Murder - H.S

Hoofdstuk 3

Bianca opent de deur met een vriendelijke glimlach. 'Fijn dat jullie er zijn!' Ze woont in een klein knus huisje. De hal heeft oude stenen wanden met een donkerbruine houten vloer, de hal word verlicht met toortsen die in nep zilveren houders aan de muur hangen. Ze heeft een donkerbruine houten kapstok die scheef aan de muur hangt. In de hoek staat een grote trap van hout die zwart is geschilderd. Ze heeft een zwarte kast staan die matcht met de trap. Op de kast staat een grote glazen vaas met roze orgideeen, wat totaal niet past bij de middeleeuwse sfeer van de rest van de kamer, maar toch geeft het een mooi effect. 'Hang jullie jassen maar op de kapstok.' Ze blijft wachten tot we klaar zijn. 'Dankuwel, mevrouw.' Ik geef haar een warme glimlach. 'Zeg maar Bianca meiden.' Ze opent de deur die vermoedelijk naar de woonkamer lijdt. De woonkamer is in tegenstelling tot de hal strak en modern ingericht, iets wat ik totaal niet verwacht had toen ik dit huis binnenliep. Gelijk als je binnenkomt zie je een klein wit hout tafeltje met twee kleine stoeltjes. Kees kijkt op van zijn tekening en glimlacht. 'Ik deze tekening gemaak!' Trots liet hij zijn werken zien - eerlijk gezegt wist ik niet of het nou een race-auto of een tijger moest voorstellen, misschien wel geen een van beiden - 'Knap hoor!' Cici glimlach naar Kees. 'Je kan beter tekenen dan ik.' Zei Cici. En dat was zeker waar, als Cici iets niet kon was het wel tekenen. Altijd als ze iets maakte was het zo beroerd dat je dacht dat het een zon was, terwijl het eigenlijk het gele huis van haar Opa en Oma uit Spanje moest voorstellen. No Kidding. Ik overdrijf niet.

Naast het witte tafeltje had je aan beide kanten twee zwarte kasten. Toen Bianca zag dat ik er naar keek zei ze:'Daar zit het speelgoed van Kees in.' Ik knikte. Op de kasten had je dezelfde grote glazen vazen als die in de hal stond, maar dit maar met paars-blauwe orchideeën. In de rechter kant van de kleine woonkamer had je twee zwarte nep leren banken met een glazen tafel met witte poten. Voor de tafel stond een zwarte kast met witte lades, waar een kleine tv opstond, wat goed paste bij het kleine huisje. Wat er moet ik toegeven erg mooi uitzag. In de kamer hingen twee grote ramen, ze waren zo reusachtig dat het bijna leek alsof je in een serre stond. 'Dit is de woonkamer.' Ze wees naar de kleine moderne ruimte. Ze liep verder richting - vermoedelijk - de keuken.
We komen - zoals ik al dacht - in de keuken. De keuken is wit met een zwart aanrechtblad. In de hoek staat een van het aanrecht staat een witte schaal gevuld met water en grijze stenen die erin ronddobberen. In het midden van de schaal ligt een grote open gebloeide roze lelie. 'De keuken.' Gehaast loopt ze door, alsof ze zo weg moet, en een bepaalde tijd heeft afgesproken, alhoewel dat goed mogelijk zou kunnen zijn.

Ze loopt weer richting de hal, maar net voor de deur van de hal is nog een andere deur. Ze stopt haar haastige loopje. 'De wc.' Ze opent de deur, het is een vrij kleine ruimte met een witte tegelmuur met een donkerblauwe rand net onder het plafond. Er ligt dezelfde vloer, maar dan zonder donkerblauwe rand. Er staat een witte smetteloze wc met bijpassende wastafel. Er staat een kleine glazen vaas met zelf geplukte margrieten op de hoek van de wastafel. 'U heeft een mooi huis.' Merk ik op. Cici, die was blijven kletsen knikt als bevestiging. 'Klopt.' Zegt Cici, alsof ze weet dat Bianca niet gezien had dat ze knikte.

Bianca wandelde verder naar boven. 'De badkamer.' Zei ze terwijl ze de witgeverfde deur openduwde. In de kleine badkamer hangt een grote spiegel met eronder een zwarte kast met een wasbak erin. Ernaast stond een witte wc met daarboven een houten schap aan de muur geschroefd. Er staan allemaal kleine souvenirs op, zoals de Eiffeltoren uit Parijs, en een lelie met de naam Sanne erin gegraveerd. 'Wie is Sanne?' Bianca krijgt tranen in haar ogen. 'Dat is mijn overleden dochtertje, ze was vijf jaar oud.' Er rolt een traan over haar wang. 'Het spijt me voor u, ik weet hoe u zich voelt.' Antwoord ik, denkend aan mijn moeder en Tyler. Ze knikt, en loopt door naar een andere kamer. 'En dit is de slaapkamer van Kees.' Kees heeft een typische jongenskamer, met voetbalposters en een blauw bed in de vorm van een auto. 'Bedankt voor de rondleiding, mevro.. Bianca.' Verbeter ik mijzelf. Ze glimlacht naar me. 'Ik moet er vandoor,' Zegt ze, terwijl we samen de trap aflopen. 'Ik ga samen met mijn beste vriendin Sylvia naar de spa.' Ze loopt naar Kees en Cici, en geeft Kees een kus op zijn wang. 'Dag, Mama.' Roept Kees. Ze aait Kees over zijn hoofd. 'Dag mannetje, wel goed luisteren.' Kees glimlacht en zegt: 'Dat kan ik goed, Mama.' Bianca zwaait nog even naar ons en loopt dan de deur uit. 'Nou, wat wil je doen Kees?' Vraag ik. Kees krijgt een schattige glimlach op zijn gezicht. 'Naar het park!'

***
A/N. Er is iets fout gegaan met dit hoofdstuk, nadat ik hem gepost heb, dus als jullie een fout zien, meld het dan graag bij mij.

Waarschijnlijks lukt het om deze vakantie te updaten. Yes! Sorry als het niet lukt, maar dan heb ik tenminste een hoofdstukken klaarliggen.

Sorry dat ik mijn eigen naam gebruik, maar Sanne betekent lelie, en ik vond het goed bij het huis passen.

Keep Smiling!
-x- Sanne