Vallen en Opstaan

- 7 -

Hoofdstuk 7

Die middag was Noël haar komen ophalen zodat ze toch nog afscheid kon nemen van haar oma. Haar tantes hadden gezegd dat ze gewoon bij de begrafenis aanwezig kon zijn maar ze weigerde. Alessa wilde dat haar vader afscheid kon nemen van zijn moeder zonder dat hij wist dat zijn dochter erbij was. Ze wist dat hij haar er gewoon niet bij wilde hebben en dat had ze maar geaccepteerd wat haar moeder en broers belachelijk vonden. Nadat ze afscheid had genomen was ze nog wat gaan drinken met Noël in de stad. Noël wilde een hechte band met zijn zusje net zoals zij had met Aiden en Nevel.

Toen ze thuis kwam had ze eerst wat boodschappen gedaan en daarna had ze snel een pasta Carbonara als avond eten in elkaar geflanst. Voor de zoveelste keer ging Alessa haar kledingkast door. Ze wist niet wat ze aan moest trekken. Een jurk of toch een rok? Een broek zou ook kunnen alleen dan is nog de vraag wat voor soort broek? Hopeloos keek ze naar haar kleding, ze moest echt weer even tijd maken om te gaan shoppen.

Alessa dacht even aan wat Chey altijd zei als ze haar outfit niet kon vinden. "Omdat je bij SuperTrash werkt betekend het niet dat je in je vrije tijd ook altijd een jurk of rok aan moet trekken Lessie. Een spijkerbroek met of zonder scheuren, een blouse of t-shirt met een blazer erboven en sneakers of hakken eronder is ook een optie. En nee het is niet asociaal als je met wat scheuren in je broek loopt."

Ze pakte het uit haar kast en legde het over haar stoel heen. Het was zeven uur geweest dus had ze een uur de tijd om zich klaar te maken. Ondertussen vroeg ze zich nog steeds af wie deze persoon was. Vanochtend had ze Daley een app gestuurd met de vraag of hij haar die rozen had gestuurd maar hij antwoordde dat als hij rozen aan haar wilde geven hij het zelf persoonlijk zou komen brengen.

Beneden hoorde ze de deur met een klap dicht gaan. "Less ben je thuis?". Ze herkende de stem van haar beste vriendin.

"Ja boven." riep ze terug en trok haar spijkerbroek aan.

"Van wie zijn die rozen op de eettafel?" Alessa haalde haar schouders op en ging verder met omkleden. Chey keek haar vaag aan.

"Ik heb geen flauw idee. Dit is al de tweede keer dat dezelfde persoon iets heeft laten bezorgen. Voordat ik naar Barcelona vertrok kreeg ik een Buddha to Buddha ring én armband." antwoordde Alessa en keek haar beste vriendin aan.

Een grijns verscheen op Chey haar gezicht. "Misschien heb je een stiekeme aanbidder of Daley heeft je dit allemaal gestuurd."

Alessa trok haar wenkbrauw omhoog. "Hoezo nou weer Daley?"

Chey rolde haar ogen. "Ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen Less. Ik weet heus wel dat jullie elkaar hebben gezien in Barcelona." Alessa keek op en begon te blozen.

"Kom maar op. Ik heb de hele avond tijd, Kevin moet vannacht werken in Rotterdam." zei Chey. Alessa begon te lachen en schudde haar hoofd.

"Ik ga over een half uur weg. Als ik terug ben dan vertel ik je alles oké?"

Chey rolde met haar ogen. "You better be."

-

Het was precies acht uur en de deurbel ging. Ze opende de deur en Daley stond voor haar met een glimlach op zijn gezicht en zijn jas in zijn hand. "Hey."

"Hey." zei Alessa en keek hem verbaasd aan.

Daley krabde zoals altijd als hij zenuwachtig was achter zijn oor en Alessa wist genoeg. "Die rozen waren van mij." zei hij. "Net zoals die Buddha to Buddha."