Vallen en Opstaan

- 6 -

Hoofdstuk 6

Het getril van haar telefoon ontwaakte Alessa van haar slaap. Als ze iets haatte dan was het dat ze makkelijk van bepaalde dingen zoals geluiden wakker werd. Met gespleten ogen keek ze naar waar ze haar telefoon had neergelegd.

"H-hallo?" zei ze slaperig.

"Zijn jullie al klaar? We vertrekken over minder dan uur naar het vliegveld hé." riep de persoon aan de andere kant van de lijn.

"Hmm."

"Alessa!!! Drie kwartier!! 45 minuten. Opschieten! Het vliegtuig wacht niet en we moeten daarvoor ook nog eerst inchecken." Ze herkende de stem van Jason en gelijk opende ze haar ogen. Ze keek opzij naast haar lag Daley nog te slapen.

"Ik kom eraan! Ben met 20 minuten klaar. Tot zo." antwoordde ze en hing op. Ze legde haar telefoon op het nachtkastje en draaide zich weer om naar Daley.

"Daley?" zei Alessa en drukte tegen zijn schouder, maar niks gebeurde, ze schudde haar hoofd een domme manier om hem wakker te maken hij was in een diepe slaap. Ze dacht even na en schoof wat dichter naar hem toe. Ze legde één been om die van hem en drukte een kus op zijn mondhoek, Daley bewoog gelijk als tegen dat hij wakker was.

"Dal, ik moet gaan." zei Alessa en keek hem even aan. Hij opende zijn ogen en keek haar aan.

"Hmm, waarom?" antwoordde hij en sloeg zijn arm om Alessa haar lichaam. "Blijf nog héél even liggen."

Alessa schudde haar hoofd en probeerde uit Daley zijn arm vandaan te komen. "Hoe graag ik het ook wil, het kan niet. Ik mis anders mijn vlucht en ik moet nog douchen. Ik heb nog maar een half uur om klaar te maken én me koffer in te pakken."

Daley keek met een pruillip toe hoe Alessa het bed verliet. Ze pakte haar kleren uit de badkamer en liep naar de deur. "Krijg ik niet eens een afscheidskus na mijn geweldige performance van vannacht?"

Alessa rolde haar ogen en liep terug naar Daley die een brede glimlach op zijn gezicht had.

"Laat je me weten als je geland bent?" vroeg Daley. Alessa knikte en sloot de deur achter zich. Zo snel als ze kon haastte ze zich naar de lift en naar de verdieping waar zij verbleef.

Alessa klopte een paar keer achter elkaar op de deur. Het duurde even voordat er werd open gedaan door Jessie die in haar ogen wrijfde. "Over minder dan drie kwartier vertrekken we naar het vliegveld dus als ik jou was zou ik maar omkleden en je koffer inpakken." zei ze toen Jessie weer terug naar bed liep. Alessa liep naar haar koffer en haalde haar kleren eruit. Ze keek op en zag dat Joël nog lag te slapen. Lachend schudde ze haar hoofd en liep naar de badkamer om zich klaar te maken.

-

Het weer in Nederland was niet om vrolijk van te worden. Met z'n vieren liepen ze naar de bagageband en gelukkig konden ze gelijk hun koffers van de band af pakken. Alessa deed haar telefoon aan en zag een aantal gemiste oproepen van Aiden met daarachter een paar app berichten. Ze opende haar Whats App.

Aiden Martens:
Less, ben je al geland? Als je dit leest kom zo snel mogelijk naar VUmc. Oma gaat achteruit.

"Is er iets aan de hand? Ben je iets vergeten in Barcelona?" vroeg Jason die merkte dat Alessa afwezig was.

"Ik moet gaan, het gaat niet goed met mijn oma." antwoordde ze alleen. Haar oma had borstkanker en ze kon niet meer geholpen worden. Elke dag ging ze een stapje achteruit en was wachten op het moment.