Sessiz Katliam

2.Bölüm "DEĞİŞİM"

Multimedia:Korkut

''Ya uyansana. Geldik neredeyse. Ne kadar uykucu çıktın sen de. Altı üstü kırk dakikalık yol.'' Söylenmelerimi duymazdan gelerek otobüsten indi. Ben de peşinden indim.

Hızlı adımlarla tahmin ettiğim üzere kaldığı yere gidiyorduk. ''Ya senin adın ne? Bir söyle artık.'' Gerçekten kendimi tebrik ediyorum. Sonunda başardın sormayı Dolunay.

''Korkut.'' Güzel isim.

''Nereye gidiyoruz?''

Sorumu cevaplamadı ve durdu. Bir anda durunca ben de kendimi frenleyemedim ve kafamı sırtına çarptım. Evet sırtına çarptım. Bu nasıl boy ya sulak alanda falan mı yetişti acaba? Kafamı ovuştururken kafamı yerden kaldırıp önüme baktım. Gecekonduya benziyordu ama büyük ve dayanıklı gibiydi. Eski bir eve benziyordu.

İçeri girdiğimizde kıçını devirmiş yatan 18-19 yaşlarında iki çocuk gördüm. Korkut bir tanesinin yanına gitti ve yarısı su dolu bardağı yüzüne döktü. Döktüğü anda çocuk ''Soğuk suyun babaannesi kaşar!'' diye bağırarak doğruldu. Sonra başını ovuşturarak tekrar konuştu.

''Lan oğlum niye insan gibi uyandırmıyorsun yani ne olur dürtükleyip 'Ateş uyan.' desen?''

''Çok konuşma da Poyraz'ı uyandır Dolunay'la tanışın.''

Adının Ateş olduğunu öğrendiğim çocuk koltuktan kalktı ve yan koltuğun başına geçip Poyraz'ın üstüne atladı.

''Lan hassiktir!'' diye bağırarak Poyraz denen çocuk da uyandı. Beni farkedince hemen doğruldu ve ''Bu kız kim?'' diye sordu Poyraz'a bakarak.

''Bana sormayı denesen?'' diye atıldım hemen. Off. Senin bu huyun ne olacak acaba Dolunay?

''Adın ne?'' diye sordu Ateş. ''Dolunay.'' diye cevapladım.

Korkut bana gelmem için işaret verdi ve bir odaya girdi. Ben de peşinden tabii.

Ve bum. İkinci çarpışmamızı yaşadık. ''Ya of! Şunu yapmayı kes!'' diye tısladım. ''Kasıtlı yapmıyorum.'' dedi ve sırıttı. Ağzının ortasına çakasım geldi ama bu isteği bastırarak odayı incelemeye başladım. Küçük bir dolap, tek kişilik eski bir yatak ve bir kitaplık vardı. Kitaplığın içi de doluydu. Her yeri toz içinde olan bu odayı tabii ki de temizlemeyecektim.

''Sen burada kalacaksın. Yeni odan hayırlı olsun.'' dedi ve güldü. Gülünce gözlerinin altında çizgiler çıkmıştı ve çok güzel görünüyordu. Ya Dolunay mal mısın? Neye dikkat ediyorum ben ya. Gözlerimi gözlerinden kurtarıp odaya tekrar baktım ve teşekkür bile etmeden abimi görmeye gideceğimi söyleyerek evden çıktım. Tamam kabul. Biraz kaba olabilirim.

Taksi bulmam biraz zor olmuştu. Hemen abimin evini tarif ettim ve cebimden abimin bana bir şekilde ulaştırdığı parayı çıkardım. Yıllardır para görmediğim için parayı inceledim. Çok saçma gelecek ama gerçekten inceledim. Taksi durduğunda da parayı ödeyip indim.

Burayı asla unutmazdım. Hemen evin önünde durdum ve kapıyı çaldım. Gerçekten çok heyecanlıydım.

Kapıyı İpek Abla açtığında ikimiz de aynı anda çığlık atarak birbirimize sarıldık. Ardından abimin sesini duydum.

''Kim geldi hayatım?''

İpek Abla abimin sevgilisiydi ve aynı evde yaşıyorlardı. Gerçekten çok uyumlu bir çiftlerdi.

Abim kapıda beni beklemediğinden olsa gerek kalakaldı.

Sonra bir anda geldi ve bana sarıldı, kokusu 8 yıl önceki kokuydu. Abimle hapishanede hiç yaklaşamamıştık birbirimize; aramızda hep o lanet cam olurdu ve bir telefondan konuşurduk. Beni ayda bir görmeye gelirdi ve bana okul maceralarını anlatırdı. Her geldiğinde bana beni o çöplükten kurtaracağını söylerdi. Sözünü tutmuştu. Bu adam benim abimden çok daha fazlasıydı.