko alam pero sa bawat pag tingin ko sa kanya ay unti- unting nakikita ko ang lalaki sa panaginip ko na laging nakatalikod sa akin. Unti- unti itong humarap at doon parang isang pelikula ang nakikita ko, na para bang bumabalik ang lahat ng ala- ala ko sa kanya. Ang lalaking nakasama ko sa panaginip ko na alam kong totoo iyon.
"E-enzo" ngumiti siya sa akin at agad akong niyakap. Ang mga yakap niyang nakalimutan ko, ang mga ngiti at haplos niyang name- miss ko. Siya... siya ang prinsipe ko. At alam ko na katulad ng babaeng nasa telebisyon kahapon, hindi na ito magiging farce dahil ito... totoo na.

--**--
Hi! Hello! Readers, natapos ko na naman ang librong ito. Hoo sa wakas ay nabawasan na naman ang tatapusin ko. Hihi, thumbs up naman diyan guys, well anyways bago ko siya isara gusto ko lang sanang sabihin sa inyo na thank you sa suporta at sana bukod ditto ay babasahin niyo din ang ibang libro ko. At wala na itong part two, gaya ng ibang libro ko na naka line sa series na ito, it will be and open- ended story na nasa inyo na kung ano ang mga susunod na mangyayari. Tsaka sa totoo lang hindi ko talaga lubos inisip na ang kwento na ito ay ganito ang kalalabasan, this is really not the plot that I think simula noong una dahil hindi naman talaga siya magkakaroon ng amnesia pero dahil sa iyon na ang naisip ko ay ginawa ko nalang.
Tsaka gaya ng ibang kwento, maari nating maranasan sa totoong buhay ang mag mahal, ang maging masaya na hindi na natin lubos akalain na mangyayari ito sa buhay natin. Lahat ng bagay na nadito sa mundo natin ay maaring maging totoo kapag tapat tayo at kontento, kapag hindi tayo nagmamadali sa lahat ng bagay. Masaya ako dahil kahit paano ay sa pamamagitan ng mga kwento ko ay maipamahagi ko ang mga naranasan ko na sa kasulok sulukan ng kwentong ito, doon nakatago ang isang buhay na kailan man ay hindi natin inaasahan na mangyayari. So Guys, thank you sa pagbabasa nito at sana silent readers, paramdam naman diyan oh.

Paalala: hindi po ito edited kaya sorry sa errors tsaka phone lang gamit ko kaya medyo iba ang outcome pero try ko pa ring ayusin pag naka pc na ako.