GİZEMLİ MAFYA

~ KAÇIŞ ~

ARKADAŞLAR BAŞTA SİZE ŞUNU SÖYLEMEK İSTİYORUM.

OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI GÖREMEYİNCE İÇİM ÇOK KÖTÜ OLUYOR.

LÜTFEN YORUM. VE OYLARINIZI. EKSİK ETMEYİN

+10 VOTE OLURSA BORANIN AĞIZINDAN YAZACAĞIM

BEN DAHA VAZLA SİZİN VAKTİNİZİ ALMAYAYIM

İYİ OKUMALAR:-)

"tamam her şey için yine teşekkür ederim "dedim ve onu. Tarif ettiği yoldan zor olsada yürümeye devam ettim her tarafım sızlıyor ayağımın acısıda artmaya devam ediyordu. Aslında biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı. Hemen bir ağacın dibine oturdup soluklanmaya çalıştım göz kapaklarım ağırlıklarını belli ettiklerinde daha fazla dayanamayıp kapandılar.....................

Karanlık sokakta adımlarımı hızlandırmaya başlamıştım ama bacagımdaki kesikler hız seviyemi düşürmeme neden oluyor du.

Sanki bana inat yaparmış gibi karanlık ve ürpertici sessizliğe sahip olan sokak labanlardan bir tanesini daha kendi esaretine alırken şansıma lanetler yağdırmaya başladım.

Karanlıktan son derece çok korkardım ben.
Kesiklere aldırmadan adımlarımı koşar hale getirdiğimde bir yandan arkamdan gelen varmı diye panikle kontrol ediyordum.

Korkuyordum hemde çok korkuyordum. Sadece evime varmak istiyordum. Allah kahretsin ki sokağı bile aydınlatacak tek bir ışık bile yoktu.

Tam izimi kaybettirmenin vermiç olduğu hissi hissedeceken arkamdan gelen sesler bu duygu elimden aldılar.

"Sürtük....... Sürtük....... Söz hiç bir şey yapmayacağım...."

Gelen ses resmen kalbime işkence ederken korkudan ne yapacağımı bile bilmiyordum resmen korkunun esareti oldum. Sesler dahada yakınlaştıkça son gücümle koşmamımı yoksa ölmemimi isterdim diye düşündüm.

Tabikide vaar gücümle koşmaya başladım. kesikler hala bana engel oluyordu ben hangi kafayla orda uyuya kaldıysam beni elleriyle koymuş gibi buldular bende korkunun.vermiş olduğu duyguyla koşmaya başlamıştım.

Karanlık sokakta nereye bilmediğim halde sınırlarımı zorlayarak koşuyordum. Arkamdan atılan bil el silah sesiyle bütün hücrelerim dondu. Korkunun vermiş olduğu hisle hemen vücudumun her tarafım kontrol ettim. Ve tekrar koşmaya başladım.

Tekrar gelen sesle kalbim bana işkence etmeye başladı.Dün geceden bu zamana kadar yaptığım şeyi yapıp koşmaya başladım. Etrafta tek bir insan bile yoktu, hatta ev bile yoktu
Daha ne beklerdim ki ev Olmayan yerde insan ne arasın. Şansıma bir kere daha lanetler yağdırıyorum.

Gücümün Son damlalarının daydım artık, dayanıcak gücüm kalmadı daha ne kadar böyle koşmaya devam edersem kesin bir yerlerde bayılır kalırım sonra o manyak adamlarda beni yakalar . Hiç ölmeye niyetim yok hele manyak mafyanın elinde ölesim hiç yok.

Sesler karanlık sokakta varlıklarını bir kez daha hissetirdiklerinde korkuyla çakıl taşlı olan yola doğru koşmaya başladım.

Kendimden nefret ediyorum.....
Ailemden nefret ediyorum........
Boradan nefret ediyorum..........
Aslında her şeyden nefret ediyorum.......

Çakıl taşlı yola doğru kalbimin gümbürtülü sesiyle karanlığın beni almasına izin verip ona doğru Son Sürat koşuyorum. kesikler ve darp izleri buna engel olsalarda koşmaktan başka çarem yok, Allah kahretsin ki daha adım bile atacak gücü kendimde bulamıyorum.