"Evil, gelebilirsin. Yüzme. Sadece yürü." Suda olduğumu, suya olan korkumu önemsemeden sadece onun olduğu yere doğru yürüdüm. Yaklaşık 17 yıldır, kendimi bildim bileli, sudan korktuğumu hatırladım. Su, çoğu insanı rahatlatırdı, özgür hissettirdiğini söylerlerdi. Hiçbir zaman öyle olmamıştım. Suya girdiğimde, orada kaybolup gideceğimi düşünürdüm. Sanki herkes onu kendine dost bellemişken, o suyun beni düşman edinip en derinliklerine gömeceğini düşünürdüm. Küçükken, herkes denizkızı masallarını dinleyip denize koşarken, ben elime resim defterimi alıp bir küre üzerine şekiller çizerek kendi dünyamı yarattığımı hatırlıyordum. Harry'yle aramızdaki mesafeyi kapattığımda suda dengede kalabilmem için elimi tuttu ve suyun içinde aramızdaki tüm mesafeyi kapatarak nefesini suratıma üfledi. "Işte benim kızım." Fısıldayarak konuştuğunda bu kadar yakın olmamızdan istifade edip ona doğru biraz daha uzandım ve çenesini öptüm. Yaptığım şeye güldüğünde o güzel kahkaha tınısı kulaklarıma doldu ve bir kez daha onun her zerresine ne kadar hayran kaldığımı fark ettim. Her güldüğünde, herkesin hayran kalacağı bir tını, ve her hareketinde belirginleşse de, özellikle güldüğünde öpmek isteyeceğiniz gamzeleri ortaya çıkıyordu. Parmağımı uzattım ve iyice çukurlaşmış olan gamzelerine dokundum ve güldüm. "Bu kadar garip olmanı seviyorum, Evil." Gülümsedikten sonra beni kucağına aldı ve kıyıya kadar ilerledi. Onun herşeyine hayran kalmayı, bana gülümsemesini, bu kadar güzel ve büyük bir kalbi olmasını seviyordum. Tamamen her zerremle, onun her parçasını seviyordum.
Şimdi ise, bana o hayranlıkla hatırladığım anıları bırakan kişi, artık sadece anıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
REVIVAL | Harry Styles
FanfictionGüneş denizin üzerinde git gide yükselirken, etrafı kavuran ışınları da, her yeri kavurabilecek ısıya getiriyordu. Güneş, cehennem kadar sıcaktı, ve yere süzülen güneş ışınları da, birleşince cehennemi kendi aralarında boğabilecek kadar güçlü, cehen...
