Askeri Kamp

2.Rozet

Herkese tekrardan merhaba sevgili okuyucularım, kitabin konusunu değiştirdiğimi burda da duyurmak istedim ki belki aranızdan bir kaçının haberi olmaz dedim o yüzden kitabin konusnu değiştiğini bilmeyenler 2.bölümü oku,adan once 1.bölümü okumanızı rica ederim. İyi okumalar.
◆◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◆◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◆◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◆
Benim hayat hikayem tam olarak buydu , herşey ikizim içindi. Şuan elimde ki bruşmuş olan kağıta baktıkça geçen sene olan herşey benim için tazeleniyordu, tam yeni unutmuşum derken gerçi kimi kandırıyorum doğru düzgün unutamamıştım. Broşüre baktıkça gözlerim daha çok dolarken daha fazla dayanamayıp elime broşüru alıp aşağa babamın yanına inecektim. Ne olursa olsun sırf Kutay için o kampa gitmem gerekti , belki oraya gidince kendimi rahat hissederdim kim bilir. Bir kez daha yazımı üzelekrek geçirmek istemiyordum , herşey ama herşey Kutay içindi. Broşürde son birkez daha göz gezdirdikten sonra hızla aşağa inip bu konu hakkında konuşmam gerekti.

Aşağıya inip babam ve anneme baktığımda salonda yoklardı bahçede olmalılardı , bahçeye baktığımda sandalyede oturup kahvelerini yudumluyorlardı. Yanlarına gitmek için hızlı adımlar ile gidip bende kendime bir sandalye çekip oturdum. Bana bakarlarken elimdeki broşürü gosterip

"Anne baba sizden birşey isteyebilir miyim"dedim ciddi bir şekilde, bana şüpeli bir şekilde baktıktan sonra

"Ne isteyeceksin"dedi babam. Aynı bakışla, gözlerimi babama doğru çevirdim

"Çok birşey istemiycem bana öyle bakmayın, sadece kampa gitmek istiyorum askeri kampa "dedim aynı ciddiyetimi koruyarak.

Babam dediklerimi anlamamış gibi suratıma bakarken , annem yüzünü babama çevirmiş tedirgin bir şekilde babamın vereceği cevabı bekliyordu. Babamda olanları yeni anlamış gibi yüzümü inceledikten sonra

"Kumru gidemesin izin vermiyorum ki Kutaydan sonra kesinlikle olmaz, Kutayada izin verdim sonra ,her neyse Kutaydan sonra seni kaybedemem "dedi babam sinirli bir şekilde.

Bu cevabı vereceğini bildiğim için suratımda hiç bir mimik bile oynamazken annem kafasını eğimiş sadece bizi dinliyordu. Çok hissiz bir şekilde babama bakarken

"İster izin ver ister verme ben gidicem baba sadece sizede sormak istedim neyse "dedim aynı yüz ifadesiyle. Annem kafasını kaldırıp bana baktı ve

"Kumru kızım olmaz gidemezsin, Kutayın acısı daha dinmeden sana birşey olmasına kesinlikle izin vermem veremem"dedi annem üzgün bir şekilde.

Aslına bakarsan böyle konuşmaları çok doğruydu ama ben o kampa gitmeyi çok istiyordum belki kampa gidersem Kutayın yapamadığı ben yapardım ve onu belki mutlu ederdim.

"Anne baba anlamıyorsunuz o kampa ben gitmek istiyorum siz her ne kadar istesenizde istemesenizde"dedim sesimi birazdaha yükselterek.

"Kumru kızım gidemezsin diyorum bundan daha ötesi yok hem sen askeri bir kampta birşey yapamazsın yani gidemezsin izin vermiyorum!"dedi babam ciddiyetini koruyarak.

Kesin niye niçin istediğimi anlayamıyorlardı bunu biliyordum belki niçin istediğimi anlarlarsa izin verebilirlerdi o yuzden son birkez daha konuştum.

"Baba belki sen böyle düşünebilirsin ama ben o kampa sırf Kutay için gidiyorum belki onun yapmak istediğini ben yaparsam mutlu olur hemde ben o kampa gidersem onu yanımda gibi hissedeceğim bütün isteğim bundan , nolur anla hatta anlayın beni lütfen"dedim üzgün bir ses tonunda.

Babam gözlerini gözüme kinetlemiş bir şekilde bakarken

"Hayır Kumru her ne kadar onun için gidecek olsanda istemiyorum!"dedi kaşlarını çatarak bakarken.