Sensiz Olmaz

Bölüm - 4

Cumaları her zaman en sevdiğim gün olmuştur.Ben de cuma takıntısı var galiba.Bir cuma klasiği olarak okuldan eve döner dönmez acı soslu makarna yapmaya başlarım. Tabii ki bu cumada aynı şeyi yaptım,acılı makarna her zaman vazgeçilmezim olmuştur. Makarnayı yaptıktan sonra,televizyona en sevdiğim filmi takıp izledim. Her cuma aynı film hiç değişmedi. Filmin konusunu size hemen kısaca anlatayım. Hayatı dört dörtlük bir kız, maddi durumu olabilecek en iyi seviyede,19 yaşında olmasına rağmen bir sürü sevgilisi olmuş ve gıcık bir şekilde çok şımarık. Günün birinde maddi durumları çok kötü seviyeye düşer. Babasının şirketleri batar ve kız depresyona girer. Hayattan soğur,bütün markaları şeyleri babasına vermesi gerekir telefonunu bile. Özel okuldan alınıp devlet okuluna alınır,hayatı yerle bir olur. Sevgilisi,arkadaşları artık bu kızı ezik bulur ve iletişimi keserler. Kızın durumu böylece daha da kötü olur,her şeyiyle kendinden bile utanır. Devlet okulunda karşısına bir çocuk çıkar ilk başlarda çocuk zengin olmadığı için onunla takılmak istemez. Zaman geçtikçe ve bu çocuk kızın peşini bırakmadıkça yavaş yavaş birbirlerinde  elektrik mi dersin artık ona aşk mı sevgi mi dersin bilemem her neyse o şeyden artar. Dışarı çıkarlar bisikletleriyle gezerler falan lüx yerlere gitmezler ama yine de hep yan yana olurlar. Kız ilk defa birine böyle aşık olur ve birden hayatı değişir.Maddi yönden algılamayın,manevi yönden. Böyle aylarca takılırlar. Babası bu sırada şirketlerini yeniden canlandırmaya başlar,yavaş yavaş maddi durumları eskiye döner. Tabii bu sırada çocuğun maddi durumu hala aynı kalır.Kız gene eskiye dönünce yavaş yavaş çocuğu unutmaya başlar. Aradan seneler geçer,birbirlerinden çoktan ayrılmış olurlar. Kız maddi durumu çok iyi bir çocukla evlenir. Aşık mıdır? Hayır. Para gözünü boyamış resmen.Yaşları artık 35'e gelir. Kızın eşi trafik kazasında hayatını kaybeder. Ay bir kısmı atladım. Beş sene önce falan babası annesini aldatır. Annesi bu durumda perişan olur, elini eteğini hayatından çeker. Babasının yanına taşınır. Kızda bir nevi ortada kalmış olur. Tek dayanak noktası o eşi olur falan. Şimdi o eşini kaybettiği ana gelelim. Eşini kaybettikten sonra kız maddi hiçbir şeyi kalmaz. Bir şirkette insan kaynaklarında çalışmaya başlar. Patronu katları dolaşırken,kızın masasına doğru yaklaşır. Ve tabiki o fakir çocuk karşına çıkar. O fakir çocuk şimdi koskaca bir şirketin sahibi olmuştur. Kız umut dolar işte,bu çocuğa geri döneceğini sanar hatta o şirket sahibi çocukda kıza umut verir. Ama çocuğun içinde senelerin verdiği bir öfke vardır. Kız artık dayanamaz çocukla ciddi bir şekilde konuşur,hani evlenelim dermiş gibi, çocuk kabul etmez. Hatta işten bile atar. Sonra film bitiyor. Bence böyle bitmemeliydi ama böyle bitiyor. Filmin konusu anlatmadan önce kısa demiştim diye hatırlıyorum.Şimdi yazdığım yazıya bir baktımda gerçektenn çok kısa olmuş :). Üniversite çok iyi geçiyor,bu yüzden çok mutluyum. Sadece biraz para sıkıntım var o kadar.Babamın gönderdiği para artık yetmemeye başladı. Bu yüzden bir yerde çalışmalı mıyım acaba? Neyse cuma günümü böyle şeyleri düşünerek bok etmek istemiyorum. Bugün bitsin de yarın düşünürüz.

***

Dün gece,cuma gecesi, saat beş gibi uyumuştum. Bu yüzden bugün uyanmakta güçlük çektim. Uyandığımda,yan masadaki külüstür gibi yavaş telefonumu aldım elime.Genelde hiç bildirim olmaz ama bu sabah şaşırtıcı bir şekilde mesaj gelmişti.Bir heyecanla tuş kilidini açıp mesajıma baktım.Tabiiki de tek arkadaşım olan Bilge. Yani zaten başka çevremde insan olmadığı için bir an neden heyecanlandım bilmiyorum. Bilge sabah on gibi atmış bana mesajı. Tabii ben on ikide uyandım. Mesajda ;

"Akasya eğer bugün müsaitsen buluşalım mı?" demiş. Aslında bugün bir planım yoktu. Bu yüzden,

"Mesajını yeni gördüm Bilge.Eğer hala buluşalım dersen ben müsaitim :)" dedim. Mesaj gelene kadar uyanmam için kahve makinesinde kendime kahve yaptım. Zaten kahve hazır olurken Bilge'den de mesaj geldi.