The Bodyguard

Ang Pagtatanggol Part 3

.

The Bodyguard

CHAPTER 3

Itataas na sana ni Liam ang tuwalya para muling maidlip nang tumayo ang isang lalaki sa unahan ng bus at ang isa pa sa kaniyang likod. Napakislot siya nang hinawakan ng nakatayo na sa tapat niya ang kaniyang braso at nakatutok ang baril sa kaniyang sintido.

Nanlaki ang mga mata ni Justine sa kaniyang nakita.

Kailangan niya ng bilis ng isip at kilos para mapagplanuhan ang susunod niyang gagawin. Ito na ang kinatatakutan niya kanina pa. Nangyayari na nga at kitang-kita niya sa mukha ni Liam ang takot at pagkabahala. Siya man ay sandaling kinilabutan sa maaring mangyari dahil isang pagkakamali lang nila ni Liam ay sasabog ang ulo ng huli.

"Hold up 'to! Kung ayaw ninyong masaktan, ilabas na lang ninyo ang kailangan namin sa inyo!" sigaw ng lalaking nasa bahaging harapan ng bus. May hawak din itong baril na itinutok niya sa mga pasahero.

Nagkagulo na ang lahat. Ang kanina ay natutulog sa kanilang mga upuan ay parang nasasaniban sa takot at pag-alala para sa kanilang kaligtasan at sa kaunti nilang hawak na kayamanan. Nagsimulang humingi ng awa ang ilang mga matatanda na hindi sila sasaktan. May umiyak na mga bata at ang mga lalaki ay hindi din alam ang gagawin kung kailangan ba nilang lumaban o ibigay na lang ng gano'n kadali ang kung anong meron sila.

"Ikaw, tumayo ka." Singhal ng lalaking nakatutok ng baril sa sintido ni Liam.

Tumingin muna si Liam kay Justine bago ito nanginginig na tumayo. Sa pagkagulat at takot ay walang maapuhap si Liam na sasabihin. Ngayon lang siya napasok sa ganoong sitwasyon, ngayon lang siya natutukan ng baril. Sa TV at pelikula lang niya dati iyon napapanood. Akala niya, hindi iyon mangyayari sa kagaya niya. Ngunit nasa mundo na pala siya ng masa. Totoong mundong ginagalawan ng mga ordinaryong mamamayan. Abut-abot ang kaba sa kaniyang dibdib. Pinagpawisan siya. Nawala ang kanina ay pagkahilo at ginaw na nararamdaman niya. Batid niyang nasa bingit na siya ng kamatayan. Ngayon na niya higit naiitindihan ang Daddy niya kung bakit ipinipilit nito noon na kailangan niyang magsama ng PSG. Sana lang hindi siya makilala na anak siya ng Presidente.

"Hawakan mo ang bag na ito at isa-isahin nating kolektahin ang mga cellphone at pitaka kasama ng mga alahas ng lahat ng pasahero, kung may problema ka sa sinabi ko, ikaw ang unang totodasin ko, gago!" malinaw na sigaw ng pangalawang lalaki habang itinulak siya para simulan ang pangungulimbat. Kasunod iyon ng paghugot nito sa pitaka at mamahaling cellphone ni Liam.

"Ikaw! Akin na ang cellphone mo at pera!" sigaw ng lalaki kay Justine.

Mabilis namang ibinigay iyon ni Justine saka sa nakita ni Liam na histura nitong takot na takot ay alam niyang wala siyang maasahan sa kasama niya. Hindi siya nito maipagtatanggol. Ano nga ba kasi ang aasahan niya sa mag-e-valuate lang sa kaniya?

"Sige na! Bilisan mo gago!" singhal muli ng pangalawang lalaki kasunod ng malakas na pagtulak kay Liam. Halos madapa si Liam lalo pa't patuloy pa din ang driver sa pagpapatakbo ng bus. Sinabihan kasi ng lalaking nasa harapan na ituloy lang ang biyahe dahil kung hindi ay basag ang bungo ng driver o babaril sila ng kahit sinong pasahero. Nagsimula na ding nanghablot ang lalaki nasa harap ng mga gamit ng mga bibiktimahin nila.

Kitang-kita ni Liam yung pagmamakaawa ng ibang pasahero. Yung kahit barya na lang kung tutuusin ay hirap na nilang bitiwan. Kahit mumurahing mga cellphone ay iniiyakan ng ilang mga kabataan. At masakit sa kaniya na nakikitang ginagamit siya ng mga holdaper para kunin sa kanila ang mga mahahalagang bagay na iyon. Umiiyak na ang ilang mga pasahero. Nang may isang matandang babae na ayaw ibigay ang singsing nito na tanging alaala na daw nito sa pumanaw niyang asawa ay dumugo ang puso niya. Awang-awa siya at napaluha na siya nang makitang tinutukan na ng pangalawang lalaki ng baril ang noo ng matanda. Namutla ang matanda at halos himatayin. Kung may magagawa lang sana siya.